Potop rozpoczyna się następującą trzecioosobową relacją narracyjną, stylizowaną na szlachecki herbarz czy staropolską kronikę rodzinną: „Był na Żmudzi ród możny Billewiczów, od Mendoga się wywodzący, wielce skoligacony i w całym Rosieńskiem nad wszystkie inne szanowany. Do urzędów wielkich nigdy Billewiczowie nie doszli, co najwięcej powiatowe piastując, ale na polu Marsa niepożyte krajowi oddali usługi, za które różnymi czasami hojnie bywali nagradzani. Gniazdo ich rodzinne, istniejące do dziś, zwało się także Billewicze, ale prócz nich posiadali wiele innych majętności i w okolicy Rosień, i dalej ku Krakinowu, wedle Laudy, Szoi, Niewiaży - aż hen, jeszcze za Poniewieżem (…)Za panowania Jana Kazimierza patriarchą wszystkich Billewiczów był Herakliusz Billewicz, pułkownik lekkiego znaku, podkomorzy upicki”.

Przy pisaniu pierwszych zdań Potopu pisarz chciał zasygnalizować, że czytelnik nie będzie miał do czynienia z wielkim historycznym malowidłem – jak to było w przypadku Ogniem i mieczem – lecz z powieścią rodzinną, poruszającą szereg problemów zwykłego człowieka (miłość, zdrada, honor, Bóg).

Czytelnik otrzymuje od Sienkiewicza mało opisów przyrody, których miejsce zajmują sceny batalistyczne. Są przedstawione w tak plastyczny sposób, że mamy wrażenie realności: „Nastąpił krwawy szturm od strony Nowego Światu ku Krakowskiemu Przedmieściu, niezbyt szczęśliwy, ale o tyle skuteczny, że odwrócił uwagę Szwedów od szańca bronionego przez Kmicica i pozwolił zawartej w nim załodze nieco odetchnąć. Posunęli się jednak Polacy aż do pałacu Kazimierowskiego, lubo nie mogli utrzymać owego punktu. Z drugiej strony szturmowano do pałacu Daniłłowiczowskiego i do Gdańskiego Domu, również bezskutecznie. Legło znów ludzi kilkaset. Tę jedną miał król pociechę, iż widział, że nawet pospolite ruszenie z największym męstwem i poświęceniem rwie się na mury i że po owych próbach, mniej więcej niepomyślnych, duch nie tylko nie upadł, ale przeciwnie, umocniła się w wojsku pewność zwycięstwa” (bitwa o Warszawę).

strona:    1    2    3    4    5  

Szybki test:

W „Potopie” nie występuje stylizacja:
a) Mickiewiczowska
b) „na” Krasińskiego
c) biblijna
d) eposowa
Rozwiązanie

Najbogatszym słownictwem Sienkiewicz obdarzył:
a) Rocha Kowalskiego
b) króla Jana Kazimierza
c) Michała Wołodyjowskiego
d) Jana Onufrego Zagłobę
Rozwiązanie

W „Potopie”:
a) Sienkiewicz jest w 100% obiektywny
b) Sienkiewicz oczernia postaci, których nie darzył sympatią
c) mamy do czynienia z subiektywną oceną faktów przez Sienkiwicza
d) Sienkiewicz nie ujawnia swoich historycznych sympatii
Rozwiązanie

Więcej pytań

Zobacz inne artykuły:

Inne

Charakterystyka Aleksandry Billewiczówny Charakterystyka Andrzeja Kmicica / Babinicza Czas i miejsce akcji „Potopu” Geneza i okoliczności powstania „Potopu” „Potop” - TOM I - streszczenie szczegółowe Przegląd bohaterów historycznych „Potopu” „Potop” - TOM II - streszczenie szczegółowe Obraz XVII-wiecznego społeczeństwa w powieści Henryka Sienkiewicza „Ku pokrzepieniu serc” - znaczenie utworu „Potop” Bohaterowie fikcyjni oraz znani z historii, a nieobecni we współczesnych podręcznikach Sposoby kreowania postaci w powieści „Potop” „Potop” - TOM III - streszczenie szczegółowe Język i styl powieści historycznej „Potop” „Potop” Henryka Sienkiewicza jako powieść historyczna Kompozycja i artyzm powieści „Potop” Tło historyczne „Potopu” - stosunki polsko-szwedzkie w XVII wieku Streszczenie „Potopu” w pigułce Jan Onufry Zagłoba - charakterystyka Biografia Henryka Sienkiewicza Motyw miłości w „Potopie” Szczegółowy plan wydarzeń „Potopu” Powieść historyczna w dziewiętnastowiecznej Polsce Janusz Radziwiłł - charakterystyka Filmowe adaptacje „Potopu” Polscy powieściopisarze o „Potopie” Krytycy literaccy i badacze o „Potopie” Kalendarium życia Henryka Sienkiewicza Ciekawostki o Henryku Sienkiewiczu Wypowiedzi o Sienkiewiczu Kalendarium twórczości Henryka Sienkiewicza Najważniejsze cytaty z „Potopu” Bibliografia

Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies