Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Cudzoziemka
Maria Kuncewiczowa wykorzystała tu technikę swobodnego kojarzenia. Wspomnienia wywołane są przez czynniki przypadkowe - przedmioty, słowa, dźwięki. Narrator w powieści pełni funkcję korektora różnych zdarzeń, jego pozycja ulega ciągłej zmianie, wkracza do akcji, kiedy istnieje konieczność przejścia z jednego wątku. Tak więc obok dwutorowości czasu istnieje również dwutorowość narracji. Narrator pojawia się w każdym rozdziale, informuje czytelnika o retrospekcjach. Ów wszechobecny narrator jest naocznym świadkiem relacjonującym subiektywnie perypetie bohaterki, jej opinie, sądy i myśli. Drugim narratorem powieści jest główna bohaterka. Wspomnienia Róży, nerwowe, chaotyczne, odzwierciedlające jej naturę, są jak najbardziej obiektywne. Połączenie dwóch technik narracyjnych: obiektywnej i subiektywnej, umożliwia narratorowi głównemu zachowanie dystansu do świata przedstawionego.
Ciekawą techniką, którą posłużyła się Maria Kuncewiczowa w „Cudzoziemce” jest wykorzystanie motywów muzycznych jako elementów fabularnych, rozładowujących napięcie psychiczne głównej bohaterki. Motywem przewodnim staje się tu koncert D-dur Brahmsa: „Kuncewiczowa zdobyła rzadki rekord: dokonała orkiestracji słownej skomplikowanego przeżycia muzycznego. Tak! Właśnie przeżycia. Bo w koncercie Brahmsa chodzi nie tylko o uplastycznienie doznań akustycznych, ale i o wzbierający dramat wirtuozowskiego natchnienia Róży. Ten fragment demaskuje nie tylko wyjątkową muzykalność autorki, ale i jej kongenialność w przekładzie niematerialnej mowy tonów na konkretny język słów”. Motyw koncertu pojawia się w chwilach szczególnych napięć bohaterki, w momencie jej niepoczytalności umysłowej – kiedy chce zabić syna i otruć córkę. Melodia sprawia, że skrzypaczka dostrzega piękno świata i nie realizuje swych zbrodniczych zamiarów. Muzyczność tekstu „Cudzoziemki” polega również na wykorzystaniu przez pisarkę licznych powtórzeń, ekspresji języka, którą dostosowuje do stanów emocjonalnych bohaterów powieści. Muzyczności podlega narracja tekstu, często zmieniająca swą rytmikę, płynna, kiedy ujawnia się narrator, nerwowa, chaotyczna, gdy przemawia Róża. Zdania wówczas stają się krótkie, zdradzają natłok myśli i intensywność uczuć, które w tych partiach powieści przechodzą w mowę pozornie zależną, zbliżoną do monologu wewnętrznego.
Wszystkie te czynniki kompozycyjne wpływają na niepowtarzalność powieści Marii Kuncewiczowej. „Cudzoziemka” jest utworem niekonwencjonalnym, łączącym w sobie sprawną technikę pisarską autorki i jej miłość do muzyki. Wspaniała kompozycja, dwupłaszczyznowość czasu i narracji czynią z dzieła utwór wyjątkowy i ciekawy.Kompozycja i struktura „Cudzoziemki” Marii Kuncewiczowej
Autor: Dorota BlednickaMaria Kuncewiczowa wykorzystała tu technikę swobodnego kojarzenia. Wspomnienia wywołane są przez czynniki przypadkowe - przedmioty, słowa, dźwięki. Narrator w powieści pełni funkcję korektora różnych zdarzeń, jego pozycja ulega ciągłej zmianie, wkracza do akcji, kiedy istnieje konieczność przejścia z jednego wątku. Tak więc obok dwutorowości czasu istnieje również dwutorowość narracji. Narrator pojawia się w każdym rozdziale, informuje czytelnika o retrospekcjach. Ów wszechobecny narrator jest naocznym świadkiem relacjonującym subiektywnie perypetie bohaterki, jej opinie, sądy i myśli. Drugim narratorem powieści jest główna bohaterka. Wspomnienia Róży, nerwowe, chaotyczne, odzwierciedlające jej naturę, są jak najbardziej obiektywne. Połączenie dwóch technik narracyjnych: obiektywnej i subiektywnej, umożliwia narratorowi głównemu zachowanie dystansu do świata przedstawionego.
Ciekawą techniką, którą posłużyła się Maria Kuncewiczowa w „Cudzoziemce” jest wykorzystanie motywów muzycznych jako elementów fabularnych, rozładowujących napięcie psychiczne głównej bohaterki. Motywem przewodnim staje się tu koncert D-dur Brahmsa: „Kuncewiczowa zdobyła rzadki rekord: dokonała orkiestracji słownej skomplikowanego przeżycia muzycznego. Tak! Właśnie przeżycia. Bo w koncercie Brahmsa chodzi nie tylko o uplastycznienie doznań akustycznych, ale i o wzbierający dramat wirtuozowskiego natchnienia Róży. Ten fragment demaskuje nie tylko wyjątkową muzykalność autorki, ale i jej kongenialność w przekładzie niematerialnej mowy tonów na konkretny język słów”. Motyw koncertu pojawia się w chwilach szczególnych napięć bohaterki, w momencie jej niepoczytalności umysłowej – kiedy chce zabić syna i otruć córkę. Melodia sprawia, że skrzypaczka dostrzega piękno świata i nie realizuje swych zbrodniczych zamiarów. Muzyczność tekstu „Cudzoziemki” polega również na wykorzystaniu przez pisarkę licznych powtórzeń, ekspresji języka, którą dostosowuje do stanów emocjonalnych bohaterów powieści. Muzyczności podlega narracja tekstu, często zmieniająca swą rytmikę, płynna, kiedy ujawnia się narrator, nerwowa, chaotyczna, gdy przemawia Róża. Zdania wówczas stają się krótkie, zdradzają natłok myśli i intensywność uczuć, które w tych partiach powieści przechodzą w mowę pozornie zależną, zbliżoną do monologu wewnętrznego.
strona: 1 2
Szybki test:
Walorami artystycznymi „Cudzoziemki” nie jest:a) ukazanie scen militarnych
b) psychologizm postaci
c) dwutorowość narracji i czasu
d) wykorzystanie motywów muzycznych
Rozwiązanie
Maria Kuncewiczowa wykorzystała technikę:
a) detektywistyczną
b) swobodnego kojarzenia
c) przeskoków linearnych
d) wolnych wyborów
Rozwiązanie
Fabuła utworu przypomina strukturę:
a) marzenia na jawie
b) kręgów wodnych
c) koła
d) labityntu
Rozwiązanie
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies