Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Cierpienia młodego Wertera
Werter
Mieszczanin, poeta i artysta – malarz. O jego wyglądzie zewnętrznym nic nie wiadomo. Od chwili poznania Lotty chodzi ubrany w niebieski frak i żółtą kamizelkę. Mężczyzna młody, szlachetny, o wrażliwej duszy. Wykształcony i utalentowany artystycznie. Nadmiernie wrażliwy, zachwyca się najdrobniejszym przejawem natury. Potrafi łatwo się wzruszać, a w chwilach uniesienia płacze. Jest skłonny do refleksji. Od pierwszego wejrzenia zakochuje się w Lotcie, choć wie, że dziewczyna jest zaręczona z innym. Lotta staje się dla niego uosobieniem anioła. Miłość do kobiety, możliwość przebywania w jej towarzystwie, wprowadza Wertera w stan prawdziwego szczęścia. Powrót narzeczonego dziewczyny, burzy idylliczny nastrój duszy Wertera i powoduje narastający niepokój. Młodzieniec jest zazdrosny o uczucia Alberta. Odczuwa wyrzuty sumienia, że zmącił spokój narzeczonych. Targany wewnętrznymi rozterkami, postanawia wyjechać i obejmuje stanowisko pisarza w poselstwie.
Jednak praca nie daje mu satysfakcji. Wciąż rozpamiętuje swoje uczucia do Lotty. Po kilku miesiącach i przykrościach, doznanych ze strony arystokracji, składa dymisję i powraca do Wahlheim. Miłość do dziewczyny coraz bardziej wpływa na jego psychikę, działa destrukcyjnie i wyniszcza go emocjonalnie. Nie może zaspokoić wewnętrznego pragnienia bycia z ukochaną. Jednocześnie zdaje sobie sprawę z tego, że niszczy małżeństwo Lotty i Alberta. Czytane przez niego książki, odzwierciedlają stan jego duszy. W historii Henryka, obłąkanego z miłości do Lotty i losach parobka, który dopuścił się zbrodni z zazdrości o wdowę, widzi odbicie własnego nieszczęścia. Czuje się osamotniony i wyobcowany. Dla wiejskiego ludu jest kimś, kto zajmuje wyższą pozycję niż oni. Dla arystokracji jest człowiekiem, pochodzącym z niższego stanu. Z czasem z człowieka, który radośnie postrzega świat, staje się pesymistą. Pod koniec życia traci panowanie nad swoimi uczuciami i całuje Szarlottę. Popełnia samobójstwo.
Szarlota S.
Córka komisarza książęcego, narzeczona Alberta, ukochana Wertera. Dziewczyna piękna, o czarnych oczach, średniego wzrostu i doskonałej figurze. Pogodna i dobra. Po śmierci matki, zajmuje jej miejsce w domu i wychowuje młodsze rodzeństwo. Lubi muzykę, taniec, czytanie książek. Uwielbiana i poważana w towarzystwie. W Werterze odnajduje pokrewną duszę. Jest równie wrażliwa jak on, ceni rozmowy z nim i chętnie przebywa w jego towarzystwie. Szczera i wierna. Nie łamie słowa danego Albertowi. Wobec Wertera serdeczna, obdarza go przyjaźnią, choć z czasem domyśla się, że młodzieniec zakochał się w niej. Narzeczonego darzy prawdziwymi uczuciami, nie ma jednak między nimi takiego porozumienia jak między nią a Werterem. Jest powściągliwa i rozsądna. Nie ulega własnej namiętności, kiedy rozumie, że darzy Wertera głębszymi uczuciami. Postanawia poświęcić przyjaźń z mężczyzną dla dobra małżeństwa.
AlbertCharakterystyka głównych bohaterów - Werter, Szarlota S., Albert
Autor: Dorota BlednickaWerter
Mieszczanin, poeta i artysta – malarz. O jego wyglądzie zewnętrznym nic nie wiadomo. Od chwili poznania Lotty chodzi ubrany w niebieski frak i żółtą kamizelkę. Mężczyzna młody, szlachetny, o wrażliwej duszy. Wykształcony i utalentowany artystycznie. Nadmiernie wrażliwy, zachwyca się najdrobniejszym przejawem natury. Potrafi łatwo się wzruszać, a w chwilach uniesienia płacze. Jest skłonny do refleksji. Od pierwszego wejrzenia zakochuje się w Lotcie, choć wie, że dziewczyna jest zaręczona z innym. Lotta staje się dla niego uosobieniem anioła. Miłość do kobiety, możliwość przebywania w jej towarzystwie, wprowadza Wertera w stan prawdziwego szczęścia. Powrót narzeczonego dziewczyny, burzy idylliczny nastrój duszy Wertera i powoduje narastający niepokój. Młodzieniec jest zazdrosny o uczucia Alberta. Odczuwa wyrzuty sumienia, że zmącił spokój narzeczonych. Targany wewnętrznymi rozterkami, postanawia wyjechać i obejmuje stanowisko pisarza w poselstwie.
Jednak praca nie daje mu satysfakcji. Wciąż rozpamiętuje swoje uczucia do Lotty. Po kilku miesiącach i przykrościach, doznanych ze strony arystokracji, składa dymisję i powraca do Wahlheim. Miłość do dziewczyny coraz bardziej wpływa na jego psychikę, działa destrukcyjnie i wyniszcza go emocjonalnie. Nie może zaspokoić wewnętrznego pragnienia bycia z ukochaną. Jednocześnie zdaje sobie sprawę z tego, że niszczy małżeństwo Lotty i Alberta. Czytane przez niego książki, odzwierciedlają stan jego duszy. W historii Henryka, obłąkanego z miłości do Lotty i losach parobka, który dopuścił się zbrodni z zazdrości o wdowę, widzi odbicie własnego nieszczęścia. Czuje się osamotniony i wyobcowany. Dla wiejskiego ludu jest kimś, kto zajmuje wyższą pozycję niż oni. Dla arystokracji jest człowiekiem, pochodzącym z niższego stanu. Z czasem z człowieka, który radośnie postrzega świat, staje się pesymistą. Pod koniec życia traci panowanie nad swoimi uczuciami i całuje Szarlottę. Popełnia samobójstwo.
Szarlota S.
Córka komisarza książęcego, narzeczona Alberta, ukochana Wertera. Dziewczyna piękna, o czarnych oczach, średniego wzrostu i doskonałej figurze. Pogodna i dobra. Po śmierci matki, zajmuje jej miejsce w domu i wychowuje młodsze rodzeństwo. Lubi muzykę, taniec, czytanie książek. Uwielbiana i poważana w towarzystwie. W Werterze odnajduje pokrewną duszę. Jest równie wrażliwa jak on, ceni rozmowy z nim i chętnie przebywa w jego towarzystwie. Szczera i wierna. Nie łamie słowa danego Albertowi. Wobec Wertera serdeczna, obdarza go przyjaźnią, choć z czasem domyśla się, że młodzieniec zakochał się w niej. Narzeczonego darzy prawdziwymi uczuciami, nie ma jednak między nimi takiego porozumienia jak między nią a Werterem. Jest powściągliwa i rozsądna. Nie ulega własnej namiętności, kiedy rozumie, że darzy Wertera głębszymi uczuciami. Postanawia poświęcić przyjaźń z mężczyzną dla dobra małżeństwa.
Narzeczony Lotty, później jej mąż. Człowiek szlachetny, dobry, pracowity, o racjonalnym umyśle. Bardzo kocha Lottę, a przywiązanie Wertera do dziewczyny traktuje jak kolejny wyraz uwielbienia i to potęguje jego uczucia do niej. Zna Lottę od wielu lat. Tolerancyjny i wyrozumiały dla przyjaźni narzeczonej i Wertera. Jest pewien jej uczuć i nie okazuje zazdrości. Wertera traktuje jak przyjaciela. Wyczuwa, że jego obecność wpływa niekorzystnie na nastrój młodzieńca i najczęściej zostawia go samego z Lottą. W końcu wizyty Wertera, jego nerwowe zachowanie, sprawiają, że Albert prosi żonę o ograniczenie kontaktów z młodzieńcem.
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies