Równie ciekawa jest kreacja bohaterów utworu, górujących nad akcją dzieła i ich rys psychologiczny. Portret Miedzianobrodego jest niezwykle realistyczny i jednocześnie komediowy, dzięki akcentowi położonemu na ambicjach artystycznych. Petroniusz, uznany przez czytelników za najlepszą kreację psychologiczną, reprezentuje wszystko, co jest jeszcze wartościowe w kulturze antycznej. Chilon Chilonides nazwany został przez Stanisława Tarnowskiego za „jedną z najśmielszych i najmisterniejszych postaci, jakie Sienkiewicz kiedykolwiek nakreślił”. Ursusa ożywia w dużej mierze humor, a apostoł Piotr ukazany został od strony ideowej, jako przywódca religijny chrześcijan. Nieco słabiej na tle innych bohaterów wypadli Winicjusz i Ligia.

Artyzm powieści uwidacznia się również w realizmie rekonstrukcji historycznej. Dzięki wnikliwym przygotowaniom merytorycznym, jakie poprzedziły pisanie Quo vadis, autor perfekcyjnie i wnikliwie ukazuje starożytny świat. Odtwarza z dużą dokładnością nie tylko autentyczne postacie historyczne, ale także życie starożytnego miasta i jego mieszkańców. Warto tu przypomnieć, że pomimo, iż Quo vadis jest powieścią historyczną, fakty historyczne zostały ograniczone do minimum. Dla Sienkiewicza ważniejsze było odzwierciedlenie panoramicznej obyczajowości rzymskiej niż skupienie się na szczegółowej historii Imperium Rzymskiego. Wykorzystał również metodę stylizacji – język rzymski jest jak najbardziej współczesny autorowi z pewnymi elementami łacińskimi (dialogi, listy, opisy). Natomiast język chrześcijan podlega stylizacji nowotestamentowej.

Quo vadis ma zwartą i staranną kompozycję, co również świadczy o jego walorach artystycznych. Od pierwszego do ostatniego słowa utworu wszystko jest przemyślane i harmonijne. Bardzo charakterystyczne dla rozwoju akcji są tzw. projekcje i rzutowania w przyszłość. Uwidacznia się to w przeczuciach i snach bohaterów. Marek Winicjusz we śnie widzi bożka, który przepowiada mu, że miłość odmieni jego życie. Ligii śni się Neron, tratujący wozem chrześcijan. Później, patrząc na zachodzące nad Rzymem słońce, zdaje się jej, że miasto płonie. Ważnym elementem kompozycji jest także humor sytuacyjny, postaci i słowny. Szczególnie żartobliwie nacechowane są postacie Ursusa, siłacza nieudolnie karmiącego chorego Winicjusza oraz Chilona Chilonidesa.

strona:    1    2  

Szybki test:

Sienkiewicz w "Quo vadis":
a) szczegółowo opisał topografię Imperium Rzymskiego
b) szczegółowo opisał historię Imperium Rzymskiego
c) skupił się głównie na architekturze rzymskiej
d) panoramicznie przedstawił obyczajowość rzymską
Rozwiązanie

Projekcje i rzutowania w przyszłość w "Quo vadis":
a) występują w poezji Nerona
b) występują w kazaniach apostołów
c) występują w przeczuciach i snach bohaterów
d) nie wystepują
Rozwiązanie

Zobacz inne artykuły:

Inne

„Quo vadis”- streszczenie szczegółowe „Quo vadis”- krótkie streszczenie Geneza „Quo vadis” Marek Winicjusz – charakterystyka postaci Biografia Henryka Sienkiewicza Prawda historyczna w „Quo vadis” Ideologiczna wymowa „Quo vadis” Artyzm „Quo vadis” Chilon Chilonides – charakterystyka postaci Neron – charakterystyka postaci Ligia – charakterystyka postaci Petroniusz – charakterystyka postaci Charakterystyka pozostałych bohaterów Plan wydarzeń „Quo vadis” Obraz dwóch światów w „Quo vadis” – chrześcijańskiego i rzymskiego Kalendarium życia Sienkiewicza Ekranizacje „Quo vadis” Krytyka literacka o „Quo vadis” Kalendarium twórczości Sienkiewicza „Quo vadis” - najważniejsze cytaty O Sienkiewiczu powiedzieli… Ciekawostki o Sienkiewiczu Bibliografia

Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies