Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Quo vadis

„Quo vadis”- streszczenie szczegółowe

Autor: Dorota Blednicka

Winicjusz i Petroniusz w milczeniu wracali do willi. Przed domem czekał na nich Nazariusz z wiadomością o Ligii. Dziewczyna żyła i w gorączce wzywała Marka. Ursus i Glaukus czuwali przy niej przez cały czas. Chłopak najął się do wynoszenia ciał z więzienia, by w ten sposób pomagać chrześcijanom. Winicjusz chciał, aby wprowadził go jako najemnika, lecz Petroniusz zaczął mu odradzać ten pomysł. Nazariusz pożegnał się i odszedł, by szukać odpowiednich ludzi do uwolnienia dziewczyny. O wschodzie słońca przybył dzierżawca, który miał przewieźć Ligię w bezpieczne miejsce. W chwilę później nadszedł prowadzący Nazariusza Petroniusz. Chłopak zdołał przekupić stróża a Glaukus ręczył, że Ligia wyzdrowieje. Petroniusz udał się na Palatyn i dowiedział się, że następnego dnia ma odbyć się widowisko, na którym chrześcijanie zostaną ukrzyżowani.

Wieczorem poszli w umówione miejsce. Wkrótce zauważyli ludzi, wynoszących z więzienia ciała. Jedna trumna zatrzymała się i Winicjusz skoczył ku niej. Nim dobiegli, usłyszeli głos Nazariusza, który mówił, że Ligia i Ursus zostali zabrani do innego więzienia przed północą. Wiadomość ta tak bardzo przygnębiła Petroniusza, że nawet nie starał się pocieszać Marka. Wiedział, że nie uda im się wydostać Ligii, której najwyraźniej pilnowano i nie chciano, by zmarła. Zauważył, że Marek patrzy na niego rozszerzonymi źrenicami i pomyślał, że młodzieniec zachorował. Ten jednak odparł, że wierzy, iż Chrystus odda mu Ligię.

LVIII. Na arenie amfiteatru rozpoczęły się kolejne widowiska. Chrześcijanie ginęli w scenach mitologicznych. Potem zaczęto krzyżować wyznawców Chrystusa. Konający Kryspus nazywa Nerona matkobójcą i Antychrystem.
Trzydniowe opady przerwały igrzyska. Kiedy ogłoszono, że widowiska rozpoczną się ponownie, zapanowała radość. Pogoda poprawiła się i amfiteatr zapełnił się ludźmi. Przybył również cezar z dworem i westalkami. Igrzyska miały zacząć się walkami chrześcijan. Wyznawcy Chrystusa porzucili jednak miecze, co wywołało oburzenie zebranych. Z rozkazu Nerona wypuszczono gladiatorów, którzy pomordowali klęczących ludzi. Przedstawienie zmieniło się w szereg mitologicznych scen, które wymyślił cezar. Spłonął chrześcijanin przebrany za Herkulesa. Następny obraz przedstawiał śmierć Dedala i Ikara, którymi byli Eurycjusz i jego syn, Kwantus. Na oczach rozszalałego tłumu gladiatorzy, przebrani za zwierzęta, hańbili młode dziewice. Lud oklaskiwał nowe pomysły Nerona, który obserwował wszystko z największą uwagą. Podczas przerwy na arenie wykopano szereg dołów i wypędzono chrześcijan, dźwigających na ramionach przybrane kwiatami krzyże. Potem zaczęto przybijać ich do nich. Po przerwie wszystko było już gotowe do kolejnych scen. Między ofiarami był również Kryspus, który radował się tym, że umrze tak, jak Zbawiciel. Nagle pomiędzy rzędami rozległ się głos, mówiący, że Chrystus przygarnie umierających i pocieszy ich. Na arenę wkroczył Apostoł Paweł, który zaczął błogosławić ofiary. Zbliżył się do Kryspusa i potępił go za to, że złorzeczył chrześcijanom, strasząc ich grzechami. Starzec uspokoił się i, podczas, gdy przybijano go do krzyża, zaczął się modlić. Żadna z ofiar nie błagała o litość. Ten spokój zaniepokoił tłum, który ucichł i w milczeniu spoglądał na ukrzyżowanych. Kryspus zaczął wpatrywać się w twarz znudzonego Nerona i nagle nazwał go matkobójcą i Antychrystem, mordercą żony i brata. Krzycząc, że zbliża się czas, w którym cezar zapłaci za swoje winy, skonał. Inni zaczęli również umierać.
LIX. Chilon nie chce brać już udziału w igrzyskach. Neron zakazuje mu opuszczać miasto. Grek jest przekonany, że chrześcijanie w chwili śmierci widzą zmartwychwstanie.
Chilon próbował przekonać Nerona do wyjazdu do Achai. Cezar nie chciał jednak opuszczać Rzymu, choć na ostatnim przedstawieniu wystraszył się słów Kryspusa i nie mógł spać przez całą noc. Westynus poparł starca, mówiąc, że w śmierci chrześcijan jest coś dziwnego i niepokojącego. Grek posiwiał, a na jego twarzy malował się wyraz trwogi i przygnębienia. Nie chciał więcej uczestniczyć w igrzyskach, lecz Neron rozkazał, żeby starzec podczas widowisk był blisko niego. Chilon był przerażony. Żalił się, że nie może spać i że przelano już wystarczająco dużo krwi. Wyparł się oskarżeń, którymi wcześniej oczernił chrześcijan.

strona:    1    2    3    4    5    6    7    8    9    10    11    12    13    14    15    16    17    18    19    20    21    22    23    24    25    26    27    28    29    30    31    32    33    34    35    36    37    38    39    40    41    42    43    44    45  

Szybki test:

Mały Rufus zginął z rozkazu:
a) Poppei
b) Petroniusza
c) Winicjusza
d) Nerona
Rozwiązanie

Linus był:
a) augustianinem
b) pretorianinem
c) starszym kapłanem chrześcijan
d) cezarem
Rozwiązanie

Pomponię Grecynę za wyznawanie chrześcijańskiej wiary w Chrystusa:
a) zamknięto w więzieniu
b) skazano na ukrzyżowanie
c) rzucono lwom na pożarcie
d) sądzono sądem domowym
Rozwiązanie

Więcej pytań

Zobacz inne artykuły:

Inne
„Quo vadis”- streszczenie szczegółowe
„Quo vadis”- krótkie streszczenie
Geneza „Quo vadis”
Biografia Henryka Sienkiewicza
Marek Winicjusz – charakterystyka postaci
Ideologiczna wymowa „Quo vadis”
Artyzm „Quo vadis”
Chilon Chilonides – charakterystyka postaci
Neron – charakterystyka postaci
Ligia – charakterystyka postaci
Petroniusz – charakterystyka postaci
Prawda historyczna w „Quo vadis”
Charakterystyka pozostałych bohaterów
Plan wydarzeń „Quo vadis”
Obraz dwóch światów w „Quo vadis” – chrześcijańskiego i rzymskiego
Kalendarium życia Sienkiewicza
Ekranizacje „Quo vadis”
Krytyka literacka o „Quo vadis”
Kalendarium twórczości Sienkiewicza
„Quo vadis” - najważniejsze cytaty
O Sienkiewiczu powiedzieli…
Ciekawostki o Sienkiewiczu
Bibliografia



Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies