Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Cierpienia młodego Wertera
Lotta przypomina sobie, że w szufladzie ma pieśni Osjana, które Werter przetłumaczył. Nie czytała ich jeszcze, pragnąc usłyszeć je z ust przyjaciela. Mężczyzna zaczyna czytać tekst ze łzami w oczach. Wzruszony słowami dzieła, upada zrozpaczony przed ukochaną. Chwyta jej ręce, a ona ma przeczucie, że stanie się coś niedobrego. Przytula ją do siebie i całuje. Lotta wyrywa się z jego objęć i odchodzi do gabinetu, mówiąc, że widzą się po raz ostatni. Werter długo leży na podłodze. Z odrętwienia budzi do służąca, która chce nakryć do stołu. Mężczyzna podchodzi do drzwi pokoju i żegna się z ukochaną.
Późno wraca do domu. Służący dostrzega, że Werter nie ma na głowie kapelusza, który znaleziono później na skale, w pobliżu urwiska. Pisze kolejny fragment listu do Lotty. Prosi ukochaną o przebaczenie. Teraz jest już pewien, że ona również go kocha:
„Ach, wiedziałem, że mnie kochasz, wiedziałem z pierwszych spojrzeń, w których odbijała się dusza, z pierwszego uścisku ręki; a jednak, gdym znowu odszedł, gdym widział Alberta u twego boku, rozpaczałem znów w gorączkowym zwątpieniu”.
Nie martwi się, że Albert jest jej mężem, bo to tylko mąż na tym świecie. On odchodzi do Boga, by czekać u jego boku na ukochaną. Wierzy, że odnajdą się po śmierci i ich miłość zazna spełnienia w wieczności. Pragnie odnaleźć w niebie jej matkę. Około jedenastej wysyła służącego do Alberta z prośbą, by pożyczył mu pistolety.
Lotta po nieprzespanej nocy nie wie, jak powiedzieć mężowi o zajściu z Werterem. Jej myśli skupione są na młodzieńcu. Jest świadoma tego, że musi się wyrzec znajomości z nim dla dobra małżeństwa. Czuje, że w jakiś sposób oddaliła się od Alberta. Wiele razy rozmawiała z nim o samobójczych myślach Wertera. Mąż odczuwał odrazę do tego czynu i nie wierzył, że przyjaciel zdecyduje się na ten krok. Kiedy wraca, Lotta mówi mu o wizycie ich przyjaciela. Nadchodzi służący młodzieńca. Albert prosi Lottę, by dała pistolety i życzy Werterowi szczęśliwej podróży. Kobieta przeczuwa tragedię, pragnie wyznać mężowi prawdę o zachowaniu Wertera, lecz zjawia się ich znajoma.
Służący przynosi broń Werterowi. Młodzieniec jest zachwycony, gdy dowiaduje się, że to Lotta podała pistolety. Po wieczerzy każe spakować swoje rzeczy, pali dokumenty i wychodzi, żeby uregulować kilka długów. Po raz ostatni idzie do ogrodu, który odkrył po przyjeździe do miasta ponad rok temu. Kiedy wraca do domu pisze kilka słów do Wilhelma, żegnając się z nim i prosząc o pocieszenie matki. Zostawia również wiadomość dla Alberta, przepraszając, że zburzył spokój jego domu. Błaga, by uczynił Lottę szczęśliwą. Odnajduje w końcu wewnętrzny spokój:„Cierpienia młodego Wertera” - streszczenie
Autor: Dorota BlednickaLotta przypomina sobie, że w szufladzie ma pieśni Osjana, które Werter przetłumaczył. Nie czytała ich jeszcze, pragnąc usłyszeć je z ust przyjaciela. Mężczyzna zaczyna czytać tekst ze łzami w oczach. Wzruszony słowami dzieła, upada zrozpaczony przed ukochaną. Chwyta jej ręce, a ona ma przeczucie, że stanie się coś niedobrego. Przytula ją do siebie i całuje. Lotta wyrywa się z jego objęć i odchodzi do gabinetu, mówiąc, że widzą się po raz ostatni. Werter długo leży na podłodze. Z odrętwienia budzi do służąca, która chce nakryć do stołu. Mężczyzna podchodzi do drzwi pokoju i żegna się z ukochaną.
Późno wraca do domu. Służący dostrzega, że Werter nie ma na głowie kapelusza, który znaleziono później na skale, w pobliżu urwiska. Pisze kolejny fragment listu do Lotty. Prosi ukochaną o przebaczenie. Teraz jest już pewien, że ona również go kocha:
„Ach, wiedziałem, że mnie kochasz, wiedziałem z pierwszych spojrzeń, w których odbijała się dusza, z pierwszego uścisku ręki; a jednak, gdym znowu odszedł, gdym widział Alberta u twego boku, rozpaczałem znów w gorączkowym zwątpieniu”.
Nie martwi się, że Albert jest jej mężem, bo to tylko mąż na tym świecie. On odchodzi do Boga, by czekać u jego boku na ukochaną. Wierzy, że odnajdą się po śmierci i ich miłość zazna spełnienia w wieczności. Pragnie odnaleźć w niebie jej matkę. Około jedenastej wysyła służącego do Alberta z prośbą, by pożyczył mu pistolety.
Lotta po nieprzespanej nocy nie wie, jak powiedzieć mężowi o zajściu z Werterem. Jej myśli skupione są na młodzieńcu. Jest świadoma tego, że musi się wyrzec znajomości z nim dla dobra małżeństwa. Czuje, że w jakiś sposób oddaliła się od Alberta. Wiele razy rozmawiała z nim o samobójczych myślach Wertera. Mąż odczuwał odrazę do tego czynu i nie wierzył, że przyjaciel zdecyduje się na ten krok. Kiedy wraca, Lotta mówi mu o wizycie ich przyjaciela. Nadchodzi służący młodzieńca. Albert prosi Lottę, by dała pistolety i życzy Werterowi szczęśliwej podróży. Kobieta przeczuwa tragedię, pragnie wyznać mężowi prawdę o zachowaniu Wertera, lecz zjawia się ich znajoma.
„Wszystko tak ciche wkoło i tak spokojna ma dusza. Dzięki ci, Boże, któryś tym ostatnim chwilom użyczył tego ciepła, tej siły”.
Do listu do Lotty dołącza rysunek jej sylwetki. Prosi komisarza, by po śmierci zajął się jego pogrzebem i pochował go pod lipami w kącie cmentarza. Pragnie być złożonym do grobu w ubraniu, które miał na sobie w chwili poznania ukochanej. W kieszeni ukrył różową wstążkę dziewczyny.
O północy Werter popełnia samobójstwo, strzelając sobie w głowę nad prawym okiem. Rano służący odnajduje go nieprzytomnego. Wzywa lekarza i Alberta. Lotta na wiadomość o tragedii pada zemdlona. Stary komisarz wraz z synami przybywa do domu Wertera. Młodzieniec umiera w południe. Zostaje pochowany w nocy, w miejscu, które wybrał. Za trumną idą komisarz i jego synowie. Nie ma żadnego duchownego. Albert zostaje w domu z żoną, obawiając się o jej życie.
strona: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12
Szybki test:
S., komisarz mieszka w:a) chłopskiej chacie
b) leśniczówce
c) stróżówce
d) kamienicy
Rozwiązanie
Albert reprezentuje:
a) romantyczne podeście do świata
b) pesymistyczne podeście do świata
c) racjonalistyczne podeście do świata
d) naturalistyczne podeście do świata
Rozwiązanie
Albert określa samobójstwo jako:
a) ideę
b) akt odwagi
c) słabość
d) przejaw obłędu
Rozwiązanie
Więcej pytań
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies