Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Quo vadis

Neron – charakterystyka postaci

Autor: Dorota Blednicka

Dla poddanych był uosobieniem niegodziwości i okrucieństwa, lecz jednocześnie lud rzymski ochoczo uczestniczył w wyprawianych przez cezara igrzyskach i korzystał z rozdawanych hojnie darów. Jego bezwzględność i próżność potwierdza wyrok śmierci wydany na syna Poppei, Rufiusa, który zasnął podczas czytania wiersza Nerona.

Petroniusz nazywał go „miedzianobrodą małpą”. Uważał go za tchórza, komedianta i szaleńca. Jedynie Akte, jego dawna kochanka zaślepiona miłością, widziała w nim dobrego człowieka, który uległ złemu wpływowi Poppei.

Ogarnięty szaleństwem poślubił Greka Pitagorasa i wystąpił jako panna młoda. Podczas ostatnich lat rządów coraz bardziej popadał w szaleństwo. Nawet umierając, okazał się tchórzem, który w rozpaczą powtarzał: „Jakiż artysta ginie” i nie potrafił popełnić samobójstwa.

Neron to postać karykaturalna, skupiająca w sobie same negatywne cechy, wręcz odrażająca.

strona:    1    2  

Zobacz inne artykuły:

Inne

„Quo vadis”- streszczenie szczegółowe „Quo vadis”- krótkie streszczenie Geneza „Quo vadis” Biografia Henryka Sienkiewicza Marek Winicjusz – charakterystyka postaci Chilon Chilonides – charakterystyka postaci Neron – charakterystyka postaci Ligia – charakterystyka postaci Petroniusz – charakterystyka postaci Prawda historyczna w „Quo vadis” Ideologiczna wymowa „Quo vadis” Artyzm „Quo vadis” Charakterystyka pozostałych bohaterów Plan wydarzeń „Quo vadis” Obraz dwóch światów w „Quo vadis” – chrześcijańskiego i rzymskiego Kalendarium życia Sienkiewicza Ekranizacje „Quo vadis” Krytyka literacka o „Quo vadis” Kalendarium twórczości Sienkiewicza „Quo vadis” - najważniejsze cytaty O Sienkiewiczu powiedzieli… Ciekawostki o Sienkiewiczu Bibliografia

Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies