Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Tango
Ala - kuzynka i narzeczona Artura.
Tak jej wygląd opisuje autor w didaskaliach: „dorodna osiemnastoletnia, długie, proste włosy”. O jej ubiorze napisał z kolei: „Ala wyskakuje z legowiska, w długiej do ziemi, nieprzezroczystej - uwaga dla reżyserów o zbyt łatwych skojarzeniach - koszuli, pełnej zakładek, falbanek, aż wyglądającej raczej na strój niż na koszulę nocną”. W trzeciej odsłonie dramatu widzimy ją natomiast w białej, ślubnej sukni i w welonie.
Piękna, młoda dziewczyna jest zafascynowana stylem życia, jaki panuje w domu jej krewnych. Jest osobą bardzo naiwną oraz podatną na wszelkie mody. Lubi używać swoich wdzięków do kokietowania mężczyzn: „Stomil mnie dzisiaj uszczypnął dwa razy”, mówi Arturowi. Doskonale zdaje sobie sprawę, że pożądliwe spogląda na nią również Edek. Dziewczyna za wszelką cenę usiłuje skusić Artura, by rzucił się na nią, jak zwykli to robić inni mężczyźni. Odsłania przed młodzieńcem swe wdzięki, lecz na nic się to nie zdaje. Można odnieść wrażenie, że bawi się bohaterem, próbując zmusić go, by złamał swoje zasady. Nie zdaje sobie sprawy, że Artur szczerze ją kocha.
Dziewczyna wyraźnie wzorowała się na swojej ciotce, Eleonorze. Imponowała jej nowoczesna rozwiązłość seksualna pani domu. Nie widząc w nic szczególnego w Edku: „mnie to aż tak bardzo nie fascynuje”, przespała się z nim tylko dlatego, że miała z nim romans właśnie Eleonora.
Jej zdrada staje się bezpośrednią przyczyną upadku i śmierci Artura. Jego ostatnie słowa, w których wyznał jej miłość robią na niej spore wrażenie. „On mnie kochał, tego mi już nikt nie odbierze”, powiedziała w momencie, gdy główny bohater zmarł.
Osoba Na Razie Zwana Babcią, czyli Eugenia – babcia Artura i matka Eleonory.
Jest to postać najbardziej komiczna ze wszystkich w „Tangu”. Świadczy o tym nawet jej wygląd: „stara, ale czerstwa i ruchliwa, czasem tylko cierpi na starcze zapaści. W sukni z trenem wlokącym się po ziemi, bardzo jaskrawej, w olbrzymie kwiaty. Dżokejka, na nogach trampki. Krótkowzroczna”. W trzecim akcie wygląda już zupełnie inaczej: „W długiej, ciemnoszarej albo brunatnej sukni, zapiętej wysoko pod szyją, w koronkowych mankietach i koronkowym żabociku, w czepku. Trzyma lorgnon, którym często się posługuje”.
Babcia jest zapaloną hazardzistką, która bez pamięci grywa się z Edkiem w pokera, nabierając przy tym od mężczyzny jego nawyków oraz powiedzonek. Pomimo swojego zaawansowanego wieku, zachowuje się niczym nastolatka. Na jej przykładzie widać najlepiej, do czego doprowadziła działalność pokolenia Stomila: „kiedyś była czcigodną, szanującą się babcią. A teraz co? Poker z Edkiem!”, krzyczał Artur. Mimo usilnych starań bohatera, który za każde przewinienie kazał jej kłaść się na katafalk: „Niech pomyśli chociaż o wieczności. Niech poleży, niech się opamięta”, nie udało mu się nigdy sprawić, by stała się ponownie strażniczką tradycji w domu Stomila. Nawet, gdy założyła swoje stare ubrania nie spoważniała. Wszystko dookoła ją nudziło, myślała wciąż tylko o tym, jak wymknąć się, by rozegrać partyjkę z Edkiem. „Tango” – charakterystyka pozostałych bohaterów
Ala - kuzynka i narzeczona Artura.
Tak jej wygląd opisuje autor w didaskaliach: „dorodna osiemnastoletnia, długie, proste włosy”. O jej ubiorze napisał z kolei: „Ala wyskakuje z legowiska, w długiej do ziemi, nieprzezroczystej - uwaga dla reżyserów o zbyt łatwych skojarzeniach - koszuli, pełnej zakładek, falbanek, aż wyglądającej raczej na strój niż na koszulę nocną”. W trzeciej odsłonie dramatu widzimy ją natomiast w białej, ślubnej sukni i w welonie.
Piękna, młoda dziewczyna jest zafascynowana stylem życia, jaki panuje w domu jej krewnych. Jest osobą bardzo naiwną oraz podatną na wszelkie mody. Lubi używać swoich wdzięków do kokietowania mężczyzn: „Stomil mnie dzisiaj uszczypnął dwa razy”, mówi Arturowi. Doskonale zdaje sobie sprawę, że pożądliwe spogląda na nią również Edek. Dziewczyna za wszelką cenę usiłuje skusić Artura, by rzucił się na nią, jak zwykli to robić inni mężczyźni. Odsłania przed młodzieńcem swe wdzięki, lecz na nic się to nie zdaje. Można odnieść wrażenie, że bawi się bohaterem, próbując zmusić go, by złamał swoje zasady. Nie zdaje sobie sprawy, że Artur szczerze ją kocha.
Dziewczyna wyraźnie wzorowała się na swojej ciotce, Eleonorze. Imponowała jej nowoczesna rozwiązłość seksualna pani domu. Nie widząc w nic szczególnego w Edku: „mnie to aż tak bardzo nie fascynuje”, przespała się z nim tylko dlatego, że miała z nim romans właśnie Eleonora.
Jej zdrada staje się bezpośrednią przyczyną upadku i śmierci Artura. Jego ostatnie słowa, w których wyznał jej miłość robią na niej spore wrażenie. „On mnie kochał, tego mi już nikt nie odbierze”, powiedziała w momencie, gdy główny bohater zmarł.
Osoba Na Razie Zwana Babcią, czyli Eugenia – babcia Artura i matka Eleonory.
Jest to postać najbardziej komiczna ze wszystkich w „Tangu”. Świadczy o tym nawet jej wygląd: „stara, ale czerstwa i ruchliwa, czasem tylko cierpi na starcze zapaści. W sukni z trenem wlokącym się po ziemi, bardzo jaskrawej, w olbrzymie kwiaty. Dżokejka, na nogach trampki. Krótkowzroczna”. W trzecim akcie wygląda już zupełnie inaczej: „W długiej, ciemnoszarej albo brunatnej sukni, zapiętej wysoko pod szyją, w koronkowych mankietach i koronkowym żabociku, w czepku. Trzyma lorgnon, którym często się posługuje”.
Z wielką niechęcią udzieliła Arturowi i Ali błogosławieństwa, zrobiło to tylko dlatego, że czuła się zmuszona. Zszokowała wszystkich swoim oznajmieniem, iż umiera: „Niechże mama nie dziwaczy, przecież dzisiaj dzień ślubu. Chce mama wszystko zepsuć przez jakąś śmierć?”, „Genka, dosyć tych ekstrawagancji! Co za umieranie! Tego nigdy nie było w naszej rodzinie!”. Babcia odpowiedziała im wtedy: „Nie rozumiem was. Jesteście tacy inteligentni, a jak tylko człowiek chce zrobić coś tak zwyczajnego jak zgon, to wszyscy się dziwią. Co za ludzie!”. Jednak jeszcze przed odejściem prosi wszystkich, by do niej podeszli, wtedy śmieje się w głos. Pozostawiła po sobie wrażenie osoby, która w żadnej sytuacji nie potrafi zachowywać się poważnie, jak przystało na kogoś w jej wieku.
strona: 1 2 3
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies