JesteÅ› w: Ostatni dzwonek -> Potop
Jan Skrzetuski
ByÅ‚ mężem Heleny i ojcem trzech synów – piÄ™cioletniego Jeremka, czteroletniego Longinka i trzylatka. ZajmowaÅ‚ stanowisko rotmistrza królewskiej husarskiej chorÄ…gwi. SÅ‚awÄ™ zdobyÅ‚ podczas bitwy pod Zbarażem. Na wieść o zdradzie w Wielkopolsce wyruszyÅ‚ z panem ZagÅ‚obÄ… i swoim stryjecznym bratem StanisÅ‚awem Skrzetuskim bronić kraju. PrzyjaźniÅ‚ siÄ™ z MichaÅ‚em WoÅ‚odyjowskim, któremu towarzyszyÅ‚ w wojnie ze Szwedami (od momentu przybycia do Kiejdan). To wÅ‚aÅ›nie „maÅ‚y rycerz” postawiÅ‚ Kmicicowi tego bohatera za wzór do naÅ›ladowania.
Stanisław Skrzetuski
Rotmistrz kaliski ze Skrzetuszewa i stryjeczny brat Jana Skrzetuskiego. Brał udział w pospolitym ruszeniu, gdzie jako jeden z nielicznych sprzeciwił się umowie ze Szwedami, zawartej w Wielkopolsce. Po tej zdradzie Stanisław wyruszył do Jana, by wraz z nim, Wołodyjowskim i Zagłobą walczyć ofiarnie i bezinteresownie za ojczyznę.
Helena Skrzetuska
PochodziÅ‚a z rodziny BuÅ‚yhów-Kurcewiczów, mieszkajÄ…cej na Zadnieprzu w dawnym paÅ„stwie wiÅ›niowieckim. ByÅ‚a żonÄ… Jana i matkÄ… trzech synów – piÄ™cioletniego Jeremka, czteroletniego Longinka i trzylatka. ByÅ‚a kobietÄ… niezwykÅ‚ej urody: wysoka, tÄ™ga, ciemnowÅ‚osa, z ciemnymi rumieÅ„cami na twarzy i oczyma jak aksamit. Do ZagÅ‚oby zwracaÅ‚a siÄ™ per „ojcze”, choć nie byli krewnymi (on nazywaÅ‚ jÄ… „córuchnÄ…”).
Charłamp
Porucznik piatyhorskiej chorÄ…gwi litewskiej i dowódca dragonów Janusza RadziwiÅ‚Å‚a. ByÅ‚ dobrym i wiernym żoÅ‚nierzem o „potężnym” nosie. CzuwaÅ‚ przy poniżonym, przegranym i biednym ksiÄ™ciu do chwili jego Å›mierci, chociaż wolaÅ‚by walczyć po drugiej stronie. W dalszej części powieÅ›ci opowiedziaÅ‚ Kmicicowi o losach OleÅ„ki i przystÄ…piÅ‚ w szeregi obroÅ„ców ojczyzny.
Jerzy Michał Wołodyjowski
Pierwowzorem tej postaci byÅ‚ puÅ‚kownik Jerzy WoÅ‚odyjowski. Å»oÅ‚nierz byÅ‚ wsÅ‚awiony w bitwach, zwany z racji swego maÅ‚ego wzrostu „maÅ‚ym rycerzem”. DowodzÄ…c chorÄ…gwiÄ… laudaÅ„skÄ…, dawaÅ‚ swym żoÅ‚nierzom wzór posÅ‚ugiwania siÄ™ szablÄ…. Szczęście w boju nie oznaczaÅ‚o dla niego jednak szczęścia w miÅ‚oÅ›ci. Obiekty jego uczuć ulegaÅ‚y ciÄ…gÅ‚ej zmianie. W koÅ„cu pod koniec powieÅ›ci zarÄ™czyÅ‚ siÄ™ z AnusiÄ… BorzobohatÄ…-KrasieÅ„skÄ…, która zmarÅ‚a na poczÄ…tku trzeciej części cyklu na kilka dni przed Å›lubem (gdy kawaler wreszcie uzyskaÅ‚ pozwolenie na Å›lub od jej opiekunki).
O szlachetnoÅ›ci i sprawiedliwoÅ›ci jego charakteru Å›wiadczy fakt, iż po pokonaniu Kmicica darowaÅ‚ rycerzowi życie. Nie baÅ‚ siÄ™ wypowiedzieć posÅ‚uszeÅ„stwa Januszowi RadziwiÅ‚Å‚owi, gdy książę podpisaÅ‚ ugodÄ™ ze Szwedami. Od tej chwili WoÅ‚odyjowski walczyÅ‚ o wolność ojczyzny. Sienkiewicz wykreowaÅ‚ WoÅ‚odyjowskiego na wzór polskiego sarmaty, który przede wszystkim ma bronić ojczyzny, być cnotliwym, odważnym, gotowym do najwiÄ™kszego poÅ›wiÄ™cenia. WoÅ‚odyjowski jest bohaterem Trylogii oraz głównÄ… postaciÄ… wiersza i piosenki Jacka Kaczmarskiego Pan WoÅ‚odyjowski, w której każda zwrotka koÅ„czy siÄ™ sÅ‚ynnym credo WoÅ‚odyjowskiego „nic to”. W pierwszej części cyklu Sienkiewicza - Ogniem i mieczem – sÅ‚użyÅ‚ z Janem Skrzetuskim w wojskach Jeremiego WiÅ›niowieckiego. Nie wysunÄ…Å‚ siÄ™ w tej powieÅ›ci na pierwszy plan, pozostajÄ…c postaciÄ… drugoplanowÄ…, mimo iż pokonaÅ‚ w pojedynku Bohuna czy dowodziÅ‚ dragoniÄ… podczas oblężenia Zbaraża. Z kolei w ostatniej, Sienkiewicz uczyniÅ‚ z „maÅ‚ego rycerza” bohatera tytuÅ‚owego. Poznajemy go wówczas jako mieszkaÅ„ca klasztoru kamedułów, cierpiÄ…cego po Å›mierci ukochanej Anusi. Na szczęście dziÄ™ki pomocy Jana Onufrego ZagÅ‚oby, MichaÅ‚ opuÅ›ciÅ‚ zgromadzenie i podczas wielu przygód znalazÅ‚ dziewczynÄ™, która go pokochaÅ‚a – BaÅ›kÄ™ JeziorkowskÄ…. Bohaterowie fikcyjni oraz znani z historii, a nieobecni we współczesnych podrÄ™cznikach
Autor: Karolina MarlêgaJan Skrzetuski
ByÅ‚ mężem Heleny i ojcem trzech synów – piÄ™cioletniego Jeremka, czteroletniego Longinka i trzylatka. ZajmowaÅ‚ stanowisko rotmistrza królewskiej husarskiej chorÄ…gwi. SÅ‚awÄ™ zdobyÅ‚ podczas bitwy pod Zbarażem. Na wieść o zdradzie w Wielkopolsce wyruszyÅ‚ z panem ZagÅ‚obÄ… i swoim stryjecznym bratem StanisÅ‚awem Skrzetuskim bronić kraju. PrzyjaźniÅ‚ siÄ™ z MichaÅ‚em WoÅ‚odyjowskim, któremu towarzyszyÅ‚ w wojnie ze Szwedami (od momentu przybycia do Kiejdan). To wÅ‚aÅ›nie „maÅ‚y rycerz” postawiÅ‚ Kmicicowi tego bohatera za wzór do naÅ›ladowania.
Stanisław Skrzetuski
Rotmistrz kaliski ze Skrzetuszewa i stryjeczny brat Jana Skrzetuskiego. Brał udział w pospolitym ruszeniu, gdzie jako jeden z nielicznych sprzeciwił się umowie ze Szwedami, zawartej w Wielkopolsce. Po tej zdradzie Stanisław wyruszył do Jana, by wraz z nim, Wołodyjowskim i Zagłobą walczyć ofiarnie i bezinteresownie za ojczyznę.
Helena Skrzetuska
PochodziÅ‚a z rodziny BuÅ‚yhów-Kurcewiczów, mieszkajÄ…cej na Zadnieprzu w dawnym paÅ„stwie wiÅ›niowieckim. ByÅ‚a żonÄ… Jana i matkÄ… trzech synów – piÄ™cioletniego Jeremka, czteroletniego Longinka i trzylatka. ByÅ‚a kobietÄ… niezwykÅ‚ej urody: wysoka, tÄ™ga, ciemnowÅ‚osa, z ciemnymi rumieÅ„cami na twarzy i oczyma jak aksamit. Do ZagÅ‚oby zwracaÅ‚a siÄ™ per „ojcze”, choć nie byli krewnymi (on nazywaÅ‚ jÄ… „córuchnÄ…”).
Charłamp
Porucznik piatyhorskiej chorÄ…gwi litewskiej i dowódca dragonów Janusza RadziwiÅ‚Å‚a. ByÅ‚ dobrym i wiernym żoÅ‚nierzem o „potężnym” nosie. CzuwaÅ‚ przy poniżonym, przegranym i biednym ksiÄ™ciu do chwili jego Å›mierci, chociaż wolaÅ‚by walczyć po drugiej stronie. W dalszej części powieÅ›ci opowiedziaÅ‚ Kmicicowi o losach OleÅ„ki i przystÄ…piÅ‚ w szeregi obroÅ„ców ojczyzny.
Jerzy Michał Wołodyjowski
Pierwowzorem tej postaci byÅ‚ puÅ‚kownik Jerzy WoÅ‚odyjowski. Å»oÅ‚nierz byÅ‚ wsÅ‚awiony w bitwach, zwany z racji swego maÅ‚ego wzrostu „maÅ‚ym rycerzem”. DowodzÄ…c chorÄ…gwiÄ… laudaÅ„skÄ…, dawaÅ‚ swym żoÅ‚nierzom wzór posÅ‚ugiwania siÄ™ szablÄ…. Szczęście w boju nie oznaczaÅ‚o dla niego jednak szczęścia w miÅ‚oÅ›ci. Obiekty jego uczuć ulegaÅ‚y ciÄ…gÅ‚ej zmianie. W koÅ„cu pod koniec powieÅ›ci zarÄ™czyÅ‚ siÄ™ z AnusiÄ… BorzobohatÄ…-KrasieÅ„skÄ…, która zmarÅ‚a na poczÄ…tku trzeciej części cyklu na kilka dni przed Å›lubem (gdy kawaler wreszcie uzyskaÅ‚ pozwolenie na Å›lub od jej opiekunki).
Stabrawski
Był łowczym królewskim. Ten stary kawaler mieszkał w Białowieży, gdzie zarządzał gospodarstwem myśliwskim i wszystkimi smolarniami w puszczy.
strona: 1 2 3 4 5 6
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies