Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Dzieje Tristana i Izoldy
Utwór ten jest typowym przykładem romansu rycerskiego, który rozkwitł jako odmiana romansu w XV i XVI wieku. Oto główne cechy charakterystyczne dla tego gatunku literackiego na przykładzie omawianego utworu:
Największy rozkwit romansu zachodnioeuropejskiego przypadł na czasy późnego średniowiecza (chansons de geste). Wywodzi się prawdopodobnie z hellenistycznej Grecji (III-I w. p.n.e.).
- Użycie w tytule słowa „dzieje”, by wskazać na chronologiczny układ zdarzeń, bez retrospekcji (utwór otwiera informacja o urodzeniu, a kończy o śmierci pierwszoplanowego bohatera – Tristana) oraz imion pary głównych bohaterów (choć na początku przez kilka rozdziałów czytamy tylko o losach młodzieńca, to potem, gdy już pojawia się Izolda – ich uczucia, rozterki i poglądy są przedstawiane w takim samym stopniu znaczenia, na równouprawnionym poziomie).
- Narracja skupiona na zdarzeniach i przygodach, a nie na rozważaniach analizujących psychologiczne cechy determinujące danego bohatera do dokonania takiego, a nie innego wyboru. Poprzez elementy komentarza narrator ujawnia swój przychylny stosunek do postępowania bohaterów, nie jest obiektywny, przez co wpływa na odbiór dzieła przez czytelników.
- Tematyka osnuta wokół dziejów legendarnych rycerzy, ich czynów, przygód, a przede wszystkim - miłości.
- Żywa fabuła, częste zwroty akcji, zaskakujące zakończenia pewnych wątków (choćby o wydaniu wyroku śmierć na kochanków). W utworze każdy wątek, mniej lub bardziej rozbudowany ma znaczenie (na przykład ustalenie między Tristanem a Kahedrynem kolorów żagla).
- Elementy baśniowej fantastyki (olbrzymy, smoki, magiczne napoje).
- Samotne oczekiwanie na śmierć, z przybyciem której jest się pogodzonym: „Wreszcie Tristan kazał się przenieść do szałasu zbudowanego na stromym wybrzeżu; tam, leżąc naprzeciw fal, czekał śmierci. Myślał: "Opuściłeś mnie tedy, królu Marku, mnie, którym ocalił cześć twej ziemi? Nie; wiem o tym, zacny wuju, że oddałbyś życie w zamian za moje; ale co poradzi twoja tkliwość? Trzeba mi umierać! Lubo jest wszakże oglądać słońce i serce moje jeszcze jest krzepkie. Chciałbym się puścić na szerokie morze...”.
a) XIII i XIV wieku
b) XII i XIII wieku
c) XV i XVI wieku
d) XIV i XV wieku
Rozwiązanie
Słowo w tytule - „dzieje” użyto by wskazać na:
a) dziejopisarski charakter dzieła
b) występowanie retrospekcji
c) chronologiczny układ zdarzeń
d) inwersję czasową
Rozwiązanie
Narracja „Dziejów Tristana i Izoldy” skupiona jest na:
a) zdarzeniach
b) psychologii bohaterów
c) opisach przyrody
d) opisach wydarzeń historycznych
Rozwiązanie
Partner serwisu: 
kontakt | polityka cookies
„Dzieje Tristana i Izoldy” jako przykład romansu rycerskiego
Największy rozkwit romansu zachodnioeuropejskiego przypadł na czasy późnego średniowiecza (chansons de geste). Wywodzi się prawdopodobnie z hellenistycznej Grecji (III-I w. p.n.e.).
- Użycie w tytule słowa „dzieje”, by wskazać na chronologiczny układ zdarzeń, bez retrospekcji (utwór otwiera informacja o urodzeniu, a kończy o śmierci pierwszoplanowego bohatera – Tristana) oraz imion pary głównych bohaterów (choć na początku przez kilka rozdziałów czytamy tylko o losach młodzieńca, to potem, gdy już pojawia się Izolda – ich uczucia, rozterki i poglądy są przedstawiane w takim samym stopniu znaczenia, na równouprawnionym poziomie).
- Narracja skupiona na zdarzeniach i przygodach, a nie na rozważaniach analizujących psychologiczne cechy determinujące danego bohatera do dokonania takiego, a nie innego wyboru. Poprzez elementy komentarza narrator ujawnia swój przychylny stosunek do postępowania bohaterów, nie jest obiektywny, przez co wpływa na odbiór dzieła przez czytelników.
- Tematyka osnuta wokół dziejów legendarnych rycerzy, ich czynów, przygód, a przede wszystkim - miłości.
- Żywa fabuła, częste zwroty akcji, zaskakujące zakończenia pewnych wątków (choćby o wydaniu wyroku śmierć na kochanków). W utworze każdy wątek, mniej lub bardziej rozbudowany ma znaczenie (na przykład ustalenie między Tristanem a Kahedrynem kolorów żagla).
- Elementy baśniowej fantastyki (olbrzymy, smoki, magiczne napoje).
- Samotne oczekiwanie na śmierć, z przybyciem której jest się pogodzonym: „Wreszcie Tristan kazał się przenieść do szałasu zbudowanego na stromym wybrzeżu; tam, leżąc naprzeciw fal, czekał śmierci. Myślał: "Opuściłeś mnie tedy, królu Marku, mnie, którym ocalił cześć twej ziemi? Nie; wiem o tym, zacny wuju, że oddałbyś życie w zamian za moje; ale co poradzi twoja tkliwość? Trzeba mi umierać! Lubo jest wszakże oglądać słońce i serce moje jeszcze jest krzepkie. Chciałbym się puścić na szerokie morze...”.
Szybki test:
Romans rycerski, który rozkwitł jako odmiana romansu w:a) XIII i XIV wieku
b) XII i XIII wieku
c) XV i XVI wieku
d) XIV i XV wieku
Rozwiązanie
Słowo w tytule - „dzieje” użyto by wskazać na:
a) dziejopisarski charakter dzieła
b) występowanie retrospekcji
c) chronologiczny układ zdarzeń
d) inwersję czasową
Rozwiązanie
Narracja „Dziejów Tristana i Izoldy” skupiona jest na:
a) zdarzeniach
b) psychologii bohaterów
c) opisach przyrody
d) opisach wydarzeń historycznych
Rozwiązanie
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies