Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Quo vadis
XL. Petroniusz odzyskuje dawne względy Nerona. Krytykuje dzieło cezara, a ten przyznaje, że nie odzwierciedla ono w pełni grozy płonącego miasta. Tygellin ponownie zapewnia władcę, że jest dla niego gotów podpalić Rzym. Winicjusz pragnie jak najszybciej wrócić do Ligii, ponieważ czuje, że dziewczynie zagraża jakieś niebezpieczeństwo.
Tymczasem w Ancjum Petroniusz odnosił każdego dnia nowe zwycięstwo nad augustianami, którzy zabiegali o względy Nerona. Czas wpływów Tygellina skończył się. W Rzymie usuwał ludzi, którzy zdawali się być niebezpieczni, łupił ich mienie oraz zaspokajał potworne kaprysy Nerona. W Ancjum Miedzianobrody żył życiem helleńskim. Całymi dniami czytano wiersze, zajmowano się muzyką i teatrem. W tych warunkach elegant, znany ze swego dowcipu, wymowy oraz subtelnego smaku, zyskał przewagę. Neron szukał jego towarzystwa, zasięgał opinii i okazywał przyjaźń większą niż kiedykolwiek. Widząc zażyłość władcy z arbitrem elegancji, nawet najwięksi wrogowie Petroniusza zaczęli zabiegać o jego łaski. Senat w Rzymie odetchnął z ulgą, ponieważ od ponad miesiąca nie został wydany żaden wyrok śmierci. Tygellin tracił głowę. Cezar z kolei głosił, że nikt w Rzymie i na jego dworze, nie rozumie tak bardzo piękna, jak on i Petroniusz. W Ancjum opowiadano o wyrafinowaniu, jakie osiągnęła rozpusta cezara i jego faworyty. Elegant utwierdzał ludzi w przekonaniu, że jego wpływ przetrwa wszystko. Cezar wyłącznie z nim rozmawiał o poezji, muzyce i wyścigach i tylko u niego szukał potwierdzenia, czy to, co tworzy, jest naprawdę doskonałe.
Pewnego dnia, mniej więcej w tydzień po powrocie Winicjusza z Rzymu, cezar czytał ustęp Troiki, który wzbudził powszechny zachwyt. Petroniusz jednak odparł, że wiersze są niegodziwe i należy je wrzucić do ognia, ponieważ nie oddają w pełni talentu władcy. Kiedy Neron chciał natychmiast spalić zwoje, elegant poprosił, aby władca mu je podarował. Cezar przyznał rację znawcy piękna. Sądził, że wystarczy, jeśli dorówna Homerowi. Nie potrafił jednak oddać żywiołu płonącego miasta, ponieważ nigdy tego nie widział i dlatego w jego opisie brakowało prawdy. Na to odezwał się Tygellin i przypomniał, że gotów jest podpalić Ancjum lub zbuduje drewniane miasto, które Neron będzie mógł podpalić. Cezar pogardliwie odrzucił propozycję Tygellina. Później z żalem stwierdził, że będzie musiał wrócić na letnie igrzyska do Rzymu. Tygellin poprosił go o poufną rozmowę.
W godzinę później Petroniusz i Winicjusz wracali z cesarskiej willi. Marek wyznał, że przez chwilę obawiał się o życie wuja. Ten niedbale odpowiedział, że bawi go poczucie, że jest najlepszym z walczących o wpływy cezara. Winicjusz zapytał, czy wiersze Miedzianobrodego są rzeczywiście tak złe. Elegant odparł, że nie są gorsze od innych i czasami mają swoją wymowę. Neron stawał się jednakże dziwniejszy od Kaliguli i nikt nie wiedział, jak daleko może zajść w swoim szaleństwie. Przypomniał sobie słowa Pawła z Tarsu i dodał, że starzec nie rozumiał, iż dla niego niepewność na dworze Nerona stanowiła podnietę. Petroniusz dziwił się młodzieńcowi, który, pomimo iż nauka głoszona przez chrześcijan dawała mu szczęście, pozostawał smutny i przestał się uśmiechać. Marek wyjaśnił mu, że tęskni za ukochaną i ma dziwne przeczucia, że nad dziewczyną wisi jakieś niebezpieczeństwo. Elegant obiecał mu, że postara się dostać od Nerona pozwolenie na wyjazd Marka. Młodzieniec opowiedział mu o spotkaniu z Ligią i rozmowie o wspólnej przyszłości, podczas której nagle zaczęły ryczeć lwy. Od tej chwili czuł w sercu niepokój, jakby była to zapowiedź jakiegoś rychłego nieszczęścia. Petroniusz wyśmiał jego obawy, tłumacząc, że jeszcze nie zdarzyło się, aby synowie konsulów czy też ich żony były oddawane lwom, a potem dodał, że jeśli Chrystus zmartwychwstał, to obroni od śmierci Winicjusza i Ligię.„Quo vadis”- streszczenie szczegółowe
Autor: Dorota BlednickaXL. Petroniusz odzyskuje dawne względy Nerona. Krytykuje dzieło cezara, a ten przyznaje, że nie odzwierciedla ono w pełni grozy płonącego miasta. Tygellin ponownie zapewnia władcę, że jest dla niego gotów podpalić Rzym. Winicjusz pragnie jak najszybciej wrócić do Ligii, ponieważ czuje, że dziewczynie zagraża jakieś niebezpieczeństwo.
Tymczasem w Ancjum Petroniusz odnosił każdego dnia nowe zwycięstwo nad augustianami, którzy zabiegali o względy Nerona. Czas wpływów Tygellina skończył się. W Rzymie usuwał ludzi, którzy zdawali się być niebezpieczni, łupił ich mienie oraz zaspokajał potworne kaprysy Nerona. W Ancjum Miedzianobrody żył życiem helleńskim. Całymi dniami czytano wiersze, zajmowano się muzyką i teatrem. W tych warunkach elegant, znany ze swego dowcipu, wymowy oraz subtelnego smaku, zyskał przewagę. Neron szukał jego towarzystwa, zasięgał opinii i okazywał przyjaźń większą niż kiedykolwiek. Widząc zażyłość władcy z arbitrem elegancji, nawet najwięksi wrogowie Petroniusza zaczęli zabiegać o jego łaski. Senat w Rzymie odetchnął z ulgą, ponieważ od ponad miesiąca nie został wydany żaden wyrok śmierci. Tygellin tracił głowę. Cezar z kolei głosił, że nikt w Rzymie i na jego dworze, nie rozumie tak bardzo piękna, jak on i Petroniusz. W Ancjum opowiadano o wyrafinowaniu, jakie osiągnęła rozpusta cezara i jego faworyty. Elegant utwierdzał ludzi w przekonaniu, że jego wpływ przetrwa wszystko. Cezar wyłącznie z nim rozmawiał o poezji, muzyce i wyścigach i tylko u niego szukał potwierdzenia, czy to, co tworzy, jest naprawdę doskonałe.
Pewnego dnia, mniej więcej w tydzień po powrocie Winicjusza z Rzymu, cezar czytał ustęp Troiki, który wzbudził powszechny zachwyt. Petroniusz jednak odparł, że wiersze są niegodziwe i należy je wrzucić do ognia, ponieważ nie oddają w pełni talentu władcy. Kiedy Neron chciał natychmiast spalić zwoje, elegant poprosił, aby władca mu je podarował. Cezar przyznał rację znawcy piękna. Sądził, że wystarczy, jeśli dorówna Homerowi. Nie potrafił jednak oddać żywiołu płonącego miasta, ponieważ nigdy tego nie widział i dlatego w jego opisie brakowało prawdy. Na to odezwał się Tygellin i przypomniał, że gotów jest podpalić Ancjum lub zbuduje drewniane miasto, które Neron będzie mógł podpalić. Cezar pogardliwie odrzucił propozycję Tygellina. Później z żalem stwierdził, że będzie musiał wrócić na letnie igrzyska do Rzymu. Tygellin poprosił go o poufną rozmowę.
XLI. Neron wyznaje Petroniuszowi i Winicjuszowi, że robi wszystko, aby przewyższyć sławę innych. Elegant prosi władcę, by pozwolił Markowi wrócić do Rzymu i poślubić Ligię. Cezar zezwala młodzieńcowi na opuszczenie Ancjum. Nadchodzą wieści, że Rzym płonie.
strona: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45
Szybki test:
Ligia ofiarowała Winicjuszowi krzyż zrobiony z gałązek:a) bukszpanu
b) winorośli
c) lauru
d) drzewka cytrusowego
Rozwiązanie
Po odwiedzeniu jakiej świątyni Neron zamarł przerażony, osuwając się na ręce stojącego za nim Winicjusza:
a) Dionizosa
b) Westy
c) Nike
d) Ateny
Rozwiązanie
Na zgliszczach Rzymu Neron chciał wybudować nowe miasto. Jak miało się nazywać?
a) Neronia
b) Nerus
c) Neropolia
d) Neoromanus
Rozwiązanie
Więcej pytań
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies