JesteÅ› w: Ostatni dzwonek -> Marcin Kozera
W Poetyce Adama Kulawika czytamy: „Opowiadanie przypomina nowelÄ™ rozmiarami, jednowÄ…tkowÄ… fabułą, natomiast obce mu sÄ… wszelkie rygory kompozycyjne. Kompozycja opowiadania jest luźna, otwarta, pojawiajÄ… siÄ™ w nim zarówno opisy, jak i refleksje czy dygresje, pointa nie jest ani jednoznaczna, ani nawet wyrazista, natomiast uobecnia siÄ™ w nim narrator, zwracajÄ…cy na siebie uwagÄ™ wyraźnie okreÅ›lonym stosunkiem do Å›wiata przedstawionego we wÅ‚asnej relacji”.
W opowiadaniu Marcin Kozera narracja jest trzecioosobowa. WszechwiedzÄ…cy opowiadacz relacjonuje czytelnikowi wydarzenia i przygody maÅ‚ych bohaterów. Czyni to jednak w sposób pozbawiony oceny czy rysu subiektywizmu, przez co fabuÅ‚a – skoncentrowana na problemie dziecka (skÄ…dinÄ…d „ulubionego” bohatera Marii DÄ…browskiej) – zyskuje jeszcze wiÄ™cej lekkoÅ›ci.
Brak jest w opowiadaniu informacji o wyglądzie zewnętrznym postaci, a dominuje próba ukazania trudności w zidentyfikowaniu własnej tożsamości narodowej przez tytułowego bohatera. Taki zabieg kompozycyjny może być dowodem na to, iż Dąbrowska bardziej troszczyła się o uwypuklenie głównego wątku, nie było dla niej istotne, czy Marcin jest pucułowatym blondynem czy chudym rudzielcem.
a) subiektywna
b) trzecioosobowa
c) pierwszoosobowa
d) przedstawiajÄ…ca
RozwiÄ…zanie
Autorka w „Marcinie Kozerze”:
a) unika ocen i subiektywizmu
b) ocenia bohaterów
c) subiektywnie przedstawia sytuacjÄ™
d) skupia się na przeżyciach wewnętrznych bohaterów
RozwiÄ…zanie
Brak jest w opowiadaniu informacji:
a) o poszukiwaniu tożsamości
b) o wyglądzie zewnętrznym postaci
c) o zabytkach Londynu
d) o polskiej emigracji
RozwiÄ…zanie
Partner serwisu: 
kontakt | polityka cookies
„Marcin Kozera” jako przykÅ‚ad opowiadania
Autor: Karolina MarlêgaW Poetyce Adama Kulawika czytamy: „Opowiadanie przypomina nowelÄ™ rozmiarami, jednowÄ…tkowÄ… fabułą, natomiast obce mu sÄ… wszelkie rygory kompozycyjne. Kompozycja opowiadania jest luźna, otwarta, pojawiajÄ… siÄ™ w nim zarówno opisy, jak i refleksje czy dygresje, pointa nie jest ani jednoznaczna, ani nawet wyrazista, natomiast uobecnia siÄ™ w nim narrator, zwracajÄ…cy na siebie uwagÄ™ wyraźnie okreÅ›lonym stosunkiem do Å›wiata przedstawionego we wÅ‚asnej relacji”.
W opowiadaniu Marcin Kozera narracja jest trzecioosobowa. WszechwiedzÄ…cy opowiadacz relacjonuje czytelnikowi wydarzenia i przygody maÅ‚ych bohaterów. Czyni to jednak w sposób pozbawiony oceny czy rysu subiektywizmu, przez co fabuÅ‚a – skoncentrowana na problemie dziecka (skÄ…dinÄ…d „ulubionego” bohatera Marii DÄ…browskiej) – zyskuje jeszcze wiÄ™cej lekkoÅ›ci.
Brak jest w opowiadaniu informacji o wyglądzie zewnętrznym postaci, a dominuje próba ukazania trudności w zidentyfikowaniu własnej tożsamości narodowej przez tytułowego bohatera. Taki zabieg kompozycyjny może być dowodem na to, iż Dąbrowska bardziej troszczyła się o uwypuklenie głównego wątku, nie było dla niej istotne, czy Marcin jest pucułowatym blondynem czy chudym rudzielcem.
Szybki test:
W opowiadaniu Marcin Kozera narracja jest:a) subiektywna
b) trzecioosobowa
c) pierwszoosobowa
d) przedstawiajÄ…ca
RozwiÄ…zanie
Autorka w „Marcinie Kozerze”:
a) unika ocen i subiektywizmu
b) ocenia bohaterów
c) subiektywnie przedstawia sytuacjÄ™
d) skupia się na przeżyciach wewnętrznych bohaterów
RozwiÄ…zanie
Brak jest w opowiadaniu informacji:
a) o poszukiwaniu tożsamości
b) o wyglądzie zewnętrznym postaci
c) o zabytkach Londynu
d) o polskiej emigracji
RozwiÄ…zanie
Zobacz inne artykuły:

kontakt | polityka cookies