Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Cudzoziemka
Motyw matki – Różę Żabczyńską trudno nazwać prawdziwą matką. Nie potrafi okazywać czułości dzieciom, jest wymagająca i despotyczna. Są chwile, w których rozważa zamordowanie Marty i Władysia. Zaborczym uczuciem darzy wyłącznie syna, który jest podobny do niej i w niczym nie przypomina męża. Od chłopca wymaga nieustannej troski, zainteresowania. Bez skrupułów doprowadza do zerwania zaręczyn z pierwszą narzeczoną, później niszczy spokój domu Władysława. Marty nienawidzi, ponieważ dziewczynka jest podobna do ojca. Początkowo nie interesuje się córką, nie zajmuje się jej wychowaniem, później popada w skrajność i staje się nadopiekuńcza. Zmienia się, kiedy okazuje się, że Marta została obdarzona pięknym głosem. Róża postanawia, że córka zostanie śpiewaczką i w jej karierze widzi możliwość zrealizowania własnych ambicji i marzeń.
Motyw kobiety – Powieść Marii Kuncewiczowej „Cudzoziemka” to wspaniałe studium psychologii kobiety. Autorka przybliża czytelnikowi portret Róży Żabczyńskiej, kobiety nieszczęśliwej, porzuconej, niespełnionej artystki, skłóconej ze światem i z samą sobą. Pierwsza miłość, zakończona zdradą, staje się dla głównej bohaterki utworu życiową tragedią. Przez wiele lat Róża rozpamiętuje stracone szczęście, żyje nienawiścią do świata i innych ludzi, zamienia w koszmar życie męża i dzieci. Czeka na powrót ukochanego mężczyzny, a jej egzystencja przypomina sen na jawie. Dopiero na kilka dni przed śmiercią Róża dostrzega swoje błędy, pragnie pogodzić się ze światem, prosić o wybaczenie i wybaczyć doznane krzywdy. W rzeczywistości kobieta żyła tylko przez szesnaście lat, kiedy mieszkała w Taganrogu i przez ostatni dzień życia, w którym, wspominając swoją przeszłość, zrozumiała przyczyny swoich klęsk.
Motyw krajobrazu – W powieści Marii Kuncewiczowej „Cudzoziemka” piękno przyrody staje się elementem rozładowującym napięcie głównej bohaterki. Róża, zdecydowana zastrzelić syna, w pewnej chwili spogląda na ogród i zachwycona urokiem księżycowej nocy łagodnieje, zapomina o zbrodniczym zamiarze. Zawsze wrażliwa na piękno przyrody wsłuchuje się w szelest liści, wyobraża sobie dźwięki światła, które zamieniają się w melodię koncertu D-dur Brahmsa.
Motyw artysty – Róża Żabczyńska jest artystką niespełnioną pod względem zawodowym. Obdarzona talentem muzycznym nigdy nie osiągnęła sławy, o jakiej zawsze marzyła. Za swoją porażkę winiła nauczyciela śpiewu, który nie przywiązywał uwagi do przygotowania technicznego uczennicy. Przez wiele lat pragnęła zagrać koncert D-dur Brahmsa, lecz nigdy nie potrafiła tego uczynić, sądząc, że ma źle wyćwiczoną rękę. Dopiero u kresu życia zrozumiała, że jej serce, zgorzkniałe i pełne nienawiści, nigdy nie potrafiło odpowiednio czuć muzyki. Artystką jest również obdarzona pięknym głosem Marta. Przez wiele lat ukrywała przed matką swój talent. Róża w karierze córki widziała zrealizowanie własnych ambicji. Motywy literackie w „Cudzoziemce”
Autor: Dorota BlednickaMotyw matki – Różę Żabczyńską trudno nazwać prawdziwą matką. Nie potrafi okazywać czułości dzieciom, jest wymagająca i despotyczna. Są chwile, w których rozważa zamordowanie Marty i Władysia. Zaborczym uczuciem darzy wyłącznie syna, który jest podobny do niej i w niczym nie przypomina męża. Od chłopca wymaga nieustannej troski, zainteresowania. Bez skrupułów doprowadza do zerwania zaręczyn z pierwszą narzeczoną, później niszczy spokój domu Władysława. Marty nienawidzi, ponieważ dziewczynka jest podobna do ojca. Początkowo nie interesuje się córką, nie zajmuje się jej wychowaniem, później popada w skrajność i staje się nadopiekuńcza. Zmienia się, kiedy okazuje się, że Marta została obdarzona pięknym głosem. Róża postanawia, że córka zostanie śpiewaczką i w jej karierze widzi możliwość zrealizowania własnych ambicji i marzeń.
Motyw kobiety – Powieść Marii Kuncewiczowej „Cudzoziemka” to wspaniałe studium psychologii kobiety. Autorka przybliża czytelnikowi portret Róży Żabczyńskiej, kobiety nieszczęśliwej, porzuconej, niespełnionej artystki, skłóconej ze światem i z samą sobą. Pierwsza miłość, zakończona zdradą, staje się dla głównej bohaterki utworu życiową tragedią. Przez wiele lat Róża rozpamiętuje stracone szczęście, żyje nienawiścią do świata i innych ludzi, zamienia w koszmar życie męża i dzieci. Czeka na powrót ukochanego mężczyzny, a jej egzystencja przypomina sen na jawie. Dopiero na kilka dni przed śmiercią Róża dostrzega swoje błędy, pragnie pogodzić się ze światem, prosić o wybaczenie i wybaczyć doznane krzywdy. W rzeczywistości kobieta żyła tylko przez szesnaście lat, kiedy mieszkała w Taganrogu i przez ostatni dzień życia, w którym, wspominając swoją przeszłość, zrozumiała przyczyny swoich klęsk.
Motyw krajobrazu – W powieści Marii Kuncewiczowej „Cudzoziemka” piękno przyrody staje się elementem rozładowującym napięcie głównej bohaterki. Róża, zdecydowana zastrzelić syna, w pewnej chwili spogląda na ogród i zachwycona urokiem księżycowej nocy łagodnieje, zapomina o zbrodniczym zamiarze. Zawsze wrażliwa na piękno przyrody wsłuchuje się w szelest liści, wyobraża sobie dźwięki światła, które zamieniają się w melodię koncertu D-dur Brahmsa.
Motyw cierpienia – Róża Żabczyńska, bohaterka powieści Marii Kuncewiczowej „Cudzoziemka” przez całe życie cierpi po stracie ukochanego mężczyzny. Zdradzona, postanawia zemścić się na ludziach. Żyje w nieustannym konflikcie ze światem, staje się osobą zimną, wyrachowaną, złą. Wiele lat wspomina utracone szczęście, czeka na powrót Michała, nieświadomie niszcząc siebie i osoby, które szczerze ją kochały.
Motyw kariery – Niespełniona kariera skrzypaczki staje się życiowym kompleksem Róży Żabczyńskiej. Kobieta za swoją porażkę obwinia nauczyciela muzyki i twierdzi, że została źle przygotowana technicznie. Niezrealizowane marzenia o sławie stara się zrekompensować karierą córki.
Motyw konfliktu – Róża Żabczyńska przez ponad czterdzieści lat pozostaje w nieustannym konflikcie z całym światem. Żyje wspomnieniami traconej miłości, nienawidzi ludzi, obwiniając wszystkich za swoje porażki i nieszczęście. Dopiero przed śmiercią zaczyna rozumieć, w jaki sposób zmarnowała swoje życie, dochodzi do równowagi psychicznej, staje się cicha i dobra, prosząc o przebaczenie bliskich. Sama również przebacza doznane krzywdy.
strona: 1 2 3
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies