Jesteś w: Ostatni dzwonek -> W pustyni i w puszczy
Henryk Adam Aleksander Pius Sienkiewicz przyszedł na świat 5 maja 1846 roku w Woli Okrzejskiej na Lubelszczyźnie. Pochodził ze zubożałej szlachty przedstawiającej się herbem Oszyk. Po mieczu wywodził się z Tatarów osiadłych na Litwie w XV i XVI wieku.
Jego rodzina w 1855 roku przeniosła się do Warszawy. W szkole interesował się historią i literaturą. Wielkie wrażenie wywarły na nim lektury Homera, Mickiewicza, Słowackiego, Waltera Scotta i Aleksandra Dumasa. Jego młodzieńcza powieść z tych czasów – „Ofiara” – nie zachowała się do dziś. Sienkiewicz nie odziedziczył majątku dlatego musiał na siebie zarabiać. W latach 1866-1871 studiował w warszawskiej Szkole Głównej najpierw na wydziałach prawa i medycyny, później historii i polonistyki., potem na Cesarskim Uniwersytecie Warszawskim (nie złożył jednak egzaminu końcowego). Pracował jako prywatny nauczyciel, następnie jako reporter i autor felietonów prasowych. W latach 1872-1887 współpracował z prasą warszawską różnych orientacji, m. in. pisał do „Przeglądu Tygodniowego” i „Niwy”, zaś od 1873 roku prowadził stałą rubrykę w „Gazecie Polskiej”. Ceniono też jego korespondencje z Wiednia, Paryża czy Ostendy. Używał często pseudonimu „Litwos”, który związany był z jego litewskim pochodzeniem.
Debiut Henryka Sienkiewicza nastąpił w 1872 roku, dzięki wydaniu powieści „Na marne” – utwór atakującego powierzchowny romantyzm młodzieży polskiej i pokazujący przewagę pracy organicznej nad patriotycznymi mrzonkami. Jego ówczesne teksty, takie jak „Humoreski z teki Worszyłły” (1872-1873) nawiązywały do haseł pozytywistycznych. Odszedł następnie od tendencji publicystycznych w takich utworach, jak wspomnieniowo-gawędziarskie opowiadania: „Sielanka” (1875), „Stary sługa” (1875) czy „Hania” (1876) by powrócić do nich po podróży do Ameryki.
Przełomem w życiu i twórczości Sienkiewicza była podróż do Ameryki (1876-1878). Przebywał tam jako korespondent „Gazety Polskiej”. Jej efektem były m. in.: „Listy z podróży do Ameryki” oraz popularne nowele: „Latarnik” i „Sachem”. Po powrocie przez rok przebywał we Francji i Włoszech, gdzie poznał Marię z Szetkiewiczów, z którą ożenił się w Polsce dwa lata później. W kraju pisarz został redaktorem dziennika „Słowo” i kontynuował pisanie krótkich form prozatorskich. Jego utwory z tego okresu, m.in. „Szkice węglem”, „Za chlebem”, „Bartek Zwycięzca”, „Janko Muzykant” zaliczane są do arcydzieł polskiej nowelistyki.
Jednak pisarz nie zajmował się wyłącznie czasem teraźniejszym. Sięgnął w przeszłość, dzięki czemu powstały: „Ogniem i mieczem” (1884), a następnie „Potop” (1886) i „Pan Wołodyjowski” (1888). Choć powieści krytykowane były za anachronizm spotkały się z olbrzymią poczytnością u odbiorców. Powieści te przyniosły mu miano duchowego wodza narodu.Henryk Sienkiewicz - biografia
Autor: Jakub RudnickiHenryk Adam Aleksander Pius Sienkiewicz przyszedł na świat 5 maja 1846 roku w Woli Okrzejskiej na Lubelszczyźnie. Pochodził ze zubożałej szlachty przedstawiającej się herbem Oszyk. Po mieczu wywodził się z Tatarów osiadłych na Litwie w XV i XVI wieku.
Jego rodzina w 1855 roku przeniosła się do Warszawy. W szkole interesował się historią i literaturą. Wielkie wrażenie wywarły na nim lektury Homera, Mickiewicza, Słowackiego, Waltera Scotta i Aleksandra Dumasa. Jego młodzieńcza powieść z tych czasów – „Ofiara” – nie zachowała się do dziś. Sienkiewicz nie odziedziczył majątku dlatego musiał na siebie zarabiać. W latach 1866-1871 studiował w warszawskiej Szkole Głównej najpierw na wydziałach prawa i medycyny, później historii i polonistyki., potem na Cesarskim Uniwersytecie Warszawskim (nie złożył jednak egzaminu końcowego). Pracował jako prywatny nauczyciel, następnie jako reporter i autor felietonów prasowych. W latach 1872-1887 współpracował z prasą warszawską różnych orientacji, m. in. pisał do „Przeglądu Tygodniowego” i „Niwy”, zaś od 1873 roku prowadził stałą rubrykę w „Gazecie Polskiej”. Ceniono też jego korespondencje z Wiednia, Paryża czy Ostendy. Używał często pseudonimu „Litwos”, który związany był z jego litewskim pochodzeniem.
Debiut Henryka Sienkiewicza nastąpił w 1872 roku, dzięki wydaniu powieści „Na marne” – utwór atakującego powierzchowny romantyzm młodzieży polskiej i pokazujący przewagę pracy organicznej nad patriotycznymi mrzonkami. Jego ówczesne teksty, takie jak „Humoreski z teki Worszyłły” (1872-1873) nawiązywały do haseł pozytywistycznych. Odszedł następnie od tendencji publicystycznych w takich utworach, jak wspomnieniowo-gawędziarskie opowiadania: „Sielanka” (1875), „Stary sługa” (1875) czy „Hania” (1876) by powrócić do nich po podróży do Ameryki.
Przełomem w życiu i twórczości Sienkiewicza była podróż do Ameryki (1876-1878). Przebywał tam jako korespondent „Gazety Polskiej”. Jej efektem były m. in.: „Listy z podróży do Ameryki” oraz popularne nowele: „Latarnik” i „Sachem”. Po powrocie przez rok przebywał we Francji i Włoszech, gdzie poznał Marię z Szetkiewiczów, z którą ożenił się w Polsce dwa lata później. W kraju pisarz został redaktorem dziennika „Słowo” i kontynuował pisanie krótkich form prozatorskich. Jego utwory z tego okresu, m.in. „Szkice węglem”, „Za chlebem”, „Bartek Zwycięzca”, „Janko Muzykant” zaliczane są do arcydzieł polskiej nowelistyki.
Pisarz wiele podróżował, m. in. odwiedził Grecję, Turcję, Włochy i Hiszpanię, a także wybrał się na myśliwską wyprawę do Afryki (1891), której echa odnajdziemy w powieści „W pustyni i w puszczy”. W kraju jego ulubionym miejscem było Zakopane. W 1885 roku zmarła żona pisarza, Maria, pozostawiając dwoje małych dzieci. W 1891 roku ukazała się powieść „Bez dogmatu” analizująca zjawisko dekadentyzmu, zaś w 1895 roku czytelnicy bez echa przyjęli powieść „Rodzina Połanieckich”. Sienkiewicz wrócił do sprawdzonej formuły powieści historycznej. W 1986 roku ukazała się opowiadająca o prześladowaniu pierwszych chrześcijan w Rzymie za czasów Nerona najgłośniejsza powieść pisarza przyniosła mu światowy rozgłos „Quo vadis”. Cztery lata później wydano utwór „Krzyżacy”.
strona: 1 2
Szybki test:
W który roku Sienkiewicz rozpoczął karierę dziennikarską?a) 1876
b) 1888
c) 1872
d) 1866
Rozwiązanie
Która część trylogii Sienkiewicza ukazała się najpierw:
a) „Pan Wołodyjowski”
b) „Krzyżacy”
c) „Ogniem i mieczem”
d) „Potop”
Rozwiązanie
Powieścią, która przyniosła pisarzowi światowy rozgłos był utwór:
a) „Potop”
b) „Krzyżacy”
c) „Quo vadis”
d) „Bez dogmatu”
Rozwiązanie
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies