„Dziady” cz. II - charakterystyka postaci

Guślarz – osoba prowadząca obrzęd Dziadów, jednocześnie kapłan i poeta. Przywołuje kolejne duchy i stara się dowiedzieć, jak można im pomóc.

Starzec – najstarsza osoba w chórze, wykonuje polecenia Guślarza.

Chór wieśniaków i wieśniaczek – mieszkańcy wsi, w której odbywa się obrzęd. Chór powtarza słowa Guślarza i duchów, niosące ze sobą ludową mądrość.

Duchy Józia i Rózi – pojawiają się jako aniołki, ubrane w stroje utkane promieniami słońca, a na ramionach mają skrzydła podobne do motylich. Przy każdym ich kroku wyrasta trawka, a pod dotknięciem rączek... więcej

* * *

„Dziady cz. IV” - charakterystyka postaci

Gustaw – młody mężczyzna, tajemniczy, samotny, smutny i przejawiający oznaki szaleństwa, „prędko przebiegł gościniec tak daleki”, ubrany w skrawki materiałów, we włosach miał trawę i liście, a na szyi różne paciorki i wstążki. Dawny uczeń Księdza, najzdolniejszy. Żyje wspomnieniami utraconej miłości, dzięki której poznał „piekło i niebo ziemi”. Jego światopogląd ukształtowały „książki zbójeckie”, po lekturze których stał się marzycielem i szukał idealnej kochanki. Jest nieszczęśliwy, odrzucony przez ukochaną, która poślub... więcej

* * *

Portret tragicznego kochanka i romantycznego bohatera z IV cz. Dziadów

Gustaw, główny bohater Dziadów cz. IV, to mężczyzna, którego lektura romantycznych książek doskonale przygotowała do roli kochanka i ukształtowała jego wyobrażenie o miłości. Stworzył świat, na który składały się dwie płaszczyzny: rzeczywistość ideału i marzeń oraz rzeczywistość realna, którą był znudzony i od której uciekał. Żył w krainie miłości i wyobraźni, zrodzonej z marzeń i poszukiwał kochanki idealnej, która byłaby jego wiernym odbiciem. W końcu odnalazł upragnioną i wyśnioną kobietę, przeżył chwile prawdziwego szczęścia, po czym stracił to wszy... więcej

* * *

Obraz społeczeństwa polskiego w III cz. „Dziadów”

Społeczeństwo polskie, przedstawione w dramacie, można najpełniej scharakteryzować słowami jednego z bohaterów dzieła, Wysockiego:

„[…] Nasz naród jest jak lawa,
Z wierzchu zimna i twarda, sucha i plugawa,
Lecz wewnętrznego ognia sto lat nie wyziębi;
Plwajmy na tę skorupę i zstąpmy do głębi”.

Warstwę zimną i plugawą stanowią ci, którzy nie interesują się losami narodu, wyrzekają się polskości w imię szeroko pojętego kosmopolityzmu. Płonące wnętrze uosabiają prawdziwi patrioci, którym nie są obojętne sprawy Polski i wykazują się ogromnym zaangażowaniem w obronie języka... więcej

* * *

„Dziady” cz. III - charakterystyka postaci

Postacie pierwszoplanowe:

Konrad – poeta, wizjoner, indywidualista i samotnik. Osoba ponura i blada. Natchnienie miewa o północy. Słynie wśród więzów z daru przewidywania przyszłych zdarzeń.

Ksiądz Piotr – bernardyn, cichy i pokorny sługa Boży. Ma dar jasnowidzenia

Senator – okrutnik, który pragnie odzyskać przychylność cara. Śledztwo prowadzi według własnych praw, często wykorzystując je do własnych interesów. Słynie z organizowania balów. Lubi otaczać się pięknymi kobietami. Pijak, który roztrwonił majątek. Człowiek bez serca, kat i tyran.

Postacie drugopl... więcej

* * *

Obraz społeczeństwa rosyjskiego w III cz. „Dziadów”

Adam Mickiewicz w Dziadach cz. III przedstawia również obraz społeczeństwa rosyjskiego. Choć na plan pierwszy wysuwa się okrucieństwo wobec prześladowanych Polaków, to jednak poeta stara się pokazać, że wśród Rosjan znajdowali się również „ci dobrzy”.

Na pierwszy plan wysuwa się postać Senatora Nowosilcowa, człowieka, który roztrwonił swój majątek, stracił względy cara i stara się za wszelką cenę je odzyskać. Jest postacią okrutną, zakłamaną i dwulicową. W oczach towarzystwa stolikowego z Salonu Warszawskiego, jawi się jako mistrz dobrego smaku i wspaniały organizator balów.... więcej

* * *

Charakterystyka pasterki Zosi w „Dziadach” cz. II

Dziewczyna, która przedstawia się jako Zosia reprezentuje duchy pośrednie. Nie mogą one iść do nieba, bo za życia tak naprawdę nie żyły.

Zosia umarła mając dziewiętnaście lat. Za życia była najpiękniejszą dziewczyną w wiosce. Jej zjawę Guślarz przyrównuje do anioła. Ubrana jest w białą szatę, ma rozwiane przez wiatr włosy. Jej usta uśmiechają się, jednak w oczach ma łzy. Na głowie nosi wianek z kwiatów, a w ręku trzyma badylek. Towarzyszy jej baranek i motyl. Nie może ich jednak dotknąć. Za życia Zosia pasła baranki.

Dziewczyna nigdy nie zaznała prawdziwego szczęścia ani goryczy. Była beztros... więcej

* * *

Kim była ostatnia zjawa z „Dziadów” Adama Mickiewicza?

Ostatnia zjawa pojawiająca się na obrzędzie dziadów jest najbardziej tajemnicza. Widmo młodzieńca to „duch-powrotnik”, pojawia się po zakończeniu obrzędu. Pojawia się jako blade widmo. Podchodzi do pasterki. Ma dziki i zasępiony wzrok. Na piersi ma pąsową pręgę. Od jego serca ku stopom ciągnie się krwawy ślad. Zjawa pokazuje na serce, jednak wciąż milczy.

Guślarz nazywa zjawę młodym duchem, bladą marą i szkaradą. Nie wiemy nic o jego winie, ani sposobu jej odkupienia. Nie działa na nią żadne zaklęcie. Nie pomaga jej przegnać święcona woda i kropidło, a także stuła i gromnica. Stoi... więcej

* * *

Gustaw z IV cz. „Dziadów” jako bohater werterowski

Bohater werterowski (werteryczny) to postać literacka wzorowana na Werterze, ukazanym przez Goethego w epistolarnej powieści „Cierpienia młodego Wertera”. Stał się on wzorem do naśladowania dla wielu młodych ludzi żyjących w czasie romantyzmu.

Gustaw był bohaterem werterowskim ponieważ:

kierował się w swoim życiu uczuciem (miłość do Ewy),
dla miłości był w stanie zrobić wszystko,
złamał prawa boskie i moralne,
jego miłość nie mogła się spełnić,
dążył do zniszczenia siebie - z powodu nieszczęśliwej miłości popełnił samobójstwo,
lubił czytać „zbójeckie książki” - wzorc... więcej

* * *


Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies