JesteÅ› w: Ostatni dzwonek -> Marcin Kozera
W 1910 roku Maria powróciÅ‚a do Kalisza i podjęła pracÄ™ nauczycielki geografii na pensji Wandy Motylewskiej. W tym też roku miaÅ‚a swój debiut jako publicystka w „Gazecie Kaliskiej” i „Zaraniu” oraz wygÅ‚osiÅ‚a pierwszy publiczny odczyt. NiedÅ‚ugo potem poÅ›lubiÅ‚a Mariana DÄ…browskiego - dziaÅ‚acza socjalistycznego poznanego za granicÄ…, który przyjaźniÅ‚ siÄ™ z Józefem PiÅ‚sudskim. Niestety małżeÅ„stwo nie trwaÅ‚o dÅ‚ugo i DÄ…browska wkrótce owdowiaÅ‚a. Kolejnym partnerem życiowym pisarki byÅ‚ StanisÅ‚aw Stempowski. Z tym dawnym ziemianinem, bibliotekarzem, wybitnym współtwórcÄ… masonerii (wolnomularstwa) w dwudziestoleciu miÄ™dzywojennym, DÄ…browska spÄ™dziÅ‚a resztÄ™ lat, nigdy jednak nie legalizujÄ…c zwiÄ…zku.
W międzyczasie aktywna działaczka społeczna rozpoczęła pracę w Ministerstwie Rolnictwa jako urzędniczka w Wydziale Reform Agrarnych. Brała czynny udział w organizowaniu oświaty ludowej i robotniczej, w ruchu spółdzielczym, działalności ZZLP i Pen Clubu. Była bardzo aktywna w życiu publicznym, nie zapominając przy tym o rozwijaniu publicystycznego talentu.
Maria Dąbrowska zajmowała w tamtym okresie życia mieszkanie przy ul. Polnej 40 w Warszawie, gdzie obecnie mieści się jej muzeum, będące oddziałem Muzeum Literatury.
Gdy wybuchÅ‚a wojna, pisarka przebywaÅ‚a w Warszawie. ZwiÄ…zana byÅ‚a z ruchem ludowym i niepodlegÅ‚oÅ›ciowym, współredagowaÅ‚a pisma „ChÅ‚opska Sprawa” i „Polska Ludowa”, braÅ‚a aktywny udziaÅ‚ w podziemnym życiu kulturalno - oÅ›wiatowym i w powstaniu warszawskim. Po zakoÅ„czeniu walk i Å›mierci Stempowskiego, Maria razem z poznanÄ… podczas wojny pisarkÄ… AnnÄ… KowalskÄ…, z którÄ… Å‚Ä…czyÅ‚o jÄ… najpierw uczucie lesbijskie, potem trudna przyjaźń - przeniosÅ‚a siÄ™ do mieszkania w Alei NiepodlegÅ‚oÅ›ci.
W czasach stalinowskich byłą ofiarą cenzury prewencyjnej. Po śmierci Stalina uległa prośbom polityków i prominentów i napisała utrzymany w chłodnym tonie nekrolog. Po 1956 roku, przyglądając się sytuacji w Polsce, pisarka przyłączyła się do wewnętrznej opozycji. Na kartach Dziennika wielokrotnie chwaliła dzieła wybitnych pisarzy osiadłych na emigracji. Wśród wymienianych przez nią twórców byli między innymi Witold Gombrowicz (Dzienniki) i Czesław Miłosz (tom esejów Rodzinna Europa).
W 1960 roku przyznano pisarce honorowe obywatelstwo Kalisza. Dwa lata później, w czasie sesji poÅ›wiÄ™conej jej twórczoÅ›ci i jubileuszowi 50-lecia pracy twórczej, podjÄ™to inicjatywÄ™, aby nadać nowo budowanej dzielnicy mieszkaniowej Kalisza nazwÄ™ „Kaliniec”, a jej głównej ulicy nazwÄ™ BogumiÅ‚a i Barbary. Biografia Marii DÄ…browskiej
Autor: Karolina MarlêgaW 1910 roku Maria powróciÅ‚a do Kalisza i podjęła pracÄ™ nauczycielki geografii na pensji Wandy Motylewskiej. W tym też roku miaÅ‚a swój debiut jako publicystka w „Gazecie Kaliskiej” i „Zaraniu” oraz wygÅ‚osiÅ‚a pierwszy publiczny odczyt. NiedÅ‚ugo potem poÅ›lubiÅ‚a Mariana DÄ…browskiego - dziaÅ‚acza socjalistycznego poznanego za granicÄ…, który przyjaźniÅ‚ siÄ™ z Józefem PiÅ‚sudskim. Niestety małżeÅ„stwo nie trwaÅ‚o dÅ‚ugo i DÄ…browska wkrótce owdowiaÅ‚a. Kolejnym partnerem życiowym pisarki byÅ‚ StanisÅ‚aw Stempowski. Z tym dawnym ziemianinem, bibliotekarzem, wybitnym współtwórcÄ… masonerii (wolnomularstwa) w dwudziestoleciu miÄ™dzywojennym, DÄ…browska spÄ™dziÅ‚a resztÄ™ lat, nigdy jednak nie legalizujÄ…c zwiÄ…zku.
W międzyczasie aktywna działaczka społeczna rozpoczęła pracę w Ministerstwie Rolnictwa jako urzędniczka w Wydziale Reform Agrarnych. Brała czynny udział w organizowaniu oświaty ludowej i robotniczej, w ruchu spółdzielczym, działalności ZZLP i Pen Clubu. Była bardzo aktywna w życiu publicznym, nie zapominając przy tym o rozwijaniu publicystycznego talentu.
Maria Dąbrowska zajmowała w tamtym okresie życia mieszkanie przy ul. Polnej 40 w Warszawie, gdzie obecnie mieści się jej muzeum, będące oddziałem Muzeum Literatury.
Gdy wybuchÅ‚a wojna, pisarka przebywaÅ‚a w Warszawie. ZwiÄ…zana byÅ‚a z ruchem ludowym i niepodlegÅ‚oÅ›ciowym, współredagowaÅ‚a pisma „ChÅ‚opska Sprawa” i „Polska Ludowa”, braÅ‚a aktywny udziaÅ‚ w podziemnym życiu kulturalno - oÅ›wiatowym i w powstaniu warszawskim. Po zakoÅ„czeniu walk i Å›mierci Stempowskiego, Maria razem z poznanÄ… podczas wojny pisarkÄ… AnnÄ… KowalskÄ…, z którÄ… Å‚Ä…czyÅ‚o jÄ… najpierw uczucie lesbijskie, potem trudna przyjaźń - przeniosÅ‚a siÄ™ do mieszkania w Alei NiepodlegÅ‚oÅ›ci.
W czasach stalinowskich byłą ofiarą cenzury prewencyjnej. Po śmierci Stalina uległa prośbom polityków i prominentów i napisała utrzymany w chłodnym tonie nekrolog. Po 1956 roku, przyglądając się sytuacji w Polsce, pisarka przyłączyła się do wewnętrznej opozycji. Na kartach Dziennika wielokrotnie chwaliła dzieła wybitnych pisarzy osiadłych na emigracji. Wśród wymienianych przez nią twórców byli między innymi Witold Gombrowicz (Dzienniki) i Czesław Miłosz (tom esejów Rodzinna Europa).
W koÅ„cowym okresie życia pisarka protestowaÅ‚a przeciw skierowanej w inteligencjÄ™ polityce rzÄ…du komunistycznego. PodpisaÅ‚a siÄ™ pod Listem 34, odwiedziÅ‚a pod Paryżem Jerzego Giedroycia i redakcjÄ™ „Kultury”, zafascynowaÅ‚a siÄ™ humanizmem i miÅ‚osierdziem papieża Jana XXIII. Wyrazem powrotu na Å‚ono KoÅ›cioÅ‚a byÅ‚a proÅ›ba o pogrzeb katolicki, zapisana w testamencie. Ostatnie lata życia spÄ™dziÅ‚a samotnie we wÅ‚asnym domku w Komorowie pod WarszawÄ….
Maria Dąbrowska zasłużyła na miejsce w szeregu głównych polskich twórców. W 1957 roku Uniwersytet Warszawski przyznał jej tytuł doktora honoris causa, przez najwyższe władze została odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Odrodzenia Polski oraz obywatelstwem honorowym miasta Kalisza. Pisarka zasłynęła również swymi tłumaczeniami z języka angielskiego, rosyjskiego czy duńskiego. Przełożyła między innymi Dziennik Samuela Pepysa oraz Nielsa Lyhne Jacobsena. Poza tym była miłośniczką muzyki klasycznej, osobą uzdolnioną plastycznie (pozostawiła akwarele: pejzaże i martwe natury).
JeÅ›li analizujemy poglÄ…dy DÄ…browskiej, to należy przyjrzeć siÄ™ wielu wpÅ‚ywom, którym ulegaÅ‚a (należy jednak podkreÅ›lić, że umiaÅ‚a zachować „duchowÄ… niezależność”). DorastaÅ‚a w krÄ™gu polskiej tradycji, która uksztaÅ‚towaÅ‚a w niej gÅ‚Ä™boki patriotyzm. Choć podzielaÅ‚a lewicowe myÅ›li inteligencji, podziwiaÅ‚a organizacjÄ™ ruchu spółdzielczego oraz ideÄ™ spółdzielczoÅ›ci jako poÅ›redniÄ… formÄ™ wÅ‚asnoÅ›ci, to jednak nigdy nie skÅ‚oniÅ‚a siÄ™ w stronÄ™ marksizmu (i komunizmu).
strona: 1 2 3
Szybki test:
Dąbrowska pracowała w Ministerstwie:a) Rozwoju Gospodarki
b) Pracy
c) Kultury i Sztuki
d) Rolnictwa
RozwiÄ…zanie
Gdy Dąbrowska miała osiemnaście lat, rozpoczęła studia na uniwersytecie w:
a) Francji
b) Belgii
c) Szwajcarii
d) Danii
RozwiÄ…zanie
Dąbrowska była tłumaczką literatury:
a) angielskiej
b) duńskiej
c) rosyjskiej
d) wszystkie odpowiedzi sÄ… prawdziwe
RozwiÄ…zanie
Więcej pytań
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies