Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Cierpienia młodego Wertera
Nieoczekiwanie dla wszystkich popadł w melancholię i dostał ataku szału. Werter zazdrości mu utraty zmysłów, ponieważ nic nie czuje. Albert opowiada mu, że szalony mężczyzna, Henryk, pracował u ojca Lotty. Zakochał się w niej, wyznał uczucia i został oddalony ze służby. Po tym zdarzeniu postradał zmysły. Werter jest poruszony spokojem, z jakim Albert relacjonuje mu historię nieszczęśnika.
Cierpienia Wertera potęgują się. Pewnego dnia siedzi obok ukochanej. Dostrzega obrączkę na jej palcu i zaczyna płakać. Potem niespokojnie chodzi po pokoju, wspominając minione dni. Każe Lotcie, by przestała grać na fortepianie. Dziewczyna jest zaskoczona jego gwałtownym zachowaniem i twierdzi, że jest chory. Prosi, by odszedł i uspokoił się.
Wertera na jawie i we śnie prześladuje postać Lotty. Ogarnia go smutek i zniechęcenie. Traci równowagę ducha. Jest wyczerpany emocjonalnie, dręczony nieustannie wewnętrzną namiętnością. Nie potrafi odnaleźć radości w towarzystwie innych ludzi. Z każdym dniem jest coraz bardziej przygnębiony. Zauważa, że Albert bardzo się zmienił i stał mu się niechętny. Często wychodzi z pokoju Lotty, kiedy zjawia się Werter, przeczuwając, że jego obecność wpływa niekorzystnie na nastrój przyjaciela.
Choruje ojciec Lotty i prosi, by córka przyjechała do leśniczówki. Werter udaje się do domu komisarza. Ogarniają go ponure myśli. Sądzi, że jego częste spotkania z ukochaną, niekorzystnie wpływają na jej małżeństwo. Czuje też niechęć do Alberta, który według niego na pierwszym miejscu stawia swoją pracę i nie docenia szczęścia, które zyskał poślubiając Lottę. Zaczyna utwierdzać się w przekonaniu, że Albert chciałby, żeby wyjechał z Wahlheim.
W domu komisarza dowiaduje się, że w miasteczku zabito służącego wdowy. Wszystkie poszlaki wskazują, że zabił go poprzedni parobek. Werter chce się przekonać, czy zbrodni dokonał człowiek, z którym wcześniej rozmawiał. Dawniej bliskie miejsce, gdzie siadał pod lipą i rozmawiał z dziećmi, wydaje mu się przerażające, skalane krwią. Najpiękniejsze uczucia ludzkie: miłość i wierność, zamieniły się w gwałt i morderstwo. Przy gospodzie dostrzega ludzi, prowadzących sprawcę morderstwa. Rozpoznaje znajomego mu chłopaka, podchodzi do niego i pyta, dlaczego to zrobił. Parobek odpowiada, że wdowa nie będzie miała innego mężczyzny poza nim i nikt poza nim nie mógł jej mieć.
Werter przeżywa ogromny wstrząs, który na chwilę wyrywa go z apatii i zniechęcenia. Pragnie uratować parobka. Wraca do leśniczówki. Zastaje Alberta i jego obecność wytrąca młodzieńca z równowagi. Próbuje przekonać komisarza, by wstawił się za skazanym, bo ten kierował się miłością. Komisarz odmawia pomocy. Albert popiera teścia. W jego argumentach Werter doszukuje się przytyków do siebie, napełnia go to większym wstrętem do rywala. Wie, że nie potrafi sprawiedliwie oceniać Alberta. „Cierpienia młodego Wertera” - streszczenie
Autor: Dorota BlednickaNieoczekiwanie dla wszystkich popadł w melancholię i dostał ataku szału. Werter zazdrości mu utraty zmysłów, ponieważ nic nie czuje. Albert opowiada mu, że szalony mężczyzna, Henryk, pracował u ojca Lotty. Zakochał się w niej, wyznał uczucia i został oddalony ze służby. Po tym zdarzeniu postradał zmysły. Werter jest poruszony spokojem, z jakim Albert relacjonuje mu historię nieszczęśnika.
Cierpienia Wertera potęgują się. Pewnego dnia siedzi obok ukochanej. Dostrzega obrączkę na jej palcu i zaczyna płakać. Potem niespokojnie chodzi po pokoju, wspominając minione dni. Każe Lotcie, by przestała grać na fortepianie. Dziewczyna jest zaskoczona jego gwałtownym zachowaniem i twierdzi, że jest chory. Prosi, by odszedł i uspokoił się.
Wertera na jawie i we śnie prześladuje postać Lotty. Ogarnia go smutek i zniechęcenie. Traci równowagę ducha. Jest wyczerpany emocjonalnie, dręczony nieustannie wewnętrzną namiętnością. Nie potrafi odnaleźć radości w towarzystwie innych ludzi. Z każdym dniem jest coraz bardziej przygnębiony. Zauważa, że Albert bardzo się zmienił i stał mu się niechętny. Często wychodzi z pokoju Lotty, kiedy zjawia się Werter, przeczuwając, że jego obecność wpływa niekorzystnie na nastrój przyjaciela.
Choruje ojciec Lotty i prosi, by córka przyjechała do leśniczówki. Werter udaje się do domu komisarza. Ogarniają go ponure myśli. Sądzi, że jego częste spotkania z ukochaną, niekorzystnie wpływają na jej małżeństwo. Czuje też niechęć do Alberta, który według niego na pierwszym miejscu stawia swoją pracę i nie docenia szczęścia, które zyskał poślubiając Lottę. Zaczyna utwierdzać się w przekonaniu, że Albert chciałby, żeby wyjechał z Wahlheim.
W domu komisarza dowiaduje się, że w miasteczku zabito służącego wdowy. Wszystkie poszlaki wskazują, że zabił go poprzedni parobek. Werter chce się przekonać, czy zbrodni dokonał człowiek, z którym wcześniej rozmawiał. Dawniej bliskie miejsce, gdzie siadał pod lipą i rozmawiał z dziećmi, wydaje mu się przerażające, skalane krwią. Najpiękniejsze uczucia ludzkie: miłość i wierność, zamieniły się w gwałt i morderstwo. Przy gospodzie dostrzega ludzi, prowadzących sprawcę morderstwa. Rozpoznaje znajomego mu chłopaka, podchodzi do niego i pyta, dlaczego to zrobił. Parobek odpowiada, że wdowa nie będzie miała innego mężczyzny poza nim i nikt poza nim nie mógł jej mieć.
Lotta i Albert wracają z leśniczówki do domu pieszo. Dziewczyna rozgląda się, szukając towarzystwa Wertera. Albert potępia jego zachowanie i prosi, żeby żona przez jakiś czas ograniczyła wizyty młodzieńca w ich domu. Dodaje, że ludzie zaczynają wspominać o zażyłości Wertera i Szarlotty. Werter po nieudanej próbie uratowania parobka, popada w stan odrętwienia. Rozpamiętuje pracę w poselstwie, swoje niepowodzenia i przykrości, jakich doznał od innych. Czuje się owładnięty namiętnością, która wypala jego siły. Dopada go znużenie życiem. Do przyjaciela pisze:
„Drogi Wilhelmie, jestem w stanie, w którym musieli się znajdować owi nieszczęśliwi, o których sądzono, że są opętani przez złego ducha. Czasem chwyta mnie coś – nie jest to niepokój ani żądza – jest to jakaś wewnętrzna, nieznana burza, która grozi rozsadzeniem piersi, dławi gardło”. [12 grudnia]
Dowiaduje się o powodzi, która zalała okolice Wahlheim. Pewnego wieczoru idzie na wzgórze, by popatrzeć na to „straszne widowisko”. Stoi z rozpostartymi ramionami nad przepaścią, pragnąć tam zrzucić wszystkie swoje udręki. Nie potrafi jednak skoczyć. Ze smutkiem spogląda na miejsce, w którym niegdyś siedział z Lottą pod wierzbą. Czuje rozpacz, widząc zniszczoną okolicę, altanę, łąki, po których spacerował z ukochaną. Jest coraz bardziej zagubiony, zaczyna bać się swoich myśli:
strona: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12
Szybki test:
Na ostatnie spotkanie przed wyjazdem Werter idzie do Lotty i Alberta:a) we wrześniu
b) w październiku
c) w listopadzie
d) w marcu
Rozwiązanie
Werter wraca do Wahlheim po:
a) roku
b) pół roku
c) dziesięciu miesiącach
d) ośmiu miesiącach
Rozwiązanie
Albert określa samobójstwo jako:
a) ideę
b) słabość
c) akt odwagi
d) przejaw obłędu
Rozwiązanie
Więcej pytań
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies