Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Quo vadis
LXV. Petroniusza odwiedza Scewinus i wspomina o Pizonie. Elegant postanawia po raz ostatni ocalić Ligię. Zaprasza Nerona na ślub Winicjusza i Ligii. Cezar obiecuje mu, że porozmawiają o tym po igrzyskach. Arbiter traci nadzieję.
Pewnego wieczoru Petroniusza odwiedził senator Scewinus i odbył z nim długą rozmowę o czasach, w których przyszło im żyć. Mówił tak otwarcie, że elegant stał się ostrożnym, słuchając narzekań na rządy Tygellina oraz o niezadowoleniu ludu i pretorian. Nieoczekiwanie gość zaczął wychwalać Pizona, tłumacząc, że wielu widzi w nim następcę bezdzietnego Nerona. Wyjawił, że cezar ponownie przywraca łaski arbitrowi, ponieważ planuje podróż do Achai i wie, że jedynie on może udzielać dobrych rad. Petroniusz odparł, że mógłby łatwo odzyskać przyjaźń władcy, gdyby powtórzył mu wszystko, co właśnie usłyszał. Uspokoił jednak przerażonego senatora, mówiąc, że nie chce niczego słyszeć. Scewinus pożegnał się z nim, mając nadzieję, ze spotkają się za dwa dni w amfiteatrze, gdzie wystąpią ostatni już chrześcijanie. Petroniusz zrozumiał, że nie ma chwili do stracenia. Postanowił wykorzystać ostatnią możliwość.
Po uczcie u Nerwy, Neron zażyczył sobie, by elegant zasiadł naprzeciw niego. Zaczęli rozmawiać o Achai i przyszłych występach. Cezar był przekonany, że czeka go sława i chciał wyruszyć choćby następnego dnia. Wtedy Petroniusz odparł, że chciałby najpierw zaprosić władcę na ucztę weselną, którą zamierzał wyprawić Markowi i Ligii. Przypomniał słowa Nerona i jego rozkaz, aby Winicjusz poślubił dziewczynę. Neron rzekł, że myślał o dziewczynie i olbrzymim Ligu, który jej służył. W tej chwili odezwał się Tygellinus, który powiedział, że Ligia jest w więzieniu z woli cezara, a jego wyroki nie mogą być cofnięte. Petroniusz odpowiedział, że zakładniczka została uwięziona przez pomyłkę i nawet cezar nie uwierzyłby, że to ona podpaliła Rzym. Neron ochłonął i przyznał rację elegantowi. Obiecał, że następnego dnia uwolni Ligię, a o uczcie weselnej porozmawiają w amfiteatrze. Petroniusz po raz kolejny zrozumiał, że przegrał. Wrócił do domu, przekonany, że nadszedł dzień śmierci Ligii i wysłał do amfiteatru swojego wyzwoleńca, by wykupił ciało dziewczyny, które chciał oddać Markowi.
LXVI. Nastaje ostatni dzień igrzysk. Winicjusz modli się przez cały czas. Na arenie pojawia się Ursus i po chwili zostaje wypuszczony tur, z przywiązaną do rogów Ligią. Olbrzym pokonuje zwierzę i błaga tłum o łaskę. Ludzie zaczynają wołać o ułaskawienie siłacza i dziewczyny. Marek staje na arenie i również błaga o ratunek. Augustianie pokazują znak łaski. Neron musi ulec żądaniom poddanych. „Quo vadis”- streszczenie szczegółowe
Autor: Dorota BlednickaLXV. Petroniusza odwiedza Scewinus i wspomina o Pizonie. Elegant postanawia po raz ostatni ocalić Ligię. Zaprasza Nerona na ślub Winicjusza i Ligii. Cezar obiecuje mu, że porozmawiają o tym po igrzyskach. Arbiter traci nadzieję.
Pewnego wieczoru Petroniusza odwiedził senator Scewinus i odbył z nim długą rozmowę o czasach, w których przyszło im żyć. Mówił tak otwarcie, że elegant stał się ostrożnym, słuchając narzekań na rządy Tygellina oraz o niezadowoleniu ludu i pretorian. Nieoczekiwanie gość zaczął wychwalać Pizona, tłumacząc, że wielu widzi w nim następcę bezdzietnego Nerona. Wyjawił, że cezar ponownie przywraca łaski arbitrowi, ponieważ planuje podróż do Achai i wie, że jedynie on może udzielać dobrych rad. Petroniusz odparł, że mógłby łatwo odzyskać przyjaźń władcy, gdyby powtórzył mu wszystko, co właśnie usłyszał. Uspokoił jednak przerażonego senatora, mówiąc, że nie chce niczego słyszeć. Scewinus pożegnał się z nim, mając nadzieję, ze spotkają się za dwa dni w amfiteatrze, gdzie wystąpią ostatni już chrześcijanie. Petroniusz zrozumiał, że nie ma chwili do stracenia. Postanowił wykorzystać ostatnią możliwość.
Po uczcie u Nerwy, Neron zażyczył sobie, by elegant zasiadł naprzeciw niego. Zaczęli rozmawiać o Achai i przyszłych występach. Cezar był przekonany, że czeka go sława i chciał wyruszyć choćby następnego dnia. Wtedy Petroniusz odparł, że chciałby najpierw zaprosić władcę na ucztę weselną, którą zamierzał wyprawić Markowi i Ligii. Przypomniał słowa Nerona i jego rozkaz, aby Winicjusz poślubił dziewczynę. Neron rzekł, że myślał o dziewczynie i olbrzymim Ligu, który jej służył. W tej chwili odezwał się Tygellinus, który powiedział, że Ligia jest w więzieniu z woli cezara, a jego wyroki nie mogą być cofnięte. Petroniusz odpowiedział, że zakładniczka została uwięziona przez pomyłkę i nawet cezar nie uwierzyłby, że to ona podpaliła Rzym. Neron ochłonął i przyznał rację elegantowi. Obiecał, że następnego dnia uwolni Ligię, a o uczcie weselnej porozmawiają w amfiteatrze. Petroniusz po raz kolejny zrozumiał, że przegrał. Wrócił do domu, przekonany, że nadszedł dzień śmierci Ligii i wysłał do amfiteatru swojego wyzwoleńca, by wykupił ciało dziewczyny, które chciał oddać Markowi.
Za czasów Nerona weszły do tradycji przedstawienia wieczorne, bardzo lubiane przez bogaczy, ponieważ po nich następowały huczne uczty. Lud na wieść, że igrzyska dobiegają końca, zebrał się tłumnie w amfiteatrze. Zjawili się również augustianie, wiedząc, że Neron tego dnia postanowił wyprawić tragedię z cierpienia Marka Winicjusza.
Cezar przybył wcześniej niż zazwyczaj. Wszyscy patrzyli na miejsce, w którym siedział młody patrycjusz. Młodzieniec był spokojny, lecz w jego sercu na nowo odezwała się chęć walki o Ligię i ratowania jej za wszelką cenę. Od rana próbował dostać się do cel, lecz pretorianie nie dali się przekupić. Zrezygnowany wrócił do amfiteatru i począł się modlić. Wiedział, że w momencie, kiedy ujrzy męczeńską śmierć ukochanej, jego wiara upadnie, a miłość do Chrystusa zamieni się w nienawiść. Z trudem powstrzymywał się, aby nie rzucić się na Nerona. W myślach zaczął powtarzać jedno słowo „Wierzę” i czekał na cud. Petroniusz zauważył jego stan i chciał, aby wrócił do domu. Nie zważając na nic powstał, żeby wyjść razem z Markiem. Drażniło go, że Neron wpatruje się w młodzieńca przez szmaragd, jakby studiował jego cierpienie. Winicjusz jednak nie zgodził się na opuszczenie amfiteatru. Zniecierpliwiony tłum tupał nogami.
strona: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45
Szybki test:
Wychowujący Winicjusza Germanin Gulo zginął:a) podczas walki z Ursusem
b) z rąk Winicjusza
c) ponieważ był chrześcijaninem
d) z wyroku Nerona
Rozwiązanie
Poppea padła ofiarą:
a) Tygellinusa
b) Winicjusza
c) Zachariusza
d) Nerona
Rozwiązanie
Pomponię Grecynę za wyznawanie chrześcijańskiej wiary w Chrystusa:
a) skazano na ukrzyżowanie
b) zamknięto w więzieniu
c) rzucono lwom na pożarcie
d) sądzono sądem domowym
Rozwiązanie
Więcej pytań
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies