Charakterystyka Andrzeja Kmicica / Babinicza

Główną postacią męską powieści historycznej Henryka Sienkiewicza jest Andrzej Kmicic. Nazywany jest często bohaterem dynamicznym. Dzieje się tak za sprawą zmian, które w nim zachodzą podczas wydarzeń Potopu.

Choć niewiele osób wie, bohater ten jest postacią historyczną - niestety bardzo mało znaną. Sienkiewicz znalazł o nim w źródłach tylko dwie krótkie wzmianki. Pierwsza pochodziła z Pamiętników Jana Chryzostoma Paska. Podają one, że w 1658 roku pułkownik Kmicic - „żołnierz dobry” - służył w wojsku litewskim pod Pawłem Sapiehą i dostał się do niewoli rosyjsk... więcej

* * *

Charakterystyka Aleksandry Billewiczówny

Główną żeńską postacią powieści Henryka Sienkiewicza jest Aleksandra Billewiczówna. Nazywana jest często uosobieniem polskiej szlachcianki, posiadaczką najznakomitszych przymiotów i nonkonformistką. Dzieje się tak za sprawą wydarzeń, które mają miejsce podczas akcji Potopu.

Bohaterka jest wnuczką Herakliusza Billewicza - pułkownika lekkiego znaku i podkomorzego upickiego, ale przede wszystkim patriarchy rodu Billewiczów wywodzącego się od Mendoga. Wolą zmarłego dziadka miała zostać żoną Andrzeja Kmicica lub powiększyć grono zakonnic w najbliższym klasztorze. W naturze dziewczyny – skro... więcej

* * *

Przegląd bohaterów historycznych „Potopu”

Szlachta laudańska to mieszkańcy zaścianka w okolicach Upity na Żmudzi. Byli to:

Pakosz Gasztoft z Pacunelów

Bohater ten - patriarcha zaścianka, słynny z bogactw i sześciu córek - gościł u siebie pana Wołodyjowskiego. Trzy z jego córek były żonami trzech Butrymów. W posagu każda z nich dostała, prócz wyprawy i inwentarzy - po sto bitych talarów wiana.

Józwa Butrym

Ten zięć Pakosza, choć w sile wieku (nie miał bowiem więcej jak pięćdziesiąt lat), nie przyłączył się jednak do pospolitego ruszenia i nie poszedł z nim do Rosień. Powodem tej decyzji był być może fakt, iż ... więcej

* * *

Bohaterowie fikcyjni oraz znani z historii, a nieobecni we współczesnych podręcznikach

Jan Skrzetuski
Był mężem Heleny i ojcem trzech synów – pięcioletniego Jeremka, czteroletniego Longinka i trzylatka. Zajmował stanowisko rotmistrza królewskiej husarskiej chorągwi. Sławę zdobył podczas bitwy pod Zbarażem. Na wieść o zdradzie w Wielkopolsce wyruszył z panem Zagłobą i swoim stryjecznym bratem Stanisławem Skrzetuskim bronić kraju. Przyjaźnił się z Michałem Wołodyjowskim, któremu towarzyszył w wojnie ze Szwedami (od momentu przybycia do Kiejdan). To właśnie „mały rycerz” postawił Kmicicowi tego bohatera za wzór do naśladowania.

Stanisław Skrzetuski
Rotmistrz kaliski... więcej

* * *

Jan Onufry Zagłoba - charakterystyka

Zagłoba – postać na pierwszy rzut oka fikcyjna - w rzeczywistości poprzez dobór cech wiążących ją z barokową i sarmacką formacją obyczajową i mentalnością, staje się bardziej prawdopodobna i typowa. Zagłoba scala wszystkie części cyklu Sienkiewicza. Pisarz przy budowaniu postaci posłużył się zestawieniem cech wyglądu i charakteru wielu znanych i nieznanych osób. W pewnym stopniu Zagłoba przypomina Jana Chryzostoma Paska i Karola Radziwiłła „Panie Kochanku” , po których dziedziczy skłonność do „koloryzowania” i posługiwania się barokowym stylem. Z kolei... więcej

* * *

Janusz Radziwiłł - charakterystyka

Książę był szlachcicem herbu Trąby, urodzonym 12 grudnia 1612 roku w Popieli, a zmarłym 31 grudnia 1655 roku w Tykocinie. W czasie swego czterdziestotrzyletniego życia Janusz pełnił wiele urzędów (od 1654 hetman wielki litewski, od 1653 wojewoda wileński, starosta generalny żmudzki i hetman polny litewski, starosta kamieniecki, kazimierski, sejwejski), stając się najpotężniejszym człowiekiem na Litwie.

Choć posiadał wiele talentów: niemal autonomicznie rządził Litwą, prowadził samodzielną politykę zagraniczną, to jednak w obliczu najazdu Szwedzkiego na Polskę oddał się pod protektorat króla ... więcej

* * *



Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies