Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Dzieje Tristana i Izoldy
Utwór ten jest typowym przykładem romansu rycerskiego, który rozkwitł jako odmiana romansu w XV i XVI wieku. Oto główne cechy charakterystyczne dla tego gatunku literackiego na przykładzie omawianego utworu:
Największy rozkwit romansu zachodnioeuropejskiego przypadł na czasy późnego średniowiecza (chansons de geste). Wywodzi się prawdopodobnie z hellenistycznej Grecji (III-I w. p.n.e.).
- Użycie w tytule słowa „dzieje”, by wskazać na chronologiczny układ zdarzeń, bez retrospekcji (utwór otwiera informacja o urodzeniu, a kończy o śmierci pierwszoplanowego bohatera – Tristana) oraz imion pary głównych bohaterów (choć na początku przez kilka rozdziałów czytamy tylko o losach młodzieńca, to potem, gdy już pojawia się Izolda – ich uczucia, rozterki i poglądy są przedstawiane w takim samym stopniu znaczenia, na równouprawnionym poziomie).
- Narracja skupiona na zdarzeniach i przygodach, a nie na rozważaniach analizujących psychologiczne cechy determinujące danego bohatera do dokonania takiego, a nie innego wyboru. Poprzez elementy komentarza narrator ujawnia swój przychylny stosunek do postępowania bohaterów, nie jest obiektywny, przez co wpływa na odbiór dzieła przez czytelników.
- Tematyka osnuta wokół dziejów legendarnych rycerzy, ich czynów, przygód, a przede wszystkim - miłości.
- Żywa fabuła, częste zwroty akcji, zaskakujące zakończenia pewnych wątków (choćby o wydaniu wyroku śmierć na kochanków). W utworze każdy wątek, mniej lub bardziej rozbudowany ma znaczenie (na przykład ustalenie między Tristanem a Kahedrynem kolorów żagla).
- Elementy baśniowej fantastyki (olbrzymy, smoki, magiczne napoje).
- Samotne oczekiwanie na śmierć, z przybyciem której jest się pogodzonym: „Wreszcie Tristan kazał się przenieść do szałasu zbudowanego na stromym wybrzeżu; tam, leżąc naprzeciw fal, czekał śmierci. Myślał: "Opuściłeś mnie tedy, królu Marku, mnie, którym ocalił cześć twej ziemi? Nie; wiem o tym, zacny wuju, że oddałbyś życie w zamian za moje; ale co poradzi twoja tkliwość? Trzeba mi umierać! Lubo jest wszakże oglądać słońce i serce moje jeszcze jest krzepkie. Chciałbym się puścić na szerokie morze...”.
a) inwersję czasową
b) chronologiczny układ zdarzeń
c) dziejopisarski charakter dzieła
d) występowanie retrospekcji
Rozwiązanie
Romans rycerski, który rozkwitł jako odmiana romansu w:
a) XII i XIII wieku
b) XV i XVI wieku
c) XIII i XIV wieku
d) XIV i XV wieku
Rozwiązanie
Narracja „Dziejów Tristana i Izoldy” skupiona jest na:
a) opisach wydarzeń historycznych
b) psychologii bohaterów
c) opisach przyrody
d) zdarzeniach
Rozwiązanie
Partner serwisu: 
kontakt | polityka cookies
„Dzieje Tristana i Izoldy” jako przykład romansu rycerskiego
Utwór ten jest typowym przykładem romansu rycerskiego, który rozkwitł jako odmiana romansu w XV i XVI wieku. Oto główne cechy charakterystyczne dla tego gatunku literackiego na przykładzie omawianego utworu:
Największy rozkwit romansu zachodnioeuropejskiego przypadł na czasy późnego średniowiecza (chansons de geste). Wywodzi się prawdopodobnie z hellenistycznej Grecji (III-I w. p.n.e.).
- Użycie w tytule słowa „dzieje”, by wskazać na chronologiczny układ zdarzeń, bez retrospekcji (utwór otwiera informacja o urodzeniu, a kończy o śmierci pierwszoplanowego bohatera – Tristana) oraz imion pary głównych bohaterów (choć na początku przez kilka rozdziałów czytamy tylko o losach młodzieńca, to potem, gdy już pojawia się Izolda – ich uczucia, rozterki i poglądy są przedstawiane w takim samym stopniu znaczenia, na równouprawnionym poziomie).
- Narracja skupiona na zdarzeniach i przygodach, a nie na rozważaniach analizujących psychologiczne cechy determinujące danego bohatera do dokonania takiego, a nie innego wyboru. Poprzez elementy komentarza narrator ujawnia swój przychylny stosunek do postępowania bohaterów, nie jest obiektywny, przez co wpływa na odbiór dzieła przez czytelników.
- Tematyka osnuta wokół dziejów legendarnych rycerzy, ich czynów, przygód, a przede wszystkim - miłości.
- Żywa fabuła, częste zwroty akcji, zaskakujące zakończenia pewnych wątków (choćby o wydaniu wyroku śmierć na kochanków). W utworze każdy wątek, mniej lub bardziej rozbudowany ma znaczenie (na przykład ustalenie między Tristanem a Kahedrynem kolorów żagla).
- Elementy baśniowej fantastyki (olbrzymy, smoki, magiczne napoje).
- Samotne oczekiwanie na śmierć, z przybyciem której jest się pogodzonym: „Wreszcie Tristan kazał się przenieść do szałasu zbudowanego na stromym wybrzeżu; tam, leżąc naprzeciw fal, czekał śmierci. Myślał: "Opuściłeś mnie tedy, królu Marku, mnie, którym ocalił cześć twej ziemi? Nie; wiem o tym, zacny wuju, że oddałbyś życie w zamian za moje; ale co poradzi twoja tkliwość? Trzeba mi umierać! Lubo jest wszakże oglądać słońce i serce moje jeszcze jest krzepkie. Chciałbym się puścić na szerokie morze...”.
Szybki test:
Słowo w tytule - „dzieje” użyto by wskazać na:a) inwersję czasową
b) chronologiczny układ zdarzeń
c) dziejopisarski charakter dzieła
d) występowanie retrospekcji
Rozwiązanie
Romans rycerski, który rozkwitł jako odmiana romansu w:
a) XII i XIII wieku
b) XV i XVI wieku
c) XIII i XIV wieku
d) XIV i XV wieku
Rozwiązanie
Narracja „Dziejów Tristana i Izoldy” skupiona jest na:
a) opisach wydarzeń historycznych
b) psychologii bohaterów
c) opisach przyrody
d) zdarzeniach
Rozwiązanie
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies