„Dzieje Tristana i Izoldy” - streszczenie - strona 22
JesteÅ› w: Ostatni dzwonek -> Dzieje Tristana i Izoldy

„Dzieje Tristana i Izoldy” - streszczenie

Autor: Karolina Marlêga

Perynis miaÅ‚ ukryć ciaÅ‚o Gondoina w lesie tak, by król nigdy siÄ™ nie dowiedziaÅ‚ o tym zajÅ›ciu. Gdy, sÅ‚uchajÄ…cy tego w milczeniu Tristan zapytaÅ‚, jak bÄ™dzie teraz żyć, usÅ‚yszaÅ‚ od ukochanej: „(…) życia nasze sÄ… splecione i spojone z sobÄ…. A ja, jakoż bÄ™dÄ™ mogÅ‚a żyć? CiaÅ‚o ostaje tu, ty masz moje serce”. Rozstali siÄ™ z zapewnieniem, iż jeżeli kiedykolwiek królowa ujrzy pierÅ›cieÅ„ z zielonego jaspisu, uczyni to, o co Tristan poprosi przez posÅ‚aÅ„ca. Wymienili siÄ™ bÅ‚ogosÅ‚awieÅ„stwami: „- MiÅ‚a, niechaj Bóg urodzony w Betlejem ci odpÅ‚aci! - MiÅ‚y, niech Bóg ciÄ™ strzeże!”.

XIV – DZWONEK CUDOWNY

Tristan schroniÅ‚ w Galii, na ziemi szlachetnego, mÅ‚odego i potężnego diuka Å»ylenia, który przyjÄ…Å‚ go jak miÅ‚ego goÅ›cia, nie szczÄ™dzÄ…c trudu, by sprawiać mu przyjemnoÅ›ci: „ale ani przygody, ani uczty nie mogÅ‚y ukoić mÄ™czeÅ„stwa Tristana”.

Pewnego dnia, gdy siedziaÅ‚ przy boku mÅ‚odego ksiÄ™cia, w jego sercu wezbraÅ‚a taka boleść, iż wzdychaÅ‚ nic o tym nie wiedzÄ…c. Aby uÅ›mierzyć jego mÄ™kÄ™, książę „nakazaÅ‚ przynieść do poufnej komnaty swÄ… ulubionÄ… zabawÄ™, która jakowymiÅ› czarami, w godzinach smutku, zachwycaÅ‚a jego oczy i serce”. Na stole umieszczono zaczarowanego pieska Milusia, podarunek od zakochanej w ksiÄ™ciu wróżki z Wyspy AwaloÅ„skiej: „Nikt nie potrafiÅ‚by znaleźć dość zmyÅ›lnych słów, aby opisać jego naturÄ™ i piÄ™kność”.

Na szyi nosiÅ‚ dzwoneczek zawieszony na zÅ‚otym Å‚aÅ„cuszku, „o dźwiÄ™ku tak wesoÅ‚ym, tak jasnym, tak lubym”, iż sÅ‚yszÄ…c go serce Tristana rozczuliÅ‚o siÄ™, ukoiÅ‚o, a jego żal stopniaÅ‚. Nie pamiÄ™taÅ‚ już o mÄ™kach wycierpianych dla królowej („taka bowiem byÅ‚a cudowna cnota dzwoneczka, iż serce, sÅ‚yszÄ…c to tak lube, wesoÅ‚e, jasne dzwonienie, zapominaÅ‚o wszystkiego bólu”). Gdy Tristan gÅ‚askaÅ‚ zaczarowane zwierzÄ…tko, odejmujÄ…ce mu wszelkie strapienia, pomyÅ›laÅ‚, że byÅ‚by to piÄ™kny podarek dla Izoldy. Nie wiedziaÅ‚ tylko, jak przekonać ksiÄ™cia Å»ylenia, miÅ‚ujÄ…cego Milusia nad wszystko w Å›wiecie.
Pewnego dnia bohater spytaÅ‚ ksiÄ™cia, co daÅ‚by temu, kto by uwolniÅ‚ jego ziemiÄ™ od olbrzyma Urgana WÅ‚ochatego, Å›ciÄ…gajÄ…cego ogromne haracze. Gdy Å»yleÅ„ zapowiedziaÅ‚, że zwyciÄ™zcy niepokonanego wielkoluda pozwoliÅ‚by wybrać wÅ›ród caÅ‚ych jego bogactw to, co uznaÅ‚by za najcenniejsze, Tristan sprytnie rzuciÅ‚: „Wiedz, iż za wszystko zÅ‚oto Mediolanu nie wyrzekÅ‚bym siÄ™ chÄ™ci potykania z olbrzymem”.

Po otrzymaniu bÅ‚ogosÅ‚awieÅ„stwa od wÅ‚adcy, rycerz rozprawiÅ‚ siÄ™ z olbrzymem, którego dopadÅ‚ w legowisku: „DÅ‚ugo walczyli wÅ›ciekle. Wreszcie mÄ™stwo odniosÅ‚o górÄ™ nad siłą, zwinny miecz nad ciężkÄ… maczugÄ…”. W koÅ„cu Tristan, uciÄ…wszy prawÄ… pięść olbrzyma, przyniósÅ‚ jÄ… ksiÄ™ciu i w nagrodÄ™ zażądaÅ‚ zaczarowanego Milusia. Choć wÅ‚adca Galii oferowaÅ‚ mu nawet swÄ… siostrÄ™ i poÅ‚owÄ™ królestwa, bohater nie zmieniÅ‚ zdania i zabraÅ‚ „radość oczu i wesele serca” ksiÄ™cia.

PowierzyÅ‚ psa pewnemu roztropnemu i chytremu walijczykowi, który zaniósÅ‚ podarunek w jego imieniu do Kornwalii. Gdy przybyÅ‚ do Tyntagielu, oddaÅ‚ pieska poufnie w rÄ™ce Brangien. Królowa bardzo siÄ™ ucieszyÅ‚a i, by uciąć podejrzenia, powiedziaÅ‚a Markowi, iż piesek jest podarunkiem od jej matki z Irlandii. Potem „kazaÅ‚a zÅ‚otnikowi wyrobić dla psa domek kosztownie wykÅ‚adany kamieniami i zÅ‚otem i wszÄ™dzie, gdzie szÅ‚a, nosiÅ‚a go z sobÄ… przez pamięć przyjaciela”. Za każdym spojrzeniem na pupila, z jej serca znikaÅ‚y smutek, mÄ™ka i żale.

Nie od razu odkryÅ‚a czarodziejskie zdolnoÅ›ci Milusia: „jeÅ›li znajdowaÅ‚a takÄ… sÅ‚odycz w tym, by patrzeć na pieska, to dlatego, myÅ›laÅ‚a, iż pochodzi od Tristana”. Pewnego dnia w koÅ„cu poznaÅ‚a, że jej serce zachwyca jedynie brzÄ™k dzwoneczka. Nie mogÅ‚a wyjść z podziwu dla miÅ‚oÅ›ci, którÄ… darzyÅ‚ jÄ… Tristan. Choć mógÅ‚ zatrzymać kojÄ…cego smutki pupila, przesÅ‚aÅ‚ go jej: „Ale nie godzi siÄ™, aby tak być miaÅ‚o: Tristanie, chcÄ™ cierpieć równie dÅ‚ugo, jak ty bÄ™dziesz cierpiaÅ‚”. Dlatego też, wziÄ…wszy magiczny dzwonek, potrzÄ…snęła nim ostatni raz, powoli odczepiÅ‚a i przez otwarte okno rzuciÅ‚a w morze.

strona:    1    2    3    4    5    6    7    8    9    10    11    12    13    14    15    16    17    18    19    20    21    22    23    24    25    26    27    28    29    30    31    32  

Szybki test:

Na pamiątkę Izolda podarowała Tristanowi:
a) haftowanÄ… chustÄ™
b) naszyjnik
c) spinkÄ™
d) pierścień
RozwiÄ…zanie

Morhołt był:
a) dziadkiem Izoldy Jasnowłosej
b) wujem Izoldy Jasnowłosej
c) ojcem Izoldy Jasnowłosej
d) bratem Izoldy Jasnowłosej
RozwiÄ…zanie

Po opuszczeniu Kornwalii Tristan schronił w:
a) Frankonii
b) Walii
c) Galii
d) Irlandii
RozwiÄ…zanie

Więcej pytań

Zobacz inne artykuły:

StreszczeniaOpracowanie
„Dzieje Tristana i Izoldy” - streszczenie
Geneza utworu „Dzieje Tristana i Izoldy” i jego autorzy
Obraz fatalnej miÅ‚oÅ›ci w „Dziejach Tristana i Izoldy”
„Dzieje Tristana i Izoldy” jako przykÅ‚ad romansu rycerskiego
Åšredniowieczna obyczajowość w utworze „Dzieje Tristana i Izoldy”
Elementy baÅ›niowe w „Dziejach Tristana i Izoldy”
NawiÄ…zania do „Dziejów Tristana i Izoldy” w kulturze
Bibliografia




Bohaterowie
Tristan - charakterystyka
Izolda Jasnowłosa - charakterystyka
Charakterystyka pozostaÅ‚ych bohaterów „Dziejów Tristana i Izoldy”



Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies