Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Pozytywizm
Przejmujący liryk Marii Konopnickiej, zadedykowany odważnym dzieciom z Wrześni, przepełniony jest patriotycznymi odniesieniami. Już pierwsze wersy świadczą o trudnej sytuacji uczniów pod zaborem pruskim:
„Tam od Gniezna i od Warty
Biją głosy w świat otwarty,
Biją głosy, ziemia jęczy;
— Prusak dzieci polskie męczy!”
Pozostawieni sami sobie, Polacy pocieszali się przywoływaniem największych bohaterów narodu, bitew, zakończonych niepodważalnym zwycięstwem rodaków, legend czy symboli, sławiących od pokoleń ród Mieszka I. W liryku mamy wspomnienie jeziora Gopło („Wstańcie, sioła! Wstańcie, grody! / Ruszcie z brzegów Gopła wody!”), rodu Piastów („Zbudziły się prochy Piasta, / Wstał król, berło mu urasta, / Skroń w koronie jasnej świeci, / Bronić idzie polskie dzieci...”), symbolu Orła Białego („Wstał na gnieździe Orzeł biały, / Pióra mu się w blask rozwiały... / Gdzieś do Boga z skargą leci... / — Prusak męczy polskie dzieci!”).
Zabiegiem stylistycznym, mającym zwiększyć i nasilić patriotyczną wymowę utworu są powtarzające się jak refren słowa „Prusak męczy polskie dzieci!”.
Partner serwisu: 
kontakt | polityka cookies
O Wrześni - interpretacja i analiza
Przejmujący liryk Marii Konopnickiej, zadedykowany odważnym dzieciom z Wrześni, przepełniony jest patriotycznymi odniesieniami. Już pierwsze wersy świadczą o trudnej sytuacji uczniów pod zaborem pruskim:
„Tam od Gniezna i od Warty
Biją głosy w świat otwarty,
Biją głosy, ziemia jęczy;
— Prusak dzieci polskie męczy!”
Pozostawieni sami sobie, Polacy pocieszali się przywoływaniem największych bohaterów narodu, bitew, zakończonych niepodważalnym zwycięstwem rodaków, legend czy symboli, sławiących od pokoleń ród Mieszka I. W liryku mamy wspomnienie jeziora Gopło („Wstańcie, sioła! Wstańcie, grody! / Ruszcie z brzegów Gopła wody!”), rodu Piastów („Zbudziły się prochy Piasta, / Wstał król, berło mu urasta, / Skroń w koronie jasnej świeci, / Bronić idzie polskie dzieci...”), symbolu Orła Białego („Wstał na gnieździe Orzeł biały, / Pióra mu się w blask rozwiały... / Gdzieś do Boga z skargą leci... / — Prusak męczy polskie dzieci!”).
Zabiegiem stylistycznym, mającym zwiększyć i nasilić patriotyczną wymowę utworu są powtarzające się jak refren słowa „Prusak męczy polskie dzieci!”.
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies