Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Pozytywizm

Daremne żale - interpretacja i analiza

Autor: Karolina Marl�ga

Zamykająca dzieło, najbardziej dramatyczna z całego utworu zwrotka pełni funkcję podsumowania:
„Wy nie cofniecie życia fal,
Nic skargi nie pomogą
Bezsilne gniewy, próżny żal!”.

Bezpośredni zwrot do adresata liryku, czyli człowieka hołdującego romantycznym wartościom i ideałom, wzmaga teatralny wydźwięk puenty. Powrót do przeszłości jest możliwy jedynie w książkach i ustnych opowieściach. W realnym życiu podejmującym tą próbę ludziom pozostają jedynie „skargi”, „Bezsilne gniewy, próżny żal”. Czas nie zatrzyma swojego biegu, nie pomogą płacze i lamenty. Nie od nas zależy los świata, on i tak „pójdzie swoją drogą”, bez naszego pozwolenia i akceptacji.

Wybór liryki pośredniej nie uniemożliwił Asnykowi przekazania osobistych poglądów na temat ewolucji i postępu. Choć autor nie ujawnił się wprost, to i tak przyjęta przez niego rola nauczyciela nie budzi zastrzeżeń i wątpliwości. Nie byłoby tak, gdyby poeta nie opowiadał o rzeczywistości, w której żył. Prawo krytykowania otoczenia należy przecież najpełniej do osób, które w nim egzystują i taki warunek spełniał Asnyk. Bezkrytyczny i odważny w swoich spostrzeżeniach, nie unika przyznania się do poczucia bezsilności – on także chciałby zatrzymać niektóre chwile, wrócić do przeszłości.

„Daremne żale” to wiersz podzielony na równe zwrotki (cztery). Wersy (ośmio- albo siedmiozgłoskowe) są scalone za pomocą rymów (parzyste, dokładne) o krzyżowym układzie ABAB, z czego rymy A to rymy męskie („wstecz” - „miecz”), a rymy B – żeńskie („szeregu” - „biegu”).

Utwór został napisany zrozumiałym językiem, jego odczytanie nie nastręcza problemów mimo kilkuset lat zmian w procesie komunikowania. Asnyk sięgnął po następujące artystyczne:

epitety: „daremne żale”, „próżny trud”, „bezsilne złorzeczenia”, „zniknionych mar”, „życie nowe”, „uwiędłych liści”,

przenośnie, np. „wy nie cofniecie życia fal”; „Nie zdoła ogień ani miecz powstrzymać myśli w biegu”,

peryfrazy, np. „Trzeba z żywymi naprzód iść” (z innymi ludźmi); „świat pójdzie swoją drogą” (świat-ludzie),

personifikacje: „świat pójdzie”,

wykrzyknienia: „Bezsilne złorzeczenia!”; „Bezsilne gniewy, próżny żal!”.

strona: 1 2

Zobacz inne artykuły:

Asnyk Adam

Analiza porównawcza utworów „Oda do młodości” Adama Mickiewicza i „Do młodych” Adama Asnyka
Limba - interpretacja i analiza
Limba - wiadomości wstępne
Daremne żale - interpretacja i analiza
Między nami nic nie było - interpretacja
Do młodych - interpretacja
Do młodych - wiadomosci wstępne

Konopnicka Maria

Rota – analiza i interpretacja
O Wrześni - interpretacja i analiza
O Wrześni - geneza
Wolny najmita - analiza
Wolny najmita - interpretacja

Inne

Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies