Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Dzieje Tristana i Izoldy

„Dzieje Tristana i Izoldy” - streszczenie

Autor: Karolina Marl�ga

Zamienił się więc na suknie z rybakiem odzianym w sukmanę z wielkim kapturem, obciął piękne jasne włosy tuż przy głowie, „jakoby w znak krzyża”, posmarował twarz płynem z magicznego ziela: „i natychmiast kolor i wygląd twarzy odmieniły się tak osobliwie, iż żaden człowiek w świecie nie zdołałby go poznać”. Na koniec wyrwał z żywopłotu gałąź kasztana, z której zrobił sobie maczugę i zawiesił na szyi, po czym boso ruszył prosto do zamku.

Odźwierny, myśląc, iż bohater jest szalony, uwierzył w jego historyjkę o usługiwaniu przy królewskim stole i wpuścił „syna Urgana Włochatego”, mówiąc: „jesteś wielki i kosmaty jak on i dość podobny do ojca”.

Gdy wszedł do ogrodu wymachując maczugą, słudzy i giermkowie zastępowali mu drogę i szczuli jak wilka, mając go za szalonego. Na próg królewskiej komnaty przybył pośród śmiechu i krzyków, wlokąc za sobą roześmiany lud. Zobaczywszy wuja i ukochaną, zbliżył się do drzwi, zawiesił maczugę na szyi i wszedł do komnaty. Gdy ujrzał go Marek, zdziwiony osobliwym widokiem, zachęcił nietypowego gościa do zbliżenia się. Zaczęli rozmawiać. Tristan, zmieniwszy głos, pozdrowił kornwalijskiego władcę: „- Panie szlachetny i dobry śród wszystkich królów, mniemałem, iż na twój widok serce moje rozpłynie się z czułości. Niech Bóg cię ma w swej pieczy, miły panie!”, po czym, zapytany o powód przybycia, odpowiedział, że przyszedł do ukochanej Izoldy. Zaczął kłamać, że przyprowadził swą siostrę, bardzo do niej podobną, o imieniu Brunhilda.

Zaproponował roześmianemu z tych słów Markowi zamianę: „Królowa przykrzy ci się, spróbuj innej; uczyńmy zamianę: ja ci dam moją siostrę, ty przyzwól mi Izoldę, wezmę ją i będę ci służył z dobrej woli”. W dalszej rozmowie „szaleniec” opowiadał, co zrobi, gdy król odda mu swą żonę: zabierze ją: „ w górę, między niebo a chmury, do pięknego domku ze szkła. (…) do komnaty z kryształu, uwieńczoną różami, całą lśniącą w poranku, skoro słońce na nią padnie”. Usiadł na kobiercu i patrzył czule na Izoldę, a gdy Marek zapytał, dlaczego myśli, ze taka piękna pani zechce odejść z takim szkaradnym szaleńcem, odparł: „- Królu, mam prawo po temu; spełniłem dla niej niejedno dzieło i przez nią to popadłem w szaleństwo”, po czym przedstawił się jako Tristan, „ten, który tak kochał królowę i który będzie ją kochał aż do śmierci!”.

Streszczenia	Opracowanie
„Dzieje Tristana i Izoldy” - streszczenie	Geneza utworu „Dzieje Tristana i Izoldy” i jego autorzy „Dzieje Tristana i Izoldy” jako przykład romansu rycerskiego Średniowieczna obyczajowość w utworze „Dzieje Tristana i Izoldy” Obraz fatalnej miłości w „Dziejach Tristana i Izoldy” Elementy baśniowe w „Dziejach Tristana i Izoldy” Nawiązania do „Dziejów Tristana i Izoldy” w kulturze Bibliografia
Bohaterowie
Tristan - charakterystyka Izolda Jasnowłosa - charakterystyka Charakterystyka pozostałych bohaterów „Dziejów Tristana i Izoldy”

„Dzieje Tristana i Izoldy” - streszczenie

Szybki test:

Zobacz inne artykuły: