Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Quo vadis
LXXIII. Winicjusz i Ligia przebywają na Sycylii. Młodzieniec przysyła list do wuja, w którym dzieli się z nim swoim szczęściem. Petroniusz przeczuwa bliską śmierć i żegna się z bliskimi.
Winicjusz, który razem z Ligią i bliskimi opuścił Rzym, przysłał do Petroniusza list. Gniew Nerona sięgnął nawet na Sycylię, gdzie przysłał Karynasa, który złupił miasta i świątynie, by zapełnić pusty skarbiec władcy. Nowożeńcy byli jednak szczęśliwi. Dla nich Piotr i Paweł nie zmarli, lecz odrodzili się w chwale. Zapraszali do siebie Petroniusza i niecierpliwie oczekiwali na jego przyjazd. List ten odebrał adresat w Cumae, dokąd udał się razem z augustianami i cezarem. Jego długoletnia walka z Tygellinem dobiegała końca. Elegant wiedział, że przegrał, ponieważ jego obecność stawała się dla Nerona ciężarem. Władca zaczął dostrzegać pogardę Petroniusza i był zazdrosny. Zapragnął jego bogactw i wspaniałych dzieł sztuki. Tygellin przekonywał go, że arbiter stał się zbędny. To ostatecznie wpłynęło na zgubę eleganta. W Rzymie nie śmiano jednak wydać na niego wyroku, wiedząc, że Petroniusz jest obdarzony nie tylko miłością ludu, ale i pretorianów. Postanowiono wywabić go z miasta i na prowincji dokonać ostatecznej zemsty. W tym celu zaproszono go do Cumae. Petroniusz domyślił się podstępu, lecz przybył razem z innymi, by odnieść ostatnie, przedśmiertne zwycięstwo nad Tygellinem. Ten oskarżył eleganta o przyjaźń z senatorem Scewiuszem, który był przywódcą spisku Pizona. Natychmiast aresztowano pozostawionych w Rzymie ludzi Petroniusza. Kiedy elegant dowiedział się o tym, postanowił zapytać wprost cezara, czy to on rozkazał uwięzić jego rodzinę. Zapowiedział augustianom przygotowania do uczty „przed dalszą podróżą” i czynił do niej przygotowania, kiedy otrzymał list od Winicjusza. Odpisał siostrzeńcowi, że cieszy się jego szczęściem. Przeczuwając swą śmierć, pożegnał się z bliskimi.
LXXIV. Petroniusz postanawia popełnić samobójstwo, by uprzedzić rozkaz Nerona. Podczas pożegnalnej uczty odczytuje obraźliwy list do Nerona. Potem umiera razem z ukochaną Eunice.
Petroniusz nie mylił się i w dwa dni później otrzymał wiadomość o tym, co działo się na dworze cezara. Wyrok już zapadł. Następnego dnia miano wysłać do niego centuriona z rozkazem, aby pozostał w Cumae i czekał na dalsze rozporządzenia. W kilka dni później miał otrzymać wyrok śmierci. Elegant wysłuchał wieści ze spokojem, zadowolony, że będzie mógł uprzedzić wyrok Nerona. Wieczorem w willi arbitra elegancji miała odbyć się uczta. Na jego twarzy nie można było dostrzec choćby cienia troski. Wezwał do siebie Eunice i powiedział, że od dawna nie jest już niewolnicą i że wszystkie jego dobra należą do niej. Słowa mężczyzny zaskoczyły dziewczynę. Kiedy zrozumiała, co się stanie, pobladła z przerażenia.
Petroniusz chciał ją uspokoić, mówiąc, że chce umrzeć pogodnie. Po tej rozmowie zaczęli schodzić się goście, którzy nie sądzili, że miało to być pożegnanie Petroniusza. Na znak eleganta zagrały cytry i rozległ się śpiew. Arbiter podniósł się i każdemu z gości podarował puchary. Na końcu rozbił kosztowną czarę, z której sam pił. Niepokój augustianów wzrósł, kiedy oświadczył im, że nie zamierza czekać na rozkaz Nerona i dobrowolnie odchodzi. Odczytał list pożegnalny, który napisał do cezara. Nie zraził się do władcy ani przez to, że zabił matkę, żonę i brata, spalił Rzym i wymordował uczciwych ludzi. Przez lata Neron katował jego uszy swoim śpiewem, deklamacją i błazeńskimi pozami. Rzym zatykał uszy, słuchając władcy, a świat wyśmiewał go. Nie potrafił dłużej wstydzić się za niego. Radził mu nie śpiewać i nie pisać wierszy. Augustianie struchleli, słysząc, jak ogromny cios w liście zadawał władcy. Petroniusz roześmiał się i pozdrowił ich, po czym wezwał lekarza i podał mu ramię. Grek natychmiast otworzył mu żyłę na ręce, a krew oblała Eunice, która pochylała się nad ukochanym. Wzruszony Petroniusz powiedział, by poszła za nim i zrozumiał, że dziewczyna naprawdę go kochała. Eunice podała ramię lekarzowi i jej krew złączyła się z krwią eleganta. Wówczas rozległa się pieśń Anakreonta, a oni wsparci na sobie, umierając, uśmiechali się. Petroniusz zasnął wycieńczony, a kiedy obudził się Eunice nie żyła. Ponownie lekarz otworzył mu żyły i na chwilę przed śmiercią elegant objął ciało dziewczyny. Biesiadnicy, patrząc na nich, zrozumieli, że razem z nimi zginęło to, co jeszcze pozostało w rzymskim świecie: piękno i poezja.„Quo vadis”- streszczenie szczegółowe
Autor: Dorota BlednickaLXXIII. Winicjusz i Ligia przebywają na Sycylii. Młodzieniec przysyła list do wuja, w którym dzieli się z nim swoim szczęściem. Petroniusz przeczuwa bliską śmierć i żegna się z bliskimi.
Winicjusz, który razem z Ligią i bliskimi opuścił Rzym, przysłał do Petroniusza list. Gniew Nerona sięgnął nawet na Sycylię, gdzie przysłał Karynasa, który złupił miasta i świątynie, by zapełnić pusty skarbiec władcy. Nowożeńcy byli jednak szczęśliwi. Dla nich Piotr i Paweł nie zmarli, lecz odrodzili się w chwale. Zapraszali do siebie Petroniusza i niecierpliwie oczekiwali na jego przyjazd. List ten odebrał adresat w Cumae, dokąd udał się razem z augustianami i cezarem. Jego długoletnia walka z Tygellinem dobiegała końca. Elegant wiedział, że przegrał, ponieważ jego obecność stawała się dla Nerona ciężarem. Władca zaczął dostrzegać pogardę Petroniusza i był zazdrosny. Zapragnął jego bogactw i wspaniałych dzieł sztuki. Tygellin przekonywał go, że arbiter stał się zbędny. To ostatecznie wpłynęło na zgubę eleganta. W Rzymie nie śmiano jednak wydać na niego wyroku, wiedząc, że Petroniusz jest obdarzony nie tylko miłością ludu, ale i pretorianów. Postanowiono wywabić go z miasta i na prowincji dokonać ostatecznej zemsty. W tym celu zaproszono go do Cumae. Petroniusz domyślił się podstępu, lecz przybył razem z innymi, by odnieść ostatnie, przedśmiertne zwycięstwo nad Tygellinem. Ten oskarżył eleganta o przyjaźń z senatorem Scewiuszem, który był przywódcą spisku Pizona. Natychmiast aresztowano pozostawionych w Rzymie ludzi Petroniusza. Kiedy elegant dowiedział się o tym, postanowił zapytać wprost cezara, czy to on rozkazał uwięzić jego rodzinę. Zapowiedział augustianom przygotowania do uczty „przed dalszą podróżą” i czynił do niej przygotowania, kiedy otrzymał list od Winicjusza. Odpisał siostrzeńcowi, że cieszy się jego szczęściem. Przeczuwając swą śmierć, pożegnał się z bliskimi.
LXXIV. Petroniusz postanawia popełnić samobójstwo, by uprzedzić rozkaz Nerona. Podczas pożegnalnej uczty odczytuje obraźliwy list do Nerona. Potem umiera razem z ukochaną Eunice.
Petroniusz nie mylił się i w dwa dni później otrzymał wiadomość o tym, co działo się na dworze cezara. Wyrok już zapadł. Następnego dnia miano wysłać do niego centuriona z rozkazem, aby pozostał w Cumae i czekał na dalsze rozporządzenia. W kilka dni później miał otrzymać wyrok śmierci. Elegant wysłuchał wieści ze spokojem, zadowolony, że będzie mógł uprzedzić wyrok Nerona. Wieczorem w willi arbitra elegancji miała odbyć się uczta. Na jego twarzy nie można było dostrzec choćby cienia troski. Wezwał do siebie Eunice i powiedział, że od dawna nie jest już niewolnicą i że wszystkie jego dobra należą do niej. Słowa mężczyzny zaskoczyły dziewczynę. Kiedy zrozumiała, co się stanie, pobladła z przerażenia.
strona: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45
Szybki test:
Ile lat miał Neron gdy skonał?a) 45
b) 55
c) 41
d) 31
Rozwiązanie
Willa Winicjusz połozona była:
a) poza granicami Rzymu
b) na Karynach
c) na wzgórzach watykańskich
d) na Zatybrzu
Rozwiązanie
Kto miał ocalić idącą na arenę Ligię?
a) bachantka
b) tancerka
c) westalka
d) niewolnica
Rozwiązanie
Więcej pytań
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies