Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Quo vadis
Ligia to córka króla i wodza Ligów, ukochana Marka Winicjusza. Przed laty, w czasie wojny, zwabieni obietnicą ogromnych łupów do Rzymu przybyli Ligowie. Cezar Klaudiusz zaczął obawiać się o bezpieczeństwo państwa. Ligowie obiecali, że nie przekroczą granicy i dali zakładników, między którymi znajdowały się żona i córka ich wodza. Po jakimś czasie wycofali się, lecz zakładniczki zostały w rękach Histera. Matka Ligii zmarła, a dziewczynkę Hister odesłał do Pomponiusza. Po zakończonej wojnie Ligia szła za wozem zwycięzcy, a potem Pomponiusz oddał ją siostrze, Pomponii Grecynie.
Właściwie miała na imię Kallina, lecz z czasem zmieniono jej „barbarzyńskie” imię na Ligia. Z pochodzenia była Słowianką – źródła historyczne wskazują, że Ligowie to plemię zamieszkujące tereny między Odrą i Wisłą w I w. n.e.
Była śliczną, młodą dziewczyną, „zaledwie dzieckiem”: „[…] na pierwszy rzut oka nie uczyniła wielkiego na Petroniuszu wrażenia. Wydała mu się nazbyt szczupła. Lecz od chwili gdy w triclinium spojrzał na nią bliżej, pomyślał sobie, że tak jednak mogłaby wyglądać jutrzenka – i jako znawca zrozumiał, że jest w niej coś niezwykłego. Wszystko zauważył i wszystko ocenił: więc i twarz różową i przezroczą, i świeże usta, jakby do pocałunku złożone, i niebieskie jak lazur mórz oczy, i alabastrową białość czoła, i bujność ciemnych włosów przeświecających na skrętach odblaskiem bursztynu albo korynckiej miedzi, i lekką szyję, i „boską” spadzistość ramion, i całą postać giętką, smukłą, młodą młodością maju i świeżo rozkwitłych kwiatów.”
Po prześladowaniach chrześcijan zmieniła się zewnętrznie: „Jakoś więzienie i choroba zgasiły w części jej urodę. […] teraz twarz jej stała się niemal przezroczysta, ręce wychudły, ciało wyszczuplało przez chorobę, usta pobladły i oczy nawet zdawały się być mniej błękitne niż przedtem.”
Ligia była dziewczyną wykształconą, o czym świadczyła jej odpowiedź na powitanie Petroniusza, któremu odparła fragmentem z dzieła o Odyseuszu. Wychowana została w wierze chrześcijańskiej przez Pomponię Grecynę, którą pojmowała dosłownie, z dziecięcą szczerością i naiwnością: „mając jednak duszę młodą, nieobytą z zepsuciem, i wyznając wysoką naukę wszczepioną jej przez przybraną matkę, przyrzekła bronić się od owej zguby: matce, sobie i zarazem temu Boskiemu nauczycielowi, w którego nie tylko wierzyła, ale którego pokochała swym wpółdziecinnym sercem za słodycz nauki, za gorycz śmierci i za chwałę zmartwychwstania.”. To właśnie nauka Chrystusa kierowała wszelkimi jej działaniami.
Niewinna i cnotliwa, uległa urokowi Marka Winicjusza, którego uważała za „przepysznego i pięknego jak pogańskiego boga”. Jednak natarczywość młodzieńca i strach przed zostaniem jego nałożnicą zmusiły ją do ucieczki i schronienia się między chrześcijanami. Ten krok świadczył o dojrzałości i odwadze dziewczyny, która wolała wybrać nędzę niż zostać kochanką i złamać przez to zasady wyznawane przez chrześcijan. Kiedy zrozumiała, że zaczęła odwzajemniać miłość patrycjusza, zdecydowała się ponownie ukryć, wyrzekając się grzesznych według niej uczuć.Ligia – charakterystyka postaci
Autor: Dorota BlednickaLigia to córka króla i wodza Ligów, ukochana Marka Winicjusza. Przed laty, w czasie wojny, zwabieni obietnicą ogromnych łupów do Rzymu przybyli Ligowie. Cezar Klaudiusz zaczął obawiać się o bezpieczeństwo państwa. Ligowie obiecali, że nie przekroczą granicy i dali zakładników, między którymi znajdowały się żona i córka ich wodza. Po jakimś czasie wycofali się, lecz zakładniczki zostały w rękach Histera. Matka Ligii zmarła, a dziewczynkę Hister odesłał do Pomponiusza. Po zakończonej wojnie Ligia szła za wozem zwycięzcy, a potem Pomponiusz oddał ją siostrze, Pomponii Grecynie.
Właściwie miała na imię Kallina, lecz z czasem zmieniono jej „barbarzyńskie” imię na Ligia. Z pochodzenia była Słowianką – źródła historyczne wskazują, że Ligowie to plemię zamieszkujące tereny między Odrą i Wisłą w I w. n.e.
Była śliczną, młodą dziewczyną, „zaledwie dzieckiem”: „[…] na pierwszy rzut oka nie uczyniła wielkiego na Petroniuszu wrażenia. Wydała mu się nazbyt szczupła. Lecz od chwili gdy w triclinium spojrzał na nią bliżej, pomyślał sobie, że tak jednak mogłaby wyglądać jutrzenka – i jako znawca zrozumiał, że jest w niej coś niezwykłego. Wszystko zauważył i wszystko ocenił: więc i twarz różową i przezroczą, i świeże usta, jakby do pocałunku złożone, i niebieskie jak lazur mórz oczy, i alabastrową białość czoła, i bujność ciemnych włosów przeświecających na skrętach odblaskiem bursztynu albo korynckiej miedzi, i lekką szyję, i „boską” spadzistość ramion, i całą postać giętką, smukłą, młodą młodością maju i świeżo rozkwitłych kwiatów.”
Po prześladowaniach chrześcijan zmieniła się zewnętrznie: „Jakoś więzienie i choroba zgasiły w części jej urodę. […] teraz twarz jej stała się niemal przezroczysta, ręce wychudły, ciało wyszczuplało przez chorobę, usta pobladły i oczy nawet zdawały się być mniej błękitne niż przedtem.”
Ligia była dziewczyną wykształconą, o czym świadczyła jej odpowiedź na powitanie Petroniusza, któremu odparła fragmentem z dzieła o Odyseuszu. Wychowana została w wierze chrześcijańskiej przez Pomponię Grecynę, którą pojmowała dosłownie, z dziecięcą szczerością i naiwnością: „mając jednak duszę młodą, nieobytą z zepsuciem, i wyznając wysoką naukę wszczepioną jej przez przybraną matkę, przyrzekła bronić się od owej zguby: matce, sobie i zarazem temu Boskiemu nauczycielowi, w którego nie tylko wierzyła, ale którego pokochała swym wpółdziecinnym sercem za słodycz nauki, za gorycz śmierci i za chwałę zmartwychwstania.”. To właśnie nauka Chrystusa kierowała wszelkimi jej działaniami.
Ligia była osobą niezwykle oddaną wierze chrześcijańskiej. Nie czuła do nikogo nienawiści, była troskliwa i litościwa nawet dla Marka, który chciał uczynić ją swoją kochanką. W jej sercu nie było miejsca na niegodne i niemoralne uczucia.
Szybki test:
Ligia z pochodzenia była:a) Greczynką
b) Germanką
c) Słowianką
d) Rzymianka
Rozwiązanie
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies