Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Romeo i Julia

„Romeo i Julia” - streszczenie szczegółowe

Autor: Karolina Marl�ga

Wówczas Romeo przypatrzył się twarzy zmarłego i dopiero rozpoznał w niej adoratora swej nieżyjącej żony. Wziął jego ciało i ułożył je w pieczarze, po czym, wychwalając przymioty i piękno dziewczyny – wypił truciznę: „Płyn twój skutkuje: całując – umieram”.

Zaraz po jego śmierci do grobowca z przeciwnej strony cmentarza zbliżył się Ojciec Laurenty, trzymając w ręku latarnię, żelazny drąg i rydel. Gdy dowiedział się od Baltazara, że Romeo przebywa tam od pół godziny, pospieszył do wnętrza pieczary. Wchodząc do grobowca, Laurenty już przy wejściu ujrzał splamione krwią kamienie, a potem samotnie rzucone miecze. We wnętrzu pieczary ujrzał bladego Romea, zakrwawionego Parysa oraz budzącą się Julię. W oddali było słychać odgłosy nadciągającej warty.

Dziewczyna zaczęła pytać o swego kochanka i dowiedziała się bolesnej prawdy: „Potęga, której nikt z nas się nie oprze, / Wniwecz zamiary nasze obróciła. / Pójdź; twój mąż leży martwy obok ciebie / I Parys także”. Choć Laurenty chciał ją wyprowadzić przed przybyciem warty i schronić w klasztorze, ona nie chciała. W końcu została sama (Ojciec wyszedł).

Oglądając ciało Romea, odkryła w jego zaciśniętej dłoni czarę: „Truciznę więc zażył! / O skąpiec! Wypił wszystko; ani kropli / Nie pozostawił dla mnie! Przytknę usta / Do twych kochanych ust, może tam jeszcze / Znajdzie się jaka odrobina jadu, / Co mię zabije w upojeniu błogim”. Pocałowawszy jego ciepłe wargi, przebiła się sztyletem Romea („Zbawczy puginale! / Tu twoja pochwa (…) Tkwij w tym futerale”)

Warta, którą sprowadził Paź Parysa, zatrzymała Baltazara i Ojca Laurentego. Wszyscy czekali na przybycie Księcia, z którym do grobowca przybyli także państwo Kapulet, Monteki, który poinformował o śmierci swej żony („Ach! miłościwy książę, żona moja / Zmarła tej nocy z tęsknoty za synem”).

Wszyscy chcieli rozwiązać zagadkę i odkryć przebieg historii, której skutki właśnie obserwowali. Książe przemówił takimi słowami: „Zamknijcie usta żalowi na chwilę, / Póki zagadki tej nie rozwiążemy / I nie zbadamy jej źródła i wątku; / Wtedy sam stanę na skarg waszych czele / I będę waszej boleści heroldem / Do samej śmierci. Proszę was o spokój / I niech ulegnie zły los cierpliwości”.

„Romeo i Julia” - streszczenie szczegółowe

Szybki test:

Zobacz inne artykuły: