Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Szatan z siódmej klasy
Paweł Gąsowski to jeden z bardziej charakterystycznych bohaterów po0wieści Kornela Makuszyńskiego „Szatan z siódmej klasy”. Jest kawalerem. Utrzymuje kontakt ze swym bratem i jego rodziną, która mieszka na Litwie i rodzinnym majątku Gąsowskich – Bejgole.
Profesor to nauczyciel historii w jednej z warszawskich szkół, w której wykładał od ponad trzydziestu lat. Nauczał „wedle własnej, nieco rozwichrzonej metody”. Miał duże, jasne oczy i taki w nich wyraz, jak gdyby zawszą był zdziwiony. Był właścicielem siwej czupryny, którą „rozgrabiał” chudymi palcami.
W nauczaniu kierował się od lat wypracowanymi metodami. Między innymi stworzył niezawodny w jego mniemaniu system odpytywania uczniów. Nie przewidział, że jeden z uczniów go rozszyfruje. Ucząc, o pewnych postaciach historycznych wyrażał się z zapałem, uwielbieniem i czcią – należał do nich Napoleon Bonaparte. O innych na przykład Alcybiadesie mówił z lekceważeniem (nazywał go fircykiem i wydmuchaną osobowością), zaś o niektórych (Hannibal) nie mówił wcale. Czasem z nagła przerywał wykład, patrzył daleka przed siebie i długo się zamyślał. Klasa siódma bardzo go lubiła, a on był dumny z wyników w klasie siódmej. Nigdy nie był srogim nauczycielem, miał gołębie serce. Przez uczniów uważany był za cudownego, pełnego ufności człowieka. Obawiali się bardzo utraty jego przyjaźni. Gdy historyk dowiedział się, że jeden z uczniów – Adam Cisowski – „rozpracował” jego metodę odpytywania – załamał się. Dał jednak inteligentnemu chłopcu szansę na odkrycie nowego sposobu egzaminowania. Jeśli by temu nie sprostał, cała klasa miała ponieść konsekwencje.
Główną jego cechą Gąsowskiego było roztargnienie. O jego przejawach krążyły legendy. Dziwił się na przykład, dlaczego w niedzielę nie przyszli do niego znajomi. Okazało się, że zapomniał ich zaprosić. Gdy ktoś przyszedł do niego z wizytą, często szukał części swej garderoby, które znajdowały się w nietypowych miejscach. Znał łacinę, język włoski, często przytaczał znane sentencje oraz cytował klasyków, zarówno polskich (Mickiewicz, Słowacki), jak i światowych (Szekspir, Goethe). Był erudytą.
Mimo że nie zarabiał wiele, dzielił się pieniędzmi ze zubożałą rodziną swego brata – matematyka. Kochał także jak swoją jego córkę Wandę. Od lat spierał się ze swym bratem o jego sposób prowadzenia majątku i stosunek do najbliższych. W końcu zdecydował się wyznać mu swoje spostrzeżenia. Bracia pogodzili się, co przypieczętował serdeczny uścisk. Jako konspirator zdał egzamin. Pomagał Adasiowi w śledztwie i potrafił dochować tajemnicy. Wypełniał skwapliwie wszelkie polecenia ucznia.Profesor Gąsowski - charakterystyka
Autor: Jakub RudnickiPaweł Gąsowski to jeden z bardziej charakterystycznych bohaterów po0wieści Kornela Makuszyńskiego „Szatan z siódmej klasy”. Jest kawalerem. Utrzymuje kontakt ze swym bratem i jego rodziną, która mieszka na Litwie i rodzinnym majątku Gąsowskich – Bejgole.
Profesor to nauczyciel historii w jednej z warszawskich szkół, w której wykładał od ponad trzydziestu lat. Nauczał „wedle własnej, nieco rozwichrzonej metody”. Miał duże, jasne oczy i taki w nich wyraz, jak gdyby zawszą był zdziwiony. Był właścicielem siwej czupryny, którą „rozgrabiał” chudymi palcami.
W nauczaniu kierował się od lat wypracowanymi metodami. Między innymi stworzył niezawodny w jego mniemaniu system odpytywania uczniów. Nie przewidział, że jeden z uczniów go rozszyfruje. Ucząc, o pewnych postaciach historycznych wyrażał się z zapałem, uwielbieniem i czcią – należał do nich Napoleon Bonaparte. O innych na przykład Alcybiadesie mówił z lekceważeniem (nazywał go fircykiem i wydmuchaną osobowością), zaś o niektórych (Hannibal) nie mówił wcale. Czasem z nagła przerywał wykład, patrzył daleka przed siebie i długo się zamyślał. Klasa siódma bardzo go lubiła, a on był dumny z wyników w klasie siódmej. Nigdy nie był srogim nauczycielem, miał gołębie serce. Przez uczniów uważany był za cudownego, pełnego ufności człowieka. Obawiali się bardzo utraty jego przyjaźni. Gdy historyk dowiedział się, że jeden z uczniów – Adam Cisowski – „rozpracował” jego metodę odpytywania – załamał się. Dał jednak inteligentnemu chłopcu szansę na odkrycie nowego sposobu egzaminowania. Jeśli by temu nie sprostał, cała klasa miała ponieść konsekwencje.
Główną jego cechą Gąsowskiego było roztargnienie. O jego przejawach krążyły legendy. Dziwił się na przykład, dlaczego w niedzielę nie przyszli do niego znajomi. Okazało się, że zapomniał ich zaprosić. Gdy ktoś przyszedł do niego z wizytą, często szukał części swej garderoby, które znajdowały się w nietypowych miejscach. Znał łacinę, język włoski, często przytaczał znane sentencje oraz cytował klasyków, zarówno polskich (Mickiewicz, Słowacki), jak i światowych (Szekspir, Goethe). Był erudytą.
Myślę, że profesor Gąsowski, mimo stosowania nieco anarchicznych metod nauczania, potrafił zafascynować historią każdego. Używał barwnego, pełnego cytatów języka. Był też wyrozumiały dla uczniów, dlatego byłby szanowany jako nauczyciel także w dzisiejszych czasach.
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies