Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Quo vadis
XIX. Chilon Chilonides oznajmia Winicjuszowi, że rozmawiał z Ursusem, a w nocy odbędzie się spotkanie chrześcijan, na którym będzie również Ligia. Uszczęśliwiony Marek wynajmuje do pomocy Krotona.
Zaledwie Winicjusz skończył czytać list od Petroniusza, do biblioteki wszedł Chilon Chilonides. Starzec wyznał, że rozmawiał z Ursusem. Wiadomość ta wzruszyła Marka. Grek nie wiedział jeszcze, gdzie ukrywał się olbrzym z Ligią, lecz teraz łatwo było wyśledzić ich kryjówkę. Przyniósł także drugą wiadomość. Tej nocy dziewczyna będzie w Ostrianum na wielkim zgromadzeniu chrześcijan. Winicjusz poczuł, że słabnie. Opanował się jednak i rzekł, że Chilon pójdzie z nim na cmentarz i dopiero wtedy otrzyma wynagrodzenie. Starzec poprosił o drobny zadatek. Młodzieniec rzucił mu kiesę z pieniędzmi i obiecał drugą, gdy Ligijka znajdzie się u niego w domu. Czuł szaloną radość, że za parę godzin odnajdzie schronienie dziewczyny lub porwie ją w drodze powrotnej z modlitw. Grek, ośmielony jego szczęściem, zaczął mu dawać rady. Zaklinał Winicjusza, by nie porywał dziewczyny z Ostrianum. Dopiero następnego dnia o świcie powinien otoczyć dom z ludźmi i siłą zabrać zakładniczkę. Winicjusz przyznał mu rację i wezwał do siebie Krotona, co uspokoiło starca. Zadowolony zasiadł do stołu i zaczął rozmyślać o wierze chrześcijan, która nie była łatwą, lecz uczyła, jak uczciwie żyć. Wieczorem nadszedł gladiator. Po rozmowie z nim Winicjusz napisał list do Petroniusza, w którym doniósł mu, że Chilon odnalazł Ligię. Nie wiedział jeszcze, jak postąpi z Ligią. Wzruszało go to, że dziewczyna go kochała i sądził, że chodziło tu o śluby, związane z chrześcijańską nauką. Był przekonany, że zakładniczka ulegnie jego namowom lub przemocy, a potem będzie go bezwolnie kochać. Jego rozmyślania przerwał Grek, który zaniepokoił się, że być może będą potrzebowali jakichś znaków, które umożliwią im wejście do Ostrianum. Udał się do Eurycjusza, by zdobyć informacje.
XX. Winicjusz, Chilon i Kroton udają się do Ostrianum. Młodzieniec wysłuchuje nauk Apostoła Piotra. Jego natura sprzeciwia się prawdom, głoszonym przez wyznawców Chrystusa. Wśród zebranych dostrzega Ligię.
Winicjusz i jego towarzysze wyszli za miasto. Drogę wskazywali im chrześcijanie, którzy podążali ku piaszczystym wądołom. Niektórzy śpiewali przyciszonymi głosami pełne tęsknoty pieśni. Winicjusz wypatrywał Ligii, a jego serce biło niespokojnie. Z dala dostrzegł płomienie pochodni. Dziwiła go ostrożność, z jaką wyznawcy Chrystusa zbierali się, aby posłuchać najwyższego kapłana. Był przekonany, że byli sektą żydowską i zastanawiał się, dlaczego nie zbierali się na Zatybrzu, gdzie stały żydowskie świątynie. Chilon wyjaśnił, że Żydzi są najzaciętszymi nieprzyjaciółmi chrześcijan. Przed panowaniem Nerona doszło do zatargów między nimi i Klaudiusz nakazał wygnać wszystkich Żydów. Edykt zniesiono, a chrześcijanie kryli się przed ludźmi, którzy posądzali ich o liczne zbrodnie.
W końcu doszli do Ostrianum. Po chwili znaleźli się w dość obszernym miejscu, otoczonym ze wszystkich stron murem. Wszyscy zebrali się przed kryptą, prawie każdy miał na głowie kaptur i Marek obawiał się, że w tak dużym tłumie nie dojrzy Ligii. Nagle zapalono stos smolnych pochodni, a tłum zaczął śpiewać hymn. Młodzieniec, który znał mnóstwo wyznań i słyszał różne pieśni, był zaskoczony. Po raz pierwszy słuchał pieśni, która zawierała w sobie tęsknotę, jaką mogą czuć dzieci za ojcem lub matką. Zrozumiał, że ci ludzie nie tylko czcili swego Boga, ale także kochali go z całej duszy. Tymczasem z hipodromu wyszedł ubrany w płaszcz starzec i stanął na kamieniu. Tłum zakołysał się i Marek usłyszał szepty, wypowiadające jedno imię: „Petrus”. Niektórzy klękali, inni wyciągali ręce. Nastała głęboka cisza. Chilon wyjaśnił, że ów starzec jest rybakiem, pierwszym uczniem Chrystusa. Apostoł znakiem krzyża pobłogosławił zebranych. Zaczął mówić jak ojciec, który upomina swoje dzieci i uczy je, jak mają żyć. Nakazywał im, aby wyrzekli się zbytków i rozkoszy, umiłowali ubóstwo, czystość obyczajów, prawdę, by cierpliwie znosili krzywdy i prześladowania, słuchali przełożonych i władzy, wystrzegali się zdrady i obłudy oraz dawali przykład innym. Winicjusza rozzłościły niektóre słowa starca. Miał wrażenie, że jego miłość do Ligii została potępiona. Jednocześnie doznał zawodu. Spodziewał się odkrycia jakiś nieznanych, cudownych tajemnic i wspaniałej mowy, lecz rybak przemawiał prostymi słowami. Dziwiła go jedynie cisza i skupienie, z jakim tłum słuchał Apostoła. Piotr nauczał dalej, by byli cisi, dobrzy, sprawiedliwi, ubodzy i czyści. Obiecywał, że po śmierci będą żyć wiecznie w Chrystusie, w chwale i radości. Winicjusz odnalazł różnicę w nauce chrześcijan, bowiem inni filozofowie zalecali dobro i cnotę, jako rzecz rozumną i praktyczną, a rybak obiecywał za nią nieśmiertelność.„Quo vadis”- streszczenie szczegółowe
Autor: Dorota BlednickaXIX. Chilon Chilonides oznajmia Winicjuszowi, że rozmawiał z Ursusem, a w nocy odbędzie się spotkanie chrześcijan, na którym będzie również Ligia. Uszczęśliwiony Marek wynajmuje do pomocy Krotona.
Zaledwie Winicjusz skończył czytać list od Petroniusza, do biblioteki wszedł Chilon Chilonides. Starzec wyznał, że rozmawiał z Ursusem. Wiadomość ta wzruszyła Marka. Grek nie wiedział jeszcze, gdzie ukrywał się olbrzym z Ligią, lecz teraz łatwo było wyśledzić ich kryjówkę. Przyniósł także drugą wiadomość. Tej nocy dziewczyna będzie w Ostrianum na wielkim zgromadzeniu chrześcijan. Winicjusz poczuł, że słabnie. Opanował się jednak i rzekł, że Chilon pójdzie z nim na cmentarz i dopiero wtedy otrzyma wynagrodzenie. Starzec poprosił o drobny zadatek. Młodzieniec rzucił mu kiesę z pieniędzmi i obiecał drugą, gdy Ligijka znajdzie się u niego w domu. Czuł szaloną radość, że za parę godzin odnajdzie schronienie dziewczyny lub porwie ją w drodze powrotnej z modlitw. Grek, ośmielony jego szczęściem, zaczął mu dawać rady. Zaklinał Winicjusza, by nie porywał dziewczyny z Ostrianum. Dopiero następnego dnia o świcie powinien otoczyć dom z ludźmi i siłą zabrać zakładniczkę. Winicjusz przyznał mu rację i wezwał do siebie Krotona, co uspokoiło starca. Zadowolony zasiadł do stołu i zaczął rozmyślać o wierze chrześcijan, która nie była łatwą, lecz uczyła, jak uczciwie żyć. Wieczorem nadszedł gladiator. Po rozmowie z nim Winicjusz napisał list do Petroniusza, w którym doniósł mu, że Chilon odnalazł Ligię. Nie wiedział jeszcze, jak postąpi z Ligią. Wzruszało go to, że dziewczyna go kochała i sądził, że chodziło tu o śluby, związane z chrześcijańską nauką. Był przekonany, że zakładniczka ulegnie jego namowom lub przemocy, a potem będzie go bezwolnie kochać. Jego rozmyślania przerwał Grek, który zaniepokoił się, że być może będą potrzebowali jakichś znaków, które umożliwią im wejście do Ostrianum. Udał się do Eurycjusza, by zdobyć informacje.
XX. Winicjusz, Chilon i Kroton udają się do Ostrianum. Młodzieniec wysłuchuje nauk Apostoła Piotra. Jego natura sprzeciwia się prawdom, głoszonym przez wyznawców Chrystusa. Wśród zebranych dostrzega Ligię.
Winicjusz i jego towarzysze wyszli za miasto. Drogę wskazywali im chrześcijanie, którzy podążali ku piaszczystym wądołom. Niektórzy śpiewali przyciszonymi głosami pełne tęsknoty pieśni. Winicjusz wypatrywał Ligii, a jego serce biło niespokojnie. Z dala dostrzegł płomienie pochodni. Dziwiła go ostrożność, z jaką wyznawcy Chrystusa zbierali się, aby posłuchać najwyższego kapłana. Był przekonany, że byli sektą żydowską i zastanawiał się, dlaczego nie zbierali się na Zatybrzu, gdzie stały żydowskie świątynie. Chilon wyjaśnił, że Żydzi są najzaciętszymi nieprzyjaciółmi chrześcijan. Przed panowaniem Nerona doszło do zatargów między nimi i Klaudiusz nakazał wygnać wszystkich Żydów. Edykt zniesiono, a chrześcijanie kryli się przed ludźmi, którzy posądzali ich o liczne zbrodnie.
strona: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45
Szybki test:
Wyrok na apostołów wydali:a) Tygellinus i Neron
b) Politetes i Tygellinus
c) Neron i Petroniusz
d) Helius i Politetes
Rozwiązanie
Na zgliszczach Rzymu Neron chciał wybudować nowe miasto. Jak miało się nazywać?
a) Neropolia
b) Nerus
c) Neronia
d) Neoromanus
Rozwiązanie
Wcieleniem zła nazywano:
a) Agrypinę
b) Ligię
c) Poppeę Sabinę
d) Rubrię
Rozwiązanie
Więcej pytań
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies