Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Hobbit, czyli tam i z powrotem
Motyw przyjaźni
Motywem, który przewija się przez fabułę „Hobbita” jest przyjaźń, która łączy członków drużyny oraz niektórych innych bohaterów. Krasnoludy początkowo nieufnie odnoszą się do Bilbo Bagginsa. Kwestionują jego umiejętności oraz cały udział w wyprawie. Z czasem jednak przekonują się, że bez hobbita wyprawa nie mogłaby zakończyć się sukcesem. Coraz bardziej mu ufają, często Bilbo podnosi ich na duchu. Niejednokrotnie ratuje im życie. Hobbit często podkreśla rolę przyjaźni, mówi: „Nie chciał opuścić przyjaciół, nie wiedział też, jak by sobie bez nich poradził na świecie”. Szczególna więź łączyła Bagginsa z Gandalfem. To on wyznaczył go jako uczestnika wyprawy, opiekował się nim, czuł się za niego odpowiedzialny. Wspólnie spędzili wiele dni w podróży powrotnej. Przyjacielem Gandalfa był także Władca Wielkich Orłów oraz, z czasem Beorn.
Motyw podróży
Głównym wątkiem powieści Tolkiena jest wyprawa po skarb, a więc podróż. Bohaterowie przez większą część fabuły przemieszczają się. Podróżują pieszo, na grzbietach kucyków, poruszają się tratwą, a także szybują w szponach Orłów. Ich trasa biegnie od krain zachodnich (wyruszają z Hobbitonu) przez Góry Mgliste (tu odwiedzają dolinę Rivendell), Wielką Rzekę Dzikich Krajów, Mroczną Puszczę, Jezioro Długie, aż do Samotnej Góry. Drogę tę pokonuje drużyna Thorina z Bilbem, natomiast w powrocie towarzyszy hobbitowi czarodziej Gandalf. To pierwsza podróż wygodnego i zasiedziałego hobbita, dlatego bardzo wpływa na zmianę jego postawy. Ze strachliwego niziołka zmienia się w odważnego, nieuciekającego od wyzwań „włamywacza”. Potrafi stanąć w obronie swych nowych przyjaciół. Wyprawa to największe wyzwanie w jego życiu, któremu, jak się okazuje, potrafi sprostać.
Motyw domu
Dom i jego wspomnienie towarzyszy Bilbo Bagginsowi podczas całej podróży. Wielokrotnie, szczególnie w chwilach niebezpiecznych czy tragicznych wspomina swą wygodną norkę. Jest to miejsce pełne ciepła, spokoju, bezpieczeństwa, a zarazem pełne wygód i zaopatrzone w kilka spiżarni. Dom śni się hobbitowi wiele razy („Ale przez całą noc śnił mu się dom i we śnie wędrował po jego pokojach, szukając czegoś, czego nie mógł znaleźć, i nie mogąc sobie przypomnieć, czego właściwie szuka”). W chwilach głodu wspomina jajecznicę na boczku. Myśli te dodają mu sił – ma przecież dokąd wrócić, więc musi iść dalej. W porównaniu z niebezpieczeństwami czyhającymi w Dzikich Krajach jego pagórek wydaje się oazą spokoju i szczęścia, a jego otoczenie rajem. Z kolei dla Thorina domem, który musiał porzucić bardzo dawno, z powodu ataku smoka jest Samotna Góra. Cała wyprawa jest nie ty próbą odzyskania skarbów, ale także powrotem do domu, do krainy przodków, których Thorin był prawowitym następcą. Ciekawie w powieści przedstawione zostały także dwa domostwa – znany z gościnności Ostatni Przyjazny Dom Elronda w dolinie Rivendell oraz drewniana chata Beorna.
Motyw przeznaczeniaMotywy literackie w „Hobbicie, czyli tam i z powrotem”
Autor: Jakub RudnickiMotyw przyjaźni
Motywem, który przewija się przez fabułę „Hobbita” jest przyjaźń, która łączy członków drużyny oraz niektórych innych bohaterów. Krasnoludy początkowo nieufnie odnoszą się do Bilbo Bagginsa. Kwestionują jego umiejętności oraz cały udział w wyprawie. Z czasem jednak przekonują się, że bez hobbita wyprawa nie mogłaby zakończyć się sukcesem. Coraz bardziej mu ufają, często Bilbo podnosi ich na duchu. Niejednokrotnie ratuje im życie. Hobbit często podkreśla rolę przyjaźni, mówi: „Nie chciał opuścić przyjaciół, nie wiedział też, jak by sobie bez nich poradził na świecie”. Szczególna więź łączyła Bagginsa z Gandalfem. To on wyznaczył go jako uczestnika wyprawy, opiekował się nim, czuł się za niego odpowiedzialny. Wspólnie spędzili wiele dni w podróży powrotnej. Przyjacielem Gandalfa był także Władca Wielkich Orłów oraz, z czasem Beorn.
Motyw podróży
Głównym wątkiem powieści Tolkiena jest wyprawa po skarb, a więc podróż. Bohaterowie przez większą część fabuły przemieszczają się. Podróżują pieszo, na grzbietach kucyków, poruszają się tratwą, a także szybują w szponach Orłów. Ich trasa biegnie od krain zachodnich (wyruszają z Hobbitonu) przez Góry Mgliste (tu odwiedzają dolinę Rivendell), Wielką Rzekę Dzikich Krajów, Mroczną Puszczę, Jezioro Długie, aż do Samotnej Góry. Drogę tę pokonuje drużyna Thorina z Bilbem, natomiast w powrocie towarzyszy hobbitowi czarodziej Gandalf. To pierwsza podróż wygodnego i zasiedziałego hobbita, dlatego bardzo wpływa na zmianę jego postawy. Ze strachliwego niziołka zmienia się w odważnego, nieuciekającego od wyzwań „włamywacza”. Potrafi stanąć w obronie swych nowych przyjaciół. Wyprawa to największe wyzwanie w jego życiu, któremu, jak się okazuje, potrafi sprostać.
Motyw domu
Dom i jego wspomnienie towarzyszy Bilbo Bagginsowi podczas całej podróży. Wielokrotnie, szczególnie w chwilach niebezpiecznych czy tragicznych wspomina swą wygodną norkę. Jest to miejsce pełne ciepła, spokoju, bezpieczeństwa, a zarazem pełne wygód i zaopatrzone w kilka spiżarni. Dom śni się hobbitowi wiele razy („Ale przez całą noc śnił mu się dom i we śnie wędrował po jego pokojach, szukając czegoś, czego nie mógł znaleźć, i nie mogąc sobie przypomnieć, czego właściwie szuka”). W chwilach głodu wspomina jajecznicę na boczku. Myśli te dodają mu sił – ma przecież dokąd wrócić, więc musi iść dalej. W porównaniu z niebezpieczeństwami czyhającymi w Dzikich Krajach jego pagórek wydaje się oazą spokoju i szczęścia, a jego otoczenie rajem. Z kolei dla Thorina domem, który musiał porzucić bardzo dawno, z powodu ataku smoka jest Samotna Góra. Cała wyprawa jest nie ty próbą odzyskania skarbów, ale także powrotem do domu, do krainy przodków, których Thorin był prawowitym następcą. Ciekawie w powieści przedstawione zostały także dwa domostwa – znany z gościnności Ostatni Przyjazny Dom Elronda w dolinie Rivendell oraz drewniana chata Beorna.
Przeznaczenie odgrywa w świecie tolkienowskim wielkie znaczenie. Los wypraw, bitew, upadku i powstania nowych krain rozgrywa się według określonego scenariusza. Wynika on z dawnych proroctw i przepowiedni. Najdobitniej wyrażają to słowa Gandalfa skierowane do hobbita:
„Chyba nie przestałeś wierzyć w proroctwa tylko, dlatego, że sam przyłożyłeś rękę do ich urzeczywistnienia? Nie myślisz przecież, że wszystkie swoje przygody i cudowne ocalenia zawdzięczasz wyłącznie szczęściu, które Ci sprzyjało tylko przez wzgląd na twoją osobę! Bardzo przyzwoity Hobbit z ciebie, panie Baggins, i ogromnie Cię lubię, ale mimo wszystko jesteś tylko skromną, małą osóbką na bardzo wielkim świecie”.
Słowa te świadczą, że przygody Bilba nie wynikały li tylko z jego decyzji – hobbit wypełnił tylko swoje przeznaczenie. Bilbo obudziwszy się rankiem po naradzie Gandalfa i drużyny Thorina, nie wie czemu przystał na wyprawę, a nocne rozmowy wydają mu się snem. Nie ociąga się jednak i poganiany przez Gandalfa stawia się Ne miejsce zbiórki. Błaha decyzja skutkuje wielomiesięczną pełną niebezpieczeństw podróżą. Cała powieść jest oparta na przepowiedni, która głosi, że Król spod Góry powróci. Historia była więc znana wcześniej i oczekiwała na wypełnienie w odpowiednim czasie.
strona: 1 2
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies