Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Makbet

Kompozycja, język i styl „Makbeta”

Autor: Karolina Marl�ga

Makbet składa się z pięciu aktów, które zawierają kolejno siedem, cztery, sześć, trzy i ponownie siedem scen. Nie wszystkie wydarzenia, które mają miejsce w dramacie dzieją się na scenie. Dowiadujemy się o nich z relacji bohaterów. Najważniejsze sceny są na ogół poprzedzone przez te, w których udział biorą wiedźmy. Zabieg ten ma na celu podkreślić istotę tych wydarzeń. Fabuła jest chronologiczna i łatwo za nią nadążyć. Nie ma retrospekcji, przez co czas akcji nie jest zaburzony. Cała uwaga jest generalnie poświęcona losom Makbeta.

Rolę ekspozycyjną spełnia pierwszy akt, który ma na celu zapoznać odbiorcę z bohaterami i problematyką dramatu. Zawiązaniem akcji jest przepowiednia trzech czarownic, które wywróżyły Makbetowi między innymi objęcie tronu Szkocji. Akcja właściwa rozpoczyna się, gdy przepowiednie wiedźm zaczynają się sprawdzać i Lady Makbet próbuje przekonać męża do zabicia Dunkana. Punktem kulminacyjnym jest zamordowanie króla przez tytułowego bohatera dramatu. Stopniowe rozwiązywanie się akcji następuje od momentu próby zatajenia przez Makbeta, że to on jest zabójcą Dunkana. Losy bohatera kroczą od zbrodni do zbrodni i nieuchronnie prowadzą do jego upadku. Rozwiązaniem akcji jest śmierć Lady Makbet i Makbeta oraz koronacja Malkolma na króla Szkocji.

Szekspir jest często uważany za największego dramatopisarza wszechczasów, a jego styl jest niedościgniony. Artysta posługiwał się poetyckim i elokwentnym słownictwem. Używał ironii i tragedii, by stworzyć napięcie rosnące wraz z rozwojem wydarzeń. Jego język był bardzo obrazowy.
Manierę językową można nazwać formalną. Poetyckość języka Szekspira powoduje jednak, że jego dzieła są często trudne w odbiorze. Zdania wypowiadane w Makbecie charakteryzują się długością, np.:

„Spiesz się, przybywaj, abym duch mój mogła
Przelać w twe ucho i ust mych potęgą
Rozwiać to wszystko, co od twojej głowy
Oddala krąg ów złoty, którym, widno,
Sam los i wpływy tajemniczych potęg
Postanowiły cię uwieńczyć”.

Wysublimowane metafory to znak rozpoznawczy Szekspira. W Makbecie można odnaleźć takie przenośnie:

„ (…) Boję się tylko, czy twoja natura,
Zaprawna mlekiem dobroci, obierze
Najkrótszą drogę ku temu”.

Makbet tak nazywa życie:

„Życie jest tylko przechodnim półcieniem,
Nędznym aktorem, który swoją rolę
Przez parę godzin wygrawszy na scenie
W nicość przepada – powieścią idioty,
Głośną, wrzaskliwą, a nic nie znaczącą”.

Porównanie nie jest tak często stosowanym środkiem artystycznym przez Szekspira jak metafora. Pomimo tego w Makbecie można znaleźć również ten zabieg:

„(…) Że cnoty jego, jak anioły nieba,
Piorunującym głosem świadczyć będą
Przeciw wyrodnym sprawcom jego śmierci,
I litość, jako nowo narodzone,
Nagie niemowlę lub cherub siedzący
Na niewdzialnych, powietrznych rumakach”.

Personifikacje w utworze są nieliczne. Jedną z nich można dostrzec w słowach Makbeta:

„Makbet zabija sen, niewinny sen,
Który zwikłane węzły trosk rozplata,
Grzebie codzienne nędze; sen, tę kąpiel
Znużonej pracy, cierpiących serc balsam.
Odżywiciela natury, głównego
Posiłkodawcę na uczcie żywota”.

Zobacz inne artykuły:

Inne

Lady Makbet – charakterystyka postaci
Makbet – charakterystyka postaci
„Makbet” - streszczenie szczegółowe
Czas i miejsce akcji „Makbeta” Szekspira
„Makbet” jako przykład tragedii szekspirowskiej
Geneza „Makbeta”
Problematyka „Makbeta”, czyli niszcząca siła niepohamowanej ambicji,
Psychologia w „Makbecie”
Filozofia w „Makbecie”
Kompozycja, język i styl „Makbeta”
Problem zła w „Makbecie”
„Makbet” jako opowieść o władzy - różnica pomiędzy władzą królewską a tyranią
Czy zdolność do okrucieństwa jest zdeterminowana płcią?
Biografia Williama Shakespeare`a
Nawiązania do „Makbeta” w kulturze
Symbole w „Makbecie”
Pozostali bohaterowie „Makbeta”
Twórczość Williama Szekspira
Kalendarium życia i twórczości Szekspira
Opinie o Szekspirze
Najwazniejsze cytaty z „Makbeta”
Bibliografia

Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies