Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Cierpienia młodego Wertera

Okres „burzy i naporu” (Sturm und Drang)

Autor: Dorota Blednicka

YOUNGIZM – zespół tendencji w literaturze końca XVIII i na początku XIX wieku, przejawiający się dydaktyzmem etycznym połączonym z scenerią cmentarzy i rozważaniami o śmierci oraz kruchości ludzkiego życia.

W Francji znaczące stały się idee Anny Sta�l, która uważała, że literatura pozostaje w nierozerwalnym związku z życiem społecznym. F. R. de Chateaubriand w powieści R�ne wykreował samotnego bohatera, niezdolnego do jakiegokolwiek działania – reneizm.

RENEIZM – sposób kreowania postaci w literaturze romantycznej, którego pierwowzorem stał się tytułowy bohater opowiadania F. R. de Chateaubrianda „Rene”. Był to bohater osamotniony, o wybujałej wyobraźni, niezdolny do aktywnego działania, zniechęcony do życia i myślący o samobójstwie.

J. H. B. de Saint-Pierre w utworze Paweł i Wirginia stworzył obraz przyrody, przyjaznej człowiekowi i wyrażającej jego emocje i uczucia – pejzaż emocjonalny.

Idee i hasła preromantyczne były obecne również w Niemczech. Pod koniec XVIII wieku był to kraj podzielony na liczne państewka o charakterze feudalno – arystokratycznym. Młode pokolenie buntowało się przeciwko despotycznej władzy królów i książąt oraz feudalnemu uciskowi mieszczan i chłopów. Zalążkiem nowego nurtu literackiego stała się grupa G�ttinger Hain. Po ukazaniu się Cierpień młodego Wertera, przywódcą „burzy i naporu” stał się Johann Wolfgang Goethe, wokół którego zaczęła skupiać się młodzież, pochodząca z niezamożnych rodzin.

Protestowali przeciwko panującym konwenansom społecznym i sytuacji politycznej rozdartego kraju. Wyrażali również sympatię dla ruchów rewolucyjnych. Podobnie jak inni preromantycy, stali oni w opozycji do oświeceniowego racjonalizmu i klasycyzmu. Głosili wyższość wyobraźni, zwrot ku źródłom ludowym i narodowym.

Założenia teoretyczne „Sturm und Drang” sformułowali J. H. Hamann i J. G. Herder. Pierwszym manifestem nowych poglądów stały się wiersze H. G�ttingera. Prekursorami „burzy i naporu” obok Goethego byli: J. J. Bodmer, J. J. Breitinger, Ch. F. Gelert, H. W. Gerstenberg. Autorami najwybitniejszych dzieł tego nurtu literackiego byli: Goethe, F. Schiller, A. H. B�rger, J. M. R. Lenz, F. M�ller oraz H. L. Wagner. Na nowo zachwycali się Szekspirem, którego uważali za praojca i wzór swobody oraz dzikości. Jako najważniejszy w twórczości cenili styl oryginalnego geniuszu. Odkryli niemieckie dziedzictwo historyczne, utrwalone w legendach, dawnych pieśniach oraz baśniach, co rozbudziło w nich niemieckiego ducha narodowego.

Streszczenia	Opracowanie
„Cierpienia młodego Wertera” - streszczenie	Geneza „Cierpień młodego Wertera” Czas, miejsce akcji i narrator w powieści „Cierpienia młodego Wertera” Motywy literackie w „Cierpieniach młodego Wertera” Plan wydarzeń „Cierpień młodego Wertera” Główne wątki „Cierpień młodego Wertera” „Cierpienia młodego Wertera” jako powieść epistolarna Werteryzm Okres „burzy i naporu” (Sturm und Drang) Racjonalizm czy marzycielstwo – porównanie poglądów Alberta i Wertera Najważniejsze cytaty w „Cierpieniach młodego Wertera” Bibliografia
Bohaterowie
Charakterystyka Wertera – naiwny kochanek czy bohater tragiczny? Obraz tragicznej miłości i przemiany wewnętrznej Wertera Charakterystyka głównych bohaterów - Werter, Szarlota S., Albert Charakterystyka bohaterów drugoplanowych „Cierpień młodego Wertera”

Okres „burzy i naporu” (Sturm und Drang)

Szybki test:

Zobacz inne artykuły: