Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Dzieje Tristana i Izoldy

„Dzieje Tristana i Izoldy” - streszczenie

Autor: Karolina Marl�ga

Na wieść o pojednaniu „wielcy i mali, mężczyźni, niewiasty i dzieci wylegli ciżbą za miasto na spotkanie Izoldy i świadcząc wielką żałobę z powodu Tristana, witali radośnie odzyskaną królowę”. Aby uczcić ten dzień, król Marek „wyzwolił stu niewolnych oraz dał miecz i pancerz dwudziestu giermkom, których opasał własną ręką”. Gdy zapadła noc, Tristan spełnił obietnicą daną królowej i poszedł się do leśnika Orri, który ukrył go potajemnie.

XII – SĄD PRZEZ ROZPALONE ŻELAZO

Niebawem Denoalen, Andret i Gondoin poczuli się bezpiecznie. Sądząc, że Tristan jest już za morzem, w krainie zbyt dalekiej, aby ich złapać, pewnego dnia w czasie łowów, wszyscy trzej podjechali do króla Marka. Zaczęli mu radzić, by umożliwił królowej oczyszczenie się z zarzucanych jej czynów. Miała to zrobić poprzez przysięgę na kości świętych i chwycenie żelaza rozżarzonego w ogniu, aby dowieść swej wierności mężowi: „Tak chce obyczaj i przez tę łatwą próbę rozproszą się na zawsze dawne podejrzenia”. Zagniewany Marek zaczął im wyrzucać, że na nowo rozdrapują rany z przeszłości, choć przecież nie przyjęli wyzwania jego siostrzeńca: „Czemuż nie chwyciliście tarcz i włóczni? (…) lękajcie się tedy, abym człowieka wygnanego dla was nie przyzwał z powrotem!”. Wówczas tchórze zadrżeli: „(…) już im się zdało, iż widzą Tristana, jak wypuszcza z ich ciał krew do ostatniej kropli”. Gdy, widząc rosnący gniew władcy poprosili o łaskę, Marek podniósł się w strzemionach i wygnał zdrajców ze swej ziemi: „Nie będziecie już mieli ze mną pokoju! Dla was wygnałem Tristana; na was dziś kolej. Precz z mojej ziemi!”. Rozgniewani baronowie, nie pozdrowiwszy go, odjechali.

Król skierował konia ku Tyntagielowi i poszedł natychmiast do komnaty królowej, która wyszła mu na spotkanie i odebrała miecz, jak to miała w zwyczaju. Pochyliła mu się aż do stóp, a gdy podnosił ją, ujrzała „szlachetne rysy dręczone gniewem”. Wystraszyła się, że odkryto przebywanie Tristana w Kornwalii: „Serce ostygło jej w piersiach, bez słowa zwaliła się do stóp króla”. Gdy wziął ją w ramiona i pocałował łagodnie, pomału się uspokoiła. Zapytawszy męża o powód jego gniewu usłyszała, iż zdenerwowali go trzej zdrajcy, nienawidzący króla i królowej od dawna.

Streszczenia	Opracowanie
„Dzieje Tristana i Izoldy” - streszczenie	Geneza utworu „Dzieje Tristana i Izoldy” i jego autorzy „Dzieje Tristana i Izoldy” jako przykład romansu rycerskiego Średniowieczna obyczajowość w utworze „Dzieje Tristana i Izoldy” Obraz fatalnej miłości w „Dziejach Tristana i Izoldy” Elementy baśniowe w „Dziejach Tristana i Izoldy” Nawiązania do „Dziejów Tristana i Izoldy” w kulturze Bibliografia
Bohaterowie
Tristan - charakterystyka Izolda Jasnowłosa - charakterystyka Charakterystyka pozostałych bohaterów „Dziejów Tristana i Izoldy”

„Dzieje Tristana i Izoldy” - streszczenie

Szybki test:

Zobacz inne artykuły: