Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Cudzoziemka

Streszczenie szczegółowe „Cudzoziemki”

Autor: Dorota Blednicka

Róża początkowo cieszyła się z jego łez, lecz kiedy syn zaczął szlochać, pomyślała o jego wątłym zdrowiu i słabym sercu i zaczęła obawiać się, że może dostać jakiegoś ataku. Ogarnięta gniewem, poczuła się zatrzaśnięta w fatalnych prawach świata i zaczęła uspokajać młodzieńca, zapewniając go, że zrobiła to dla jego dobra i przyjechała by go ratować, a on nie potrafi docenić jej poświęcenia. Władyś odparł, że wie, ile jej zawdzięcza – odpowiednie wychowanie, możliwość przebywania w środowisku dygnitarzy. Chwalił jej talent i urodę, to, że nie zostawiła ojca i dbała o dzieci, choć sama chodziła w przerabianych sukniach. Róża upajała się tymi słowami i odbierała je jako dowody uwielbienia. Przytuliła syna i rozpłakała się, odczuwając radość, że dorosły syn ją zrozumiał i prawidłowo ocenił, co wynagradzało jej nieszczęśliwe życie. Chciała opowiedzieć mu o swoim życiu, by poznał wreszcie prawdę. Władyś nie zamierzał jednak rozpamiętywać losów matki, chciał jedynie bronić narzeczonej. Przerwał matce i zaczął wyjaśniać, że nie zna Haliny, a on potrzebuje takiej właśnie żony, ponieważ posiada wiele wspaniałych zalet. Róża zerwała się z sofy i wykrzyknęła, że pomyliła się i nie jest jej synem. Odepchnęła go od siebie i zakazała mu mówić o narzeczonej, radząc, by zaprezentował ją ojcu. Potem rzuciła się na łóżko i wzywała zmarłego synka.

Pozostała w Berlinie jeszcze przez kilka dni, udając, że nie zauważa syna. Nie odzywała się do niego, choć jadali przy wspólnym stole i razem chodzili po mieście. Nie pozwalała, aby jej usługiwał. Władyś, zabiegający o jej względy, odczuwał znużenie. Chciał ją zostawić samą na mieście, lecz obawiał się, że gdyby coś się jej stało, ojciec pytałby go, gdzie wtedy był. Wieczorem udali się do parku, Róża usiadła celowo na ławce, na której było wolne tylko jedno miejsce. Władyś chodził w pobliżu, w końcu usiadł na krześle. Z oddali patrzył na matkę, wyczerpany jej zachowaniem. Róża obserwowała go i przekonawszy się, że jest w pobliżu, odwróciła głowę. Z dezaprobatą spojrzała na swoich sąsiadów, okazując im lekceważenie. Siedząca obok niej niańka, przewijając niemowlę, upuściła czysty gałgan, który upadł obok spódnicy Róży. Kobieta nadziała szmatkę na parasolkę i odrzuciła na trawnik. Swoim zachowaniem wywołała zamieszanie. Wówczas podniosła się, uśmiechnęła i podeszła do wózka z dzieckiem. Pochyliła się, dotknęła rączki niemowlęcia i pocałowała ją, gruchając jak gołąbek. Potem oddaliła się majestatycznie aleją, a Władyś usłyszał, jak Niemcy pytają się, kim była ta kobieta, a jakiś przechodzień objaśnia im, że to cudzoziemka. Ruszył za matką, która zatrzymała się w bramie i patrząc w gwieździste niebo, zapytała go, czy nie boi się nocy. Zaskoczony, nie wiedział, co ma jej odpowiedzieć, ona zaś zainteresowała się tym, co mówili o niej ludzie, kiedy odeszła. Kiedy usłyszała, że nazwali ją cudzoziemką, roześmiała się. Wsunęła dłoń pod ramię syna i wyznała mu, że wszędzie o niej mówią „cudzoziemka” . Próbował zaprotestować, lecz przerwała mu, mówiąc, że tak naprawdę nie ma swojego kraju. W Taganrogu nie chodziła do cerkwi, tylko do kościoła, a koleżanki, widząc popa na szkolnym korytarzu, odsuwały się od niej. W Warszawie była brana za Rosjankę ze względu na akcent i śniadą cerę. W Petersburgu – za warszawską „barysznię”. Wszędzie czuła się obco i uważana była za obcą. Władysław słuchał jej, czując w sercu ból. Odwrócił się w stronę parku i pomyślał, że matka nie jest ani wiedźmą, ani chorą, jak nazwali ją ludzie, lecz po prostu nieszczęśliwą cudzoziemką. Ucałował jej dłoń, a ona przytuliła się do niego, mówiąc, że na ziemi jest wszędzie cudzoziemką, a nieba się boi. A potem z rozpaczą wykrzyknęła, że i on chce ją opuścić i ożenić się.

Streszczenia	Opracowanie
Streszczenie szczegółowe „Cudzoziemki” „Cudzoziemka” – streszczenie w pigułce	Geneza „Cudzoziemki” Marii Kuncewiczowej Główne wątki w „Cudzoziemce” Marii Kuncewiczowej Czas i miejsce akcji „Cudzoziemki” Kompozycja i struktura „Cudzoziemki” Marii Kuncewiczowej „Cudzoziemka” jako powieść psychologiczna Tragizm postaci Róży - „Dwa imiona – dwa życia: pierwsze krótkie i prawdziwe; drugie wymyślone, długie, nadto długie… Pierwsze – kwiat, miłość i nieszczęście. Drugie: szacunek ludzi, honor, powolna śmierć duszy&# „Cudzoziemka” – wyjaśnienie tytułu Motywy literackie w „Cudzoziemce” Plan wydarzeń „Cudzoziemki” Biografia Marii Kuncewiczowej Maria Kuncewiczowa – kalendarium życia i twórczości Krytyka literacka o „Cudzoziemce” Marii Kuncewiczowej Adaptacje „Cudzoziemki” Najważniejsze cytaty z „Cudzoziemki” Bibliografia
Bohaterowie
Róża Żabczyńska - charakterystyka postaci Władysław – charakterystyka postaci Marta – charakterystyka postaci Adam – charakterystyka postaci

Streszczenie szczegółowe „Cudzoziemki”

Szybki test:

Zobacz inne artykuły: