Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Marcin Kozera

Charakterystyka Marcina Kozery

Autor: Karolina Marl�ga

Tytułowy bohater opowiadania Marii Dąbrowskiej, czyli Marcin Kozera, to syn polskich emigrantów, którzy od ponad trzydziestu lat mieszkali w Londynie, stolicy Anglii. Chłopiec był półsierotą, ponieważ „Matka mu umarła (…) jak miał dwa lata”. Jego ojciec, Mateusz, pochodził ze wsi Strzałkowo z Wielkopolski. Marcin przyszedł na świat już w Anglii. Przed przeprowadzką w okolice Charles Square, wraz z rodzicami mieszkał w londyńskim Camden Town, lecz prawie tego nie pamiętał. Pomimo że poznajemy Marcina, gdy był „to już duży chłopiec” i miał „ze dwanaście lat” to nie mówił w języku polskim, co jego pan Mateusz tłumaczył w ten sposób: „Mieszkamy u tutejszych ludzi. Ciągle się jest z Anglikami. Mnie już też jest, powiem pani, ciężko znaleźć słowo, jak chcę mówić po polsku. Ja już trzydzieści lat nie byłem w Polsce”. Młody Marcin Kozera został przyjęty do szkółki języka polskiego, chociaż nauczycielka miała wątpliwości, czy uda jej się nauczyć chłopca ojczystej mowy.

Autorka nie poświęca wyglądowi Marcina zbyt wiele miejsca w utworze. Najczęściej zwraca uwagę czytelnika na „błyskające oczy” małego bohatera. Poza tym dowiadujemy się również o jego włosach: „czarna czupryna jeżyła się nad czołem” oraz „ciemnowiśniowych ustach”.

Usposobienie Marcina, zwłaszcza na początku opowiadania, było bardzo dziecinne i przekorne, czyli typowe dla dwunastolatka. Bohater „nie nauczył się jeszcze po polsku, a już postawił do góry nogami całą szkółkę”. Wielokrotnie przejawiał swoje zamiłowanie do łobuzowanie: „On pierwszy wylazł przez okno pierwszego piętra na dach ganku i naprawdę dosiadł czerwonego rumaka (…) On przyniósł do sali swą piłkę futbolową, która potłukła naczynia w bufecie Towarzystwa Polskiego. On dawał pomysły do zabaw, które groziły rozniesieniem całego domu”. Poprzez swoje zachowanie miał wielki wpływ na swoich rówieśników, którzy uważali go za swojego herszta: „Dzieci oszalały dla niego i mówiły w jego towarzystwie coraz lepiej... po angielsku. Gdyż mówić tak, jak Marcin i patrzeć tak, jak Marcin i wszystko czynić tak, jak on - to było szczęście. Był prawdziwym przywódcą, co do tego nie było dwóch zdań”.

Charakterystyka Marcina Kozery

Szybki test:

Zobacz inne artykuły: