Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Cudzoziemka
W wieku dwudziestu kilku lat Władyś zaręczył się po raz pierwszy. Przebywał wówczas na studiach za granicą. Udało mu się całkowicie odizolować od domu rodzinnego, choć muzyka nadal kojarzyła mu się z matką i napełniała jego serce znanym mu niepokojem. W jednej z organizacji studenckich spotkał Halinę – brzydką i ubogą, tak bardzo różniącą się od znienawidzonych przez niego uroków kobiecości. Dopiero po pół roku zawiadomił rodziców o swoich zaręczynach. Wkrótce w Berlinie zjawiła się Róża. Syn powitał ją na dworcu kwiatami.
Halinę miała poznać następnego dnia. Matka wysiadła z pociągu z migreną i spojrzała na niego z wyrzutem. Władyś natychmiast poczuł się winny za jej męczącą podróż i z niepokojem zajął się matką. Powrócił w świat dzieciństwie, wypełniony strachem i troską o matkę, od którego starał się uciec.
Pod wieczór Róża kazała się zawieźć do opery na „Butterfly”. Entuzjastycznie podziwiała gmach, oglądała marmury, sklepienia i lustra. Swoim zwyczajem odniosła się wrogo do ludzi. Zachowywała się władczo, traktując innych jak intruzów. Kiedy poprawiła strój i fryzurę, wsparta na ramieniu syna ruszyła czerwonym chodnikiem, rozdając uśmiechy i czując na sobie spojrzenia ludzi. Skupiona wyłącznie na sobie, potrącała nogi innych, gdy przesuwała się do swojego fotela. Władyś cierpiał, wyczuwając znaną mu wrogość do matki, którą znał z dzieciństwa. Bał się patrzeć na innych, starając się ochronić matkę i miał nadzieję, że nie rozpłacze się, ani nie dosięgnie jej jakieś niegrzeczne słowo. Jednocześnie czuł litość i pragnął ją chronić, odgrodzić od świata. Rozbrzmiała muzyka i Róża przymknęła oczy, wsłuchując się w dźwięki. Podczas drugiego aktu kobieta, siedząca obok niej, zaczęła płakać. Róża zwróciła się do niej i złowrogo wyszeptała po francusku, że żąda ciszy za swoje pieniądze. W chwili napięcia akcji bladła i wsłuchiwała się w muzykę. Kiedy Butterfly pożegnała swoje dziecko, Róża zmieniła swoją postawę. Usiadła sztywno i poprawiła włosy, śmiejąc się zjadliwie. Ziewnęła w chwili samobójczej śmierci bohaterki opery i wyszła przed końcem przedstawienia, ku niezadowoleniu sąsiadów.
Następnego dnia wybrała się do galerii. Władzio był wtedy na obowiązkowym seminarium i po zajęciach poszedł po matkę do Kaiser-Friedrich-Museum. Stała wpatrzona w obraz Konrada Witza „Ukrzyżowanie”. Pocałował ją znienacka w rękę. Spojrzała na niego zaskoczona i wyjaśniła, że chciałaby patrzeć na święte obrazy i myśleć o innym świecie, a na tym dostrzegła wszystko, co jest ludzkie - cierpienie i śmierć. Streszczenie szczegółowe „Cudzoziemki”
W wieku dwudziestu kilku lat Władyś zaręczył się po raz pierwszy. Przebywał wówczas na studiach za granicą. Udało mu się całkowicie odizolować od domu rodzinnego, choć muzyka nadal kojarzyła mu się z matką i napełniała jego serce znanym mu niepokojem. W jednej z organizacji studenckich spotkał Halinę – brzydką i ubogą, tak bardzo różniącą się od znienawidzonych przez niego uroków kobiecości. Dopiero po pół roku zawiadomił rodziców o swoich zaręczynach. Wkrótce w Berlinie zjawiła się Róża. Syn powitał ją na dworcu kwiatami.
Halinę miała poznać następnego dnia. Matka wysiadła z pociągu z migreną i spojrzała na niego z wyrzutem. Władyś natychmiast poczuł się winny za jej męczącą podróż i z niepokojem zajął się matką. Powrócił w świat dzieciństwie, wypełniony strachem i troską o matkę, od którego starał się uciec.
Pod wieczór Róża kazała się zawieźć do opery na „Butterfly”. Entuzjastycznie podziwiała gmach, oglądała marmury, sklepienia i lustra. Swoim zwyczajem odniosła się wrogo do ludzi. Zachowywała się władczo, traktując innych jak intruzów. Kiedy poprawiła strój i fryzurę, wsparta na ramieniu syna ruszyła czerwonym chodnikiem, rozdając uśmiechy i czując na sobie spojrzenia ludzi. Skupiona wyłącznie na sobie, potrącała nogi innych, gdy przesuwała się do swojego fotela. Władyś cierpiał, wyczuwając znaną mu wrogość do matki, którą znał z dzieciństwa. Bał się patrzeć na innych, starając się ochronić matkę i miał nadzieję, że nie rozpłacze się, ani nie dosięgnie jej jakieś niegrzeczne słowo. Jednocześnie czuł litość i pragnął ją chronić, odgrodzić od świata. Rozbrzmiała muzyka i Róża przymknęła oczy, wsłuchując się w dźwięki. Podczas drugiego aktu kobieta, siedząca obok niej, zaczęła płakać. Róża zwróciła się do niej i złowrogo wyszeptała po francusku, że żąda ciszy za swoje pieniądze. W chwili napięcia akcji bladła i wsłuchiwała się w muzykę. Kiedy Butterfly pożegnała swoje dziecko, Róża zmieniła swoją postawę. Usiadła sztywno i poprawiła włosy, śmiejąc się zjadliwie. Ziewnęła w chwili samobójczej śmierci bohaterki opery i wyszła przed końcem przedstawienia, ku niezadowoleniu sąsiadów.
Po objedzie zjawiła się Halina, którą Róża powitała z przesadną grzecznością i nieomal siłą usadowiła na fotelu. Potem zaczęła przepraszać za skromne przyjęcie, zadzwoniła na herbatę i kazała Władziowi, żeby wyjął z neseseru podróżne sztućce. Kiedy podał jej łyżeczkę, ze złością zażądała, by przyniósł srebrną. Nieustannie mówiła i co chwilę całowała głowę syna ze współczuciem i żałością. Halina spochmurniała i niechętnie odpowiadała na zadawane jej pytania. W miarę jak narastało przygnębienie dziewczyny, Róża nabierała życia. Opowiadała o własnych koncertach i wakacjach na Litwie. Władzio nie podtrzymywał rozmowy i zagadywał narzeczoną o sprawy uniwersyteckie, lecz nie zdołał poprawić ogólnej atmosfery. Wkrótce Halina wyszła, zaledwie dotknąwszy palców Róży i odwracając głowę od narzeczonego.
Władyś stanął przed matką i spojrzał na nią z gniewem i żalem. Spytała go, o co ma pretensje i wtedy zbladł, zarzucając jej jak śmiała tak potraktować dobrą dziewczynę. Róża z lekceważeniem odparła, że przecież dała Halinie swoją łyżeczkę do herbaty. Władysław poczuł, że kpi z niego. Odparł, że Halina ma zostać jego żoną, a matka zachowywała się tak, jakby nie wiedziała o ich zaręczynach, opowiadając o wąsach cara i kijowskich konfiturach. Z rozpaczy gryzł pięści, a Róża ze zdziwieniem stwierdziła, że przyjęła dziewczynę grzecznie i nie miała o czym z nią rozmawiać. Wtedy młodzieniec rozpłakał się z bezsilności, powtarzając, że zwariuje.

strona: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35
Szybki test:
Taganrog leży:a) w Kazachstanie
b) na Litwie
c) na Ukrainie
d) w Rosji
Rozwiązanie
Róża nie kochała córki i nienawidziła jej za:
a) urodę
b) podobieństwo do ojca
c) uczucia do brata
d) romantyczny charakter
Rozwiązanie
Na początku powieści skrzypaczka wspomina dzień, w którym na przekór Marcie kupiła nieodpowiedni dla niej:
a) kapelusz
b) grzebień
c) parasol
d) sweter
Rozwiązanie
Więcej pytań
Zobacz inne artykuły:

kontakt | polityka cookies