Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Bracia Lwie Serce
Karol Lew urodził się w szwedzkiej rodzinie w nieznanej miejscowości. Jego rodzicami byli Alex, który wcześnie opuścił rodzinę oraz Sigfrida, krawcowa. Miał jednego, za to ukochanego brata Jonatana. Nie miał nawet dziesięciu lat, przez Jonatana nazywany był Sucharkiem.
Uważał się za dość brzydkiego, głupiego i zastrachanego chłopca chodzącego na krzywych nogach. Po przejściu do Nangijali jego nogi stały się proste. Był w pełni zdrów i wesół. W świecie rzeczywistym był ciężko chory i wszyscy wokół, prócz niego zdawali sobie sprawę, że umrze. Leżał w łóżku i kaszlał. Przez półtora roku nie uczęszczał do szkoły, nie wychodził także z domu. Z podsłuchanej rozmowy dowiedział się, w jakim jest stanie. Wystraszył się tej wiadomości, jednak Jonatan uspokoił go, że śmierć stanowi przejście do baśniowego świata Nangijali.
Sucharek był wrażliwy na piękno przyrody. Zachwycały go poszczególne krainy Nangijali, a przede wszystkim Dolina Wiśni, w której położona była Zagroda Jeźdźców braci Lwie Serce. Szczególnie kochał króliki i konie, o których marzył w dzieciństwie. W świecie fantastycznym lubił pływać (choć wcześniej tego nie potrafił), łowić ryby, a także strzelać z łuku i jeździć konno. Marzył o tym, by czas spędzać z bratem przy ognisku rozpalonym na łonie natury i słuchać opowieści Jonatana.
Brat był dla niego najwyższym autorytetem. Pod jego nieobecność czuł się bezradny, zagubiony, wystraszony i bardzo samotny, zaś wówczas, gdy brat z nim był, czuł się w pełni bezpieczny. Podziwiał jego urodę i odwagę. Jednym z najlepszych prezentów, jakie od niego otrzymał były sanki, choć ze względu na stan zdrowia, nie mógł z nich skorzystać. Jonatana kochał ponad wszystko. Gdy ten zapowiedział wyprawę do Doliny Dzikich Róż zajętej przez wroga wpadł w szał. Był zły, że brat ponownie chce go opuścić i tym razem może w ogóle nie powróci. Z miłości do niego, mimo paraliżującego strachu, wyruszył mu na ratunek.
Chociaż Sucharek wciąż się bał i nieraz płakał, to jednak wraz z kolejnymi przygodami wykazywał się coraz większą odwagą. Nie chciał opuszczać brata i wraz z nim wszedł do Góry Katli, by uwolnić Orwara. Zdecydował się też zeskoczyć z konia, by umożliwić Orwarowi i bratu ucieczkę przed pościgiem. Jednak sam nie uważał się za odważnego, choć Orwar nazwał go bohaterem Doliny Dzikich Róż. Największą dojrzałością wykazał się, gdy wraz z kalekim bratem na plecach skoczył w dół ciemnej przepaści, by znaleźć się w prawdziwym raju – świecie Nangilimie.
Całe życie Karola polegało na zmaganiu się z własnymi niedoskonałościami – chorobą i tchórzostwem. Swymi decyzjami i czynami udowodnił, że „nie jest śmieciem”. Dokonywał trafnych wyborów i zawsze współczuł innym – nawet zdrajcy Jossiemu. Ten dynamiczny bohater w pełni zasługuje na podziw.Karol Lwie Serce - charakterystyka
Autor: Jakub RudnickiKarol Lew urodził się w szwedzkiej rodzinie w nieznanej miejscowości. Jego rodzicami byli Alex, który wcześnie opuścił rodzinę oraz Sigfrida, krawcowa. Miał jednego, za to ukochanego brata Jonatana. Nie miał nawet dziesięciu lat, przez Jonatana nazywany był Sucharkiem.
Uważał się za dość brzydkiego, głupiego i zastrachanego chłopca chodzącego na krzywych nogach. Po przejściu do Nangijali jego nogi stały się proste. Był w pełni zdrów i wesół. W świecie rzeczywistym był ciężko chory i wszyscy wokół, prócz niego zdawali sobie sprawę, że umrze. Leżał w łóżku i kaszlał. Przez półtora roku nie uczęszczał do szkoły, nie wychodził także z domu. Z podsłuchanej rozmowy dowiedział się, w jakim jest stanie. Wystraszył się tej wiadomości, jednak Jonatan uspokoił go, że śmierć stanowi przejście do baśniowego świata Nangijali.
Sucharek był wrażliwy na piękno przyrody. Zachwycały go poszczególne krainy Nangijali, a przede wszystkim Dolina Wiśni, w której położona była Zagroda Jeźdźców braci Lwie Serce. Szczególnie kochał króliki i konie, o których marzył w dzieciństwie. W świecie fantastycznym lubił pływać (choć wcześniej tego nie potrafił), łowić ryby, a także strzelać z łuku i jeździć konno. Marzył o tym, by czas spędzać z bratem przy ognisku rozpalonym na łonie natury i słuchać opowieści Jonatana.
Brat był dla niego najwyższym autorytetem. Pod jego nieobecność czuł się bezradny, zagubiony, wystraszony i bardzo samotny, zaś wówczas, gdy brat z nim był, czuł się w pełni bezpieczny. Podziwiał jego urodę i odwagę. Jednym z najlepszych prezentów, jakie od niego otrzymał były sanki, choć ze względu na stan zdrowia, nie mógł z nich skorzystać. Jonatana kochał ponad wszystko. Gdy ten zapowiedział wyprawę do Doliny Dzikich Róż zajętej przez wroga wpadł w szał. Był zły, że brat ponownie chce go opuścić i tym razem może w ogóle nie powróci. Z miłości do niego, mimo paraliżującego strachu, wyruszył mu na ratunek.
Chociaż Sucharek wciąż się bał i nieraz płakał, to jednak wraz z kolejnymi przygodami wykazywał się coraz większą odwagą. Nie chciał opuszczać brata i wraz z nim wszedł do Góry Katli, by uwolnić Orwara. Zdecydował się też zeskoczyć z konia, by umożliwić Orwarowi i bratu ucieczkę przed pościgiem. Jednak sam nie uważał się za odważnego, choć Orwar nazwał go bohaterem Doliny Dzikich Róż. Największą dojrzałością wykazał się, gdy wraz z kalekim bratem na plecach skoczył w dół ciemnej przepaści, by znaleźć się w prawdziwym raju – świecie Nangilimie.
Szybki test:
Kto nazwał Karola bohaterem Doliny Dzikich Róż?a) Tengil
b) Jonatan
c) Sofia
d) Orwar
Rozwiązanie
Jakie zwierzęta przede wszystkim kochał Karol Lwie Serce?
a) wilki i lisy
b) króliki i konie
c) gołębie i chomiki
d) psy i koty
Rozwiązanie
Jonatan nazywał Karola:
a) Serdelkiem
b) Sucharkiem
c) Smutasem
d) Śmiałkiem
Rozwiązanie
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies