Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Hobbit, czyli tam i z powrotem
Misja Gandalfa
Gandalf towarzyszy misji Thorina, jednak nie przez cały czas. Czasem wyrusza przed innymi, by zbadać dalszą drogę. Powraca, kiedy jest potrzebny, na przykład, gdy krasnoludy i hobbit padają łupem trolli. Odłącza się ostatecznie od wyprawy na skraju Mrocznej Puszczy, by powrócić pod Smoczą Górę i przestrzec przed najazdem goblinów. Walczy podczas bitwy pięciu armii. W czasie, gdy jest nieobecny wykonuje bardzo poważną misję - uczestniczył w wielkiej naradzie dobrych czarodziejów, mędrców i mistrzów białej magii i że wreszcie udało im się wypędzić Czarnoksiężnika z jego mrocznej fortecy w południowej części Puszczy.
Historia Golluma
Gollum mieszkał w głębi podziemi nad czarną wodą. Był cały czarny, z wyjątkiem oczu, wielkich, okrągłych i wyłupiastych. Miał łódź i pływał nią bezszelestnie po jeziorze. Wiosłował wielkimi stopami, zwieszając je po obu stronach łodzi, ale woda nigdy przy tym nawet nie plusnęła. Bladymi, wielkimi jak latarnie oczyma wypatrywał ślepych ryb i wyławiał je błyskawicznym ruchem długich palców. Gollum urządził sobie mieszkanie na oślizłej skalistej wysepce pośrodku jeziora. Mówił świszczącym szeptem. Jego imię pochodziło od słów „glum, glum”, które wymawiał przełykając z okropnym gulgotem ślinkę. Sam do siebie zwracał się zawsze: „mój ssskarbie”. Zadawanie zagadek, a czasem i odgadywanie było jedyną rozrywką, jakiej zażywał w towarzystwie innych dziwacznych stworów przyczajonych w swoich jaskiniach. Niegdyś nie był samotny, podstępny i zgryźliwy. Mieszkał ze swą babką w norze wydrążonej w wysokiej skarpie nad rzeką. Jego największym skarbem był pierścień, który czynił go niewidzialnym. Nazywał go swym „urodzinowym prezentem”. Przeklął Bagginsa, gdy ten zabrał jego pierścień i pogrążył się w rozpaczy. Jego historię poznajemy w powieści „Władca Pierścieni”.
Wątek odważnego Barda
Bard jest mieszkańcem miasta Esgaroth (Miasta nad Jeziorem) i wiernym poddanym jego władcy. Pochodzi z królewskiego rodu, jest dalekim potomkiem Giriona, władcy miasta Dal (Dale). Podczas ataku smoka Smauga na miasto dowodzi obroną. Gdy inni uciekają staje na czele ostatniego oddziału łuczników. Dzięki podpowiedzi drozda celnie strzela w słaby punkt Smauga i zabija go. Następnie pomaga ludności pozbawionej swych siedzib. Wraz z królem leśnych elfów udaje się pod Samotną Górę zajętą przez Thorina i jego kompanów z żądaniem wydania przynależnej mu części skarbów oraz odszkodowania dla mieszkańców Esgaroth. Gdy otrzymuje odmowę, oblega Górę. Do starcia jednak nie dochodzi w wyniku napaści goblinów. Bard bierze udział w bitwie pięciu armii. Po zakończeniu walk Bard odbudowuje miasto w dolinie. Skupia się przy nim mnóstwo ludzi znad Jeziora, z zachodu i południa. Dolina, w której położone było nowe miasto Dal była znów uprawna i rozkwitła dostatkiem. Spustoszoną przez smoka okolicę wypełniały wiosną kwiaty i świergot ptasi, a jesienią - owoce i gwar zabaw.
strona: 1 2
Partner serwisu: 
kontakt | polityka cookies
„Hobbit, czyli tam i z powrotem” - główne wątki powieści
Autor: Jakub RudnickiMisja Gandalfa
Gandalf towarzyszy misji Thorina, jednak nie przez cały czas. Czasem wyrusza przed innymi, by zbadać dalszą drogę. Powraca, kiedy jest potrzebny, na przykład, gdy krasnoludy i hobbit padają łupem trolli. Odłącza się ostatecznie od wyprawy na skraju Mrocznej Puszczy, by powrócić pod Smoczą Górę i przestrzec przed najazdem goblinów. Walczy podczas bitwy pięciu armii. W czasie, gdy jest nieobecny wykonuje bardzo poważną misję - uczestniczył w wielkiej naradzie dobrych czarodziejów, mędrców i mistrzów białej magii i że wreszcie udało im się wypędzić Czarnoksiężnika z jego mrocznej fortecy w południowej części Puszczy.
Historia Golluma
Gollum mieszkał w głębi podziemi nad czarną wodą. Był cały czarny, z wyjątkiem oczu, wielkich, okrągłych i wyłupiastych. Miał łódź i pływał nią bezszelestnie po jeziorze. Wiosłował wielkimi stopami, zwieszając je po obu stronach łodzi, ale woda nigdy przy tym nawet nie plusnęła. Bladymi, wielkimi jak latarnie oczyma wypatrywał ślepych ryb i wyławiał je błyskawicznym ruchem długich palców. Gollum urządził sobie mieszkanie na oślizłej skalistej wysepce pośrodku jeziora. Mówił świszczącym szeptem. Jego imię pochodziło od słów „glum, glum”, które wymawiał przełykając z okropnym gulgotem ślinkę. Sam do siebie zwracał się zawsze: „mój ssskarbie”. Zadawanie zagadek, a czasem i odgadywanie było jedyną rozrywką, jakiej zażywał w towarzystwie innych dziwacznych stworów przyczajonych w swoich jaskiniach. Niegdyś nie był samotny, podstępny i zgryźliwy. Mieszkał ze swą babką w norze wydrążonej w wysokiej skarpie nad rzeką. Jego największym skarbem był pierścień, który czynił go niewidzialnym. Nazywał go swym „urodzinowym prezentem”. Przeklął Bagginsa, gdy ten zabrał jego pierścień i pogrążył się w rozpaczy. Jego historię poznajemy w powieści „Władca Pierścieni”.
Wątek odważnego Barda
Bard jest mieszkańcem miasta Esgaroth (Miasta nad Jeziorem) i wiernym poddanym jego władcy. Pochodzi z królewskiego rodu, jest dalekim potomkiem Giriona, władcy miasta Dal (Dale). Podczas ataku smoka Smauga na miasto dowodzi obroną. Gdy inni uciekają staje na czele ostatniego oddziału łuczników. Dzięki podpowiedzi drozda celnie strzela w słaby punkt Smauga i zabija go. Następnie pomaga ludności pozbawionej swych siedzib. Wraz z królem leśnych elfów udaje się pod Samotną Górę zajętą przez Thorina i jego kompanów z żądaniem wydania przynależnej mu części skarbów oraz odszkodowania dla mieszkańców Esgaroth. Gdy otrzymuje odmowę, oblega Górę. Do starcia jednak nie dochodzi w wyniku napaści goblinów. Bard bierze udział w bitwie pięciu armii. Po zakończeniu walk Bard odbudowuje miasto w dolinie. Skupia się przy nim mnóstwo ludzi znad Jeziora, z zachodu i południa. Dolina, w której położone było nowe miasto Dal była znów uprawna i rozkwitła dostatkiem. Spustoszoną przez smoka okolicę wypełniały wiosną kwiaty i świergot ptasi, a jesienią - owoce i gwar zabaw.
strona: 1 2
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies