Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Marcin Kozera
Mateusz Kozera
Ojciec Marcina był wdowcem. Pracował jako stolarz. Tęsknota do kraju nie pozwalała mu na zaaklimatyzowanie się w Londynie. Cały czas marzył o powrocie do rodzinnego Strzałkowa, z którego wyjechał trzydzieści lat wcześniej. Przeszkodą w realizacji tego celu była nie tylko niesprzyjająca sytuacja w ojczyźnie, ale również fakt, iż jego jedyny syn nie umiał ani słowa po polsku. Mateusz starał się, by Marcin regularnie uczęszczał na lekcje języka. Był tak zniecierpliwiony brakiem postępów w nauce, iż wielokrotnie dawał upust niechęci do „wynarodowionego” syna, szturchając go, określając mianem głupiego: „Tylko pan Kozera się nie śmiał. Zdumiony i rozgniewany zbierał swą laskę, kapelusz i fajkę, ale zebrawszy, nagle rozsypał wszystkie te rzeczy, podskoczył do syna i chwycił go za kołnierz.
- Wstyd! - krzyczał do niego po angielsku. - Co za głupiec z ciebie! Przestań! Przestań! - i trząsł go ze wszystkich sił” oraz żałując dnia jego narodzin: Pan Mateusz Kozera łamał ręce nad synem. - O, co ja cierpię - mówił. - Ja już widzę, że nigdy nie będę mógł jechać do Strzałkowa. Na co się ten chłopiec na świat rodził?”.
Nauczycielka w Towarzystwie Polskim
Miała dwadzieścia jeden lat i uczyła języka polskiego dzieci emigrantów w Domu Polskim na Charles Square w Londynie. Zgodziła się przyjąć do swej klasy Marcina Kozerę ze względu na to, iż jego ojciec zamartwiał się stanem znajomości ojczystego języka przez chłopca. Choć bohater nie mówił płynnie po polsku, pozwoliła mu wziąć udział w jasełkowych spektaklu. Gdy w Marcinie rodził się duch polskości, ona radziła mu, żeby był odważnym człowiekiem i nie bał się swych uczuć: „- Bądź, dzielnym człowiekiem. To wystarczy, żebyś poznał, kim jesteś, kiedy będzie potrzeba. Tylko dzielnym człowiekiem”.
Dzieci emigrantów z domu Towarzystwa Polskiego:
Krysia – pochodziła z Łowicza. Dziewczynka cieszyła się największą sympatią tytułowego bohatera, za którego pod koniec opowiadania zgodziła się wyjść bez większego wahania. To właśnie z nią Marcin wybrał się na wycieczkę po największych zabytkach Londynu, podczas której Krysia musiała wysłuchiwać peanów na cześć stolicy Anglii i miała mały wypadek (wpadła na rowerzystę). W jasełkach grała rolę swej imienniczki - wybranki żołnierza z popularnej piosenki.
Krysia jest bardzo ważną bohaterką, ponieważ uświadamia Kozerze, iż nie ma prawa przechwalać się Anglią, gdyż tak naprawdę jego ojczyzną była Polska. Charakterystyka pozostałych bohaterów „Marcina Kozery”
Autor: Karolina MarlgaMateusz Kozera
Ojciec Marcina był wdowcem. Pracował jako stolarz. Tęsknota do kraju nie pozwalała mu na zaaklimatyzowanie się w Londynie. Cały czas marzył o powrocie do rodzinnego Strzałkowa, z którego wyjechał trzydzieści lat wcześniej. Przeszkodą w realizacji tego celu była nie tylko niesprzyjająca sytuacja w ojczyźnie, ale również fakt, iż jego jedyny syn nie umiał ani słowa po polsku. Mateusz starał się, by Marcin regularnie uczęszczał na lekcje języka. Był tak zniecierpliwiony brakiem postępów w nauce, iż wielokrotnie dawał upust niechęci do „wynarodowionego” syna, szturchając go, określając mianem głupiego: „Tylko pan Kozera się nie śmiał. Zdumiony i rozgniewany zbierał swą laskę, kapelusz i fajkę, ale zebrawszy, nagle rozsypał wszystkie te rzeczy, podskoczył do syna i chwycił go za kołnierz.
- Wstyd! - krzyczał do niego po angielsku. - Co za głupiec z ciebie! Przestań! Przestań! - i trząsł go ze wszystkich sił” oraz żałując dnia jego narodzin: Pan Mateusz Kozera łamał ręce nad synem. - O, co ja cierpię - mówił. - Ja już widzę, że nigdy nie będę mógł jechać do Strzałkowa. Na co się ten chłopiec na świat rodził?”.
Nauczycielka w Towarzystwie Polskim
Miała dwadzieścia jeden lat i uczyła języka polskiego dzieci emigrantów w Domu Polskim na Charles Square w Londynie. Zgodziła się przyjąć do swej klasy Marcina Kozerę ze względu na to, iż jego ojciec zamartwiał się stanem znajomości ojczystego języka przez chłopca. Choć bohater nie mówił płynnie po polsku, pozwoliła mu wziąć udział w jasełkowych spektaklu. Gdy w Marcinie rodził się duch polskości, ona radziła mu, żeby był odważnym człowiekiem i nie bał się swych uczuć: „- Bądź, dzielnym człowiekiem. To wystarczy, żebyś poznał, kim jesteś, kiedy będzie potrzeba. Tylko dzielnym człowiekiem”.
Dzieci emigrantów z domu Towarzystwa Polskiego:
Krysia – pochodziła z Łowicza. Dziewczynka cieszyła się największą sympatią tytułowego bohatera, za którego pod koniec opowiadania zgodziła się wyjść bez większego wahania. To właśnie z nią Marcin wybrał się na wycieczkę po największych zabytkach Londynu, podczas której Krysia musiała wysłuchiwać peanów na cześć stolicy Anglii i miała mały wypadek (wpadła na rowerzystę). W jasełkach grała rolę swej imienniczki - wybranki żołnierza z popularnej piosenki.
Władek – był najaktywniejszym chłopcem z grupy uczących się w Domu Polskim. Cały czas psocił, czego dowodem jest epizod ze sztachetami w ogrodzeniu. Swemu temperamentowi dał upust wskakując na stół, gdy w Domu wybuchła awantura związana z Marcinem.
Jurek – gdy Mateusz Kozera zaczął się szarpać z synem w Domu Polskim, to on chwycił kapelusz i fajkę starszego pana.
Wandzia – grała rolę Archanioła w jasełkowym przedstawieniu.
Stefan – podczas jasełek dwukrotnie grał na trąbce hejnał mariacki.
Wicek – rzucał liśćmi w drewnianego konia.
Zosia, Nacia – bawiły się przed domem Towarzystwa Patriotycznego.
Felek – aby wygrać zakład i zyskać uznanie w oczach kolegów, chciał utrzymać zapaloną zapałkę w zębach.
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies