Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Quo vadis
LXXIII. Winicjusz i Ligia przebywają na Sycylii. Młodzieniec przysyła list do wuja, w którym dzieli się z nim swoim szczęściem. Petroniusz przeczuwa bliską śmierć i żegna się z bliskimi.
Winicjusz, który razem z Ligią i bliskimi opuścił Rzym, przysłał do Petroniusza list. Gniew Nerona sięgnął nawet na Sycylię, gdzie przysłał Karynasa, który złupił miasta i świątynie, by zapełnić pusty skarbiec władcy. Nowożeńcy byli jednak szczęśliwi. Dla nich Piotr i Paweł nie zmarli, lecz odrodzili się w chwale. Zapraszali do siebie Petroniusza i niecierpliwie oczekiwali na jego przyjazd. List ten odebrał adresat w Cumae, dokąd udał się razem z augustianami i cezarem. Jego długoletnia walka z Tygellinem dobiegała końca. Elegant wiedział, że przegrał, ponieważ jego obecność stawała się dla Nerona ciężarem. Władca zaczął dostrzegać pogardę Petroniusza i był zazdrosny. Zapragnął jego bogactw i wspaniałych dzieł sztuki. Tygellin przekonywał go, że arbiter stał się zbędny. To ostatecznie wpłynęło na zgubę eleganta. W Rzymie nie śmiano jednak wydać na niego wyroku, wiedząc, że Petroniusz jest obdarzony nie tylko miłością ludu, ale i pretorianów. Postanowiono wywabić go z miasta i na prowincji dokonać ostatecznej zemsty. W tym celu zaproszono go do Cumae. Petroniusz domyślił się podstępu, lecz przybył razem z innymi, by odnieść ostatnie, przedśmiertne zwycięstwo nad Tygellinem. Ten oskarżył eleganta o przyjaźń z senatorem Scewiuszem, który był przywódcą spisku Pizona. Natychmiast aresztowano pozostawionych w Rzymie ludzi Petroniusza. Kiedy elegant dowiedział się o tym, postanowił zapytać wprost cezara, czy to on rozkazał uwięzić jego rodzinę. Zapowiedział augustianom przygotowania do uczty „przed dalszą podróżą” i czynił do niej przygotowania, kiedy otrzymał list od Winicjusza. Odpisał siostrzeńcowi, że cieszy się jego szczęściem. Przeczuwając swą śmierć, pożegnał się z bliskimi.
LXXIV. Petroniusz postanawia popełnić samobójstwo, by uprzedzić rozkaz Nerona. Podczas pożegnalnej uczty odczytuje obraźliwy list do Nerona. Potem umiera razem z ukochaną Eunice.
Petroniusz nie mylił się i w dwa dni później otrzymał wiadomość o tym, co działo się na dworze cezara. Wyrok już zapadł. Następnego dnia miano wysłać do niego centuriona z rozkazem, aby pozostał w Cumae i czekał na dalsze rozporządzenia. W kilka dni później miał otrzymać wyrok śmierci. Elegant wysłuchał wieści ze spokojem, zadowolony, że będzie mógł uprzedzić wyrok Nerona. Wieczorem w willi arbitra elegancji miała odbyć się uczta. Na jego twarzy nie można było dostrzec choćby cienia troski. Wezwał do siebie Eunice i powiedział, że od dawna nie jest już niewolnicą i że wszystkie jego dobra należą do niej. Słowa mężczyzny zaskoczyły dziewczynę. Kiedy zrozumiała, co się stanie, pobladła z przerażenia.
Petroniusz chciał ją uspokoić, mówiąc, że chce umrzeć pogodnie. Po tej rozmowie zaczęli schodzić się goście, którzy nie sądzili, że miało to być pożegnanie Petroniusza. Na znak eleganta zagrały cytry i rozległ się śpiew. Arbiter podniósł się i każdemu z gości podarował puchary. Na końcu rozbił kosztowną czarę, z której sam pił. Niepokój augustianów wzrósł, kiedy oświadczył im, że nie zamierza czekać na rozkaz Nerona i dobrowolnie odchodzi. Odczytał list pożegnalny, który napisał do cezara. Nie zraził się do władcy ani przez to, że zabił matkę, żonę i brata, spalił Rzym i wymordował uczciwych ludzi. Przez lata Neron katował jego uszy swoim śpiewem, deklamacją i błazeńskimi pozami. Rzym zatykał uszy, słuchając władcy, a świat wyśmiewał go. Nie potrafił dłużej wstydzić się za niego. Radził mu nie śpiewać i nie pisać wierszy. Augustianie struchleli, słysząc, jak ogromny cios w liście zadawał władcy. Petroniusz roześmiał się i pozdrowił ich, po czym wezwał lekarza i podał mu ramię. Grek natychmiast otworzył mu żyłę na ręce, a krew oblała Eunice, która pochylała się nad ukochanym. Wzruszony Petroniusz powiedział, by poszła za nim i zrozumiał, że dziewczyna naprawdę go kochała. Eunice podała ramię lekarzowi i jej krew złączyła się z krwią eleganta. Wówczas rozległa się pieśń Anakreonta, a oni wsparci na sobie, umierając, uśmiechali się. Petroniusz zasnął wycieńczony, a kiedy obudził się Eunice nie żyła. Ponownie lekarz otworzył mu żyły i na chwilę przed śmiercią elegant objął ciało dziewczyny. Biesiadnicy, patrząc na nich, zrozumieli, że razem z nimi zginęło to, co jeszcze pozostało w rzymskim świecie: piękno i poezja.„Quo vadis”- streszczenie szczegółowe
Autor: Dorota BlednickaLXXIII. Winicjusz i Ligia przebywają na Sycylii. Młodzieniec przysyła list do wuja, w którym dzieli się z nim swoim szczęściem. Petroniusz przeczuwa bliską śmierć i żegna się z bliskimi.
Winicjusz, który razem z Ligią i bliskimi opuścił Rzym, przysłał do Petroniusza list. Gniew Nerona sięgnął nawet na Sycylię, gdzie przysłał Karynasa, który złupił miasta i świątynie, by zapełnić pusty skarbiec władcy. Nowożeńcy byli jednak szczęśliwi. Dla nich Piotr i Paweł nie zmarli, lecz odrodzili się w chwale. Zapraszali do siebie Petroniusza i niecierpliwie oczekiwali na jego przyjazd. List ten odebrał adresat w Cumae, dokąd udał się razem z augustianami i cezarem. Jego długoletnia walka z Tygellinem dobiegała końca. Elegant wiedział, że przegrał, ponieważ jego obecność stawała się dla Nerona ciężarem. Władca zaczął dostrzegać pogardę Petroniusza i był zazdrosny. Zapragnął jego bogactw i wspaniałych dzieł sztuki. Tygellin przekonywał go, że arbiter stał się zbędny. To ostatecznie wpłynęło na zgubę eleganta. W Rzymie nie śmiano jednak wydać na niego wyroku, wiedząc, że Petroniusz jest obdarzony nie tylko miłością ludu, ale i pretorianów. Postanowiono wywabić go z miasta i na prowincji dokonać ostatecznej zemsty. W tym celu zaproszono go do Cumae. Petroniusz domyślił się podstępu, lecz przybył razem z innymi, by odnieść ostatnie, przedśmiertne zwycięstwo nad Tygellinem. Ten oskarżył eleganta o przyjaźń z senatorem Scewiuszem, który był przywódcą spisku Pizona. Natychmiast aresztowano pozostawionych w Rzymie ludzi Petroniusza. Kiedy elegant dowiedział się o tym, postanowił zapytać wprost cezara, czy to on rozkazał uwięzić jego rodzinę. Zapowiedział augustianom przygotowania do uczty „przed dalszą podróżą” i czynił do niej przygotowania, kiedy otrzymał list od Winicjusza. Odpisał siostrzeńcowi, że cieszy się jego szczęściem. Przeczuwając swą śmierć, pożegnał się z bliskimi.
LXXIV. Petroniusz postanawia popełnić samobójstwo, by uprzedzić rozkaz Nerona. Podczas pożegnalnej uczty odczytuje obraźliwy list do Nerona. Potem umiera razem z ukochaną Eunice.
Petroniusz nie mylił się i w dwa dni później otrzymał wiadomość o tym, co działo się na dworze cezara. Wyrok już zapadł. Następnego dnia miano wysłać do niego centuriona z rozkazem, aby pozostał w Cumae i czekał na dalsze rozporządzenia. W kilka dni później miał otrzymać wyrok śmierci. Elegant wysłuchał wieści ze spokojem, zadowolony, że będzie mógł uprzedzić wyrok Nerona. Wieczorem w willi arbitra elegancji miała odbyć się uczta. Na jego twarzy nie można było dostrzec choćby cienia troski. Wezwał do siebie Eunice i powiedział, że od dawna nie jest już niewolnicą i że wszystkie jego dobra należą do niej. Słowa mężczyzny zaskoczyły dziewczynę. Kiedy zrozumiała, co się stanie, pobladła z przerażenia.
strona: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45
Szybki test:
Chrizotemis związana była z:a) Petroniuszem
b) Winicjuszem
c) Neronem
d) Augustem
Rozwiązanie
Na zgliszczach Rzymu Neron chciał wybudować nowe miasto. Jak miało się nazywać?
a) Nerus
b) Neoromanus
c) Neropolia
d) Neronia
Rozwiązanie
W Ostrianum historię zmartwychwstania Chrystusa opisuje:
a) Krypsus
b) Apostoł Piotr
c) Nazariusz
d) Paweł z Tarsu
Rozwiązanie
Więcej pytań
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies