Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Marcin Kozera
W Poetyce Adama Kulawika czytamy: „Opowiadanie przypomina nowelę rozmiarami, jednowątkową fabułą, natomiast obce mu są wszelkie rygory kompozycyjne. Kompozycja opowiadania jest luźna, otwarta, pojawiają się w nim zarówno opisy, jak i refleksje czy dygresje, pointa nie jest ani jednoznaczna, ani nawet wyrazista, natomiast uobecnia się w nim narrator, zwracający na siebie uwagę wyraźnie określonym stosunkiem do świata przedstawionego we własnej relacji”.
W opowiadaniu Marcin Kozera narracja jest trzecioosobowa. Wszechwiedzący opowiadacz relacjonuje czytelnikowi wydarzenia i przygody małych bohaterów. Czyni to jednak w sposób pozbawiony oceny czy rysu subiektywizmu, przez co fabuła – skoncentrowana na problemie dziecka (skądinąd „ulubionego” bohatera Marii Dąbrowskiej) – zyskuje jeszcze więcej lekkości.
Brak jest w opowiadaniu informacji o wyglądzie zewnętrznym postaci, a dominuje próba ukazania trudności w zidentyfikowaniu własnej tożsamości narodowej przez tytułowego bohatera. Taki zabieg kompozycyjny może być dowodem na to, iż Dąbrowska bardziej troszczyła się o uwypuklenie głównego wątku, nie było dla niej istotne, czy Marcin jest pucułowatym blondynem czy chudym rudzielcem.
a) o zabytkach Londynu
b) o polskiej emigracji
c) o wyglądzie zewnętrznym postaci
d) o poszukiwaniu tożsamości
Rozwiązanie
W opowiadaniu Marcin Kozera narracja jest:
a) subiektywna
b) przedstawiająca
c) trzecioosobowa
d) pierwszoosobowa
Rozwiązanie
Autorka w „Marcinie Kozerze”:
a) unika ocen i subiektywizmu
b) ocenia bohaterów
c) subiektywnie przedstawia sytuację
d) skupia się na przeżyciach wewnętrznych bohaterów
Rozwiązanie
Partner serwisu: 
kontakt | polityka cookies
„Marcin Kozera” jako przykład opowiadania
W Poetyce Adama Kulawika czytamy: „Opowiadanie przypomina nowelę rozmiarami, jednowątkową fabułą, natomiast obce mu są wszelkie rygory kompozycyjne. Kompozycja opowiadania jest luźna, otwarta, pojawiają się w nim zarówno opisy, jak i refleksje czy dygresje, pointa nie jest ani jednoznaczna, ani nawet wyrazista, natomiast uobecnia się w nim narrator, zwracający na siebie uwagę wyraźnie określonym stosunkiem do świata przedstawionego we własnej relacji”.
W opowiadaniu Marcin Kozera narracja jest trzecioosobowa. Wszechwiedzący opowiadacz relacjonuje czytelnikowi wydarzenia i przygody małych bohaterów. Czyni to jednak w sposób pozbawiony oceny czy rysu subiektywizmu, przez co fabuła – skoncentrowana na problemie dziecka (skądinąd „ulubionego” bohatera Marii Dąbrowskiej) – zyskuje jeszcze więcej lekkości.
Brak jest w opowiadaniu informacji o wyglądzie zewnętrznym postaci, a dominuje próba ukazania trudności w zidentyfikowaniu własnej tożsamości narodowej przez tytułowego bohatera. Taki zabieg kompozycyjny może być dowodem na to, iż Dąbrowska bardziej troszczyła się o uwypuklenie głównego wątku, nie było dla niej istotne, czy Marcin jest pucułowatym blondynem czy chudym rudzielcem.
Szybki test:
Brak jest w opowiadaniu informacji:a) o zabytkach Londynu
b) o polskiej emigracji
c) o wyglądzie zewnętrznym postaci
d) o poszukiwaniu tożsamości
Rozwiązanie
W opowiadaniu Marcin Kozera narracja jest:
a) subiektywna
b) przedstawiająca
c) trzecioosobowa
d) pierwszoosobowa
Rozwiązanie
Autorka w „Marcinie Kozerze”:
a) unika ocen i subiektywizmu
b) ocenia bohaterów
c) subiektywnie przedstawia sytuację
d) skupia się na przeżyciach wewnętrznych bohaterów
Rozwiązanie
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies