Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Cudzoziemka

Streszczenie szczegółowe „Cudzoziemki”

Autor: Dorota Blednicka

W wieku dwudziestu kilku lat Władyś zaręczył się po raz pierwszy. Przebywał wówczas na studiach za granicą. Udało mu się całkowicie odizolować od domu rodzinnego, choć muzyka nadal kojarzyła mu się z matką i napełniała jego serce znanym mu niepokojem. W jednej z organizacji studenckich spotkał Halinę – brzydką i ubogą, tak bardzo różniącą się od znienawidzonych przez niego uroków kobiecości. Dopiero po pół roku zawiadomił rodziców o swoich zaręczynach. Wkrótce w Berlinie zjawiła się Róża. Syn powitał ją na dworcu kwiatami.

Halinę miała poznać następnego dnia. Matka wysiadła z pociągu z migreną i spojrzała na niego z wyrzutem. Władyś natychmiast poczuł się winny za jej męczącą podróż i z niepokojem zajął się matką. Powrócił w świat dzieciństwie, wypełniony strachem i troską o matkę, od którego starał się uciec.

Pod wieczór Róża kazała się zawieźć do opery na „Butterfly”. Entuzjastycznie podziwiała gmach, oglądała marmury, sklepienia i lustra. Swoim zwyczajem odniosła się wrogo do ludzi. Zachowywała się władczo, traktując innych jak intruzów. Kiedy poprawiła strój i fryzurę, wsparta na ramieniu syna ruszyła czerwonym chodnikiem, rozdając uśmiechy i czując na sobie spojrzenia ludzi. Skupiona wyłącznie na sobie, potrącała nogi innych, gdy przesuwała się do swojego fotela. Władyś cierpiał, wyczuwając znaną mu wrogość do matki, którą znał z dzieciństwa. Bał się patrzeć na innych, starając się ochronić matkę i miał nadzieję, że nie rozpłacze się, ani nie dosięgnie jej jakieś niegrzeczne słowo. Jednocześnie czuł litość i pragnął ją chronić, odgrodzić od świata. Rozbrzmiała muzyka i Róża przymknęła oczy, wsłuchując się w dźwięki. Podczas drugiego aktu kobieta, siedząca obok niej, zaczęła płakać. Róża zwróciła się do niej i złowrogo wyszeptała po francusku, że żąda ciszy za swoje pieniądze. W chwili napięcia akcji bladła i wsłuchiwała się w muzykę. Kiedy Butterfly pożegnała swoje dziecko, Róża zmieniła swoją postawę. Usiadła sztywno i poprawiła włosy, śmiejąc się zjadliwie. Ziewnęła w chwili samobójczej śmierci bohaterki opery i wyszła przed końcem przedstawienia, ku niezadowoleniu sąsiadów.
Następnego dnia wybrała się do galerii. Władzio był wtedy na obowiązkowym seminarium i po zajęciach poszedł po matkę do Kaiser-Friedrich-Museum. Stała wpatrzona w obraz Konrada Witza „Ukrzyżowanie”. Pocałował ją znienacka w rękę. Spojrzała na niego zaskoczona i wyjaśniła, że chciałaby patrzeć na święte obrazy i myśleć o innym świecie, a na tym dostrzegła wszystko, co jest ludzkie - cierpienie i śmierć.

Po objedzie zjawiła się Halina, którą Róża powitała z przesadną grzecznością i nieomal siłą usadowiła na fotelu. Potem zaczęła przepraszać za skromne przyjęcie, zadzwoniła na herbatę i kazała Władziowi, żeby wyjął z neseseru podróżne sztućce. Kiedy podał jej łyżeczkę, ze złością zażądała, by przyniósł srebrną. Nieustannie mówiła i co chwilę całowała głowę syna ze współczuciem i żałością. Halina spochmurniała i niechętnie odpowiadała na zadawane jej pytania. W miarę jak narastało przygnębienie dziewczyny, Róża nabierała życia. Opowiadała o własnych koncertach i wakacjach na Litwie. Władzio nie podtrzymywał rozmowy i zagadywał narzeczoną o sprawy uniwersyteckie, lecz nie zdołał poprawić ogólnej atmosfery. Wkrótce Halina wyszła, zaledwie dotknąwszy palców Róży i odwracając głowę od narzeczonego.

Władyś stanął przed matką i spojrzał na nią z gniewem i żalem. Spytała go, o co ma pretensje i wtedy zbladł, zarzucając jej jak śmiała tak potraktować dobrą dziewczynę. Róża z lekceważeniem odparła, że przecież dała Halinie swoją łyżeczkę do herbaty. Władysław poczuł, że kpi z niego. Odparł, że Halina ma zostać jego żoną, a matka zachowywała się tak, jakby nie wiedziała o ich zaręczynach, opowiadając o wąsach cara i kijowskich konfiturach. Z rozpaczy gryzł pięści, a Róża ze zdziwieniem stwierdziła, że przyjęła dziewczynę grzecznie i nie miała o czym z nią rozmawiać. Wtedy młodzieniec rozpłakał się z bezsilności, powtarzając, że zwariuje.

strona:    1    2    3    4    5    6    7    8    9    10    11    12    13    14    15    16    17    18    19    20    21    22    23    24    25    26    27    28    29    30    31    32    33    34    35  

Szybki test:

Róża zakochała się w Bądskim, mając:
a) szesnaście lat
b) osiemnaście lat
c) dwadzieścia lat
d) dwadzieścia dwa lata
Rozwiązanie

Po dziesięciu latach Róża odwiedza syna:
a) w Niemczech
b) w Anglii
c) we Francji
d) we Włoszech
Rozwiązanie

Jadwiga przez wizyty Róży zaczęła chorować na:
a) depresję
b) agrofobię
c) nerwicę
d) schizofrenię
Rozwiązanie

Więcej pytań

Zobacz inne artykuły:

StreszczeniaOpracowanie
Streszczenie szczegółowe „Cudzoziemki”
„Cudzoziemka” – streszczenie w pigułce
Kompozycja i struktura „Cudzoziemki” Marii Kuncewiczowej
Geneza „Cudzoziemki” Marii Kuncewiczowej
Główne wątki w „Cudzoziemce” Marii Kuncewiczowej
Czas i miejsce akcji „Cudzoziemki”
Tragizm postaci Róży - „Dwa imiona – dwa życia: pierwsze krótkie i prawdziwe; drugie wymyślone, długie, nadto długie… Pierwsze – kwiat, miłość i nieszczęście. Drugie: szacunek ludzi, honor, powolna śmierć duszy&#
„Cudzoziemka” – wyjaśnienie tytułu
„Cudzoziemka” jako powieść psychologiczna
Biografia Marii Kuncewiczowej
Maria Kuncewiczowa – kalendarium życia i twórczości
Motywy literackie w „Cudzoziemce”
Plan wydarzeń „Cudzoziemki”
Krytyka literacka o „Cudzoziemce” Marii Kuncewiczowej
Adaptacje „Cudzoziemki”
Najważniejsze cytaty z „Cudzoziemki”
Bibliografia




Bohaterowie
Róża Żabczyńska - charakterystyka postaci
Władysław – charakterystyka postaci
Marta – charakterystyka postaci
Adam – charakterystyka postaci



Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies