Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Romeo i Julia
Szekspir stworzył parę młodych ludzi, którzy zakochali się miłością romantyczną „od pierwszego wejrzenia”. Nie zwracając uwagi na konsekwencje tego uczucia, prawie od razu wyznali sobie uczucia i zaplanowali małżeństwo. Ani przez chwilę nie brali pod uwagę możliwości poinformowania o wszystkim swych rodziców, ich miłość była tajemnicą, której pomagali strzec Ojciec Laurenty i Marta.
Gdy nadszedł tragiczny moment wygnania Romea poza granice Werony, jego ukochana (czternastoletnia!) żona nie traciła wiary w połączenie ze swym ukochanym. Mimo gróźb i nalegań ojca na ślub z Parysem, obojętności matki, a nawet… Marty, mimo dylematu pomiędzy byciu posłuszną rodzicom, a nakazom wierności poślubionemu przed Bogiem mężowi – Julia cały czas dążyła do spotkania z Romeem. Śmierć kochanków była ostatnim wyznaniem miłości. Wyznaniem, które na zawsze wpisało się w kulturę światową jako odpowiedź kochających się ludzi na niesprawiedliwość rozdzielającego ich losu.
Romeo i Julia są ponadczasową parą, ponieważ jako pierwsi w historii dramatu odebrali sobie życie z miłości. Choć ich średniowieczni poprzednicy – Tristan i Izolda – również poszli za sobą do grobu – to jednak uczucie łączące szekspirowskich kochanków nie było wynikiem interwencji tajemniczego napoju, lecz… pierwszego porywu serca. Co pociąga współczesnych czytelników w tej szesnastowiecznej opowieści? Chyba czystość i tragizm uczucia, które od momentu pojawienia się między bohaterami na balu kostiumowym zmieniło ich życie i ich samych.
Analizując ponadczasowość tego dramatu, nie można zapomnieć o wypowiedział kochanków na temat miłości. Te wyrażenia, podobnie jak główni bohaterowie, na trwałe wpisały się w karty historii literatury i kultury. O uczuciu do Julii, miłości silniejszej niż przeciwności losu, niż konwenanse społeczne, o miłości ponad wszystko Romeo powiedział: „Bo miłość nie zna żadnych tam i granic; / A co potrafi, na to się i waży;”. Za te uniwersalne wypowiedzi powinniśmy być wdzięczni Szekspirowi najbardziej.
Partner serwisu: 
kontakt | polityka cookies
Romeo i Julia, czyli ponadczasowi, tragiczni kochankowie
Szekspir stworzył parę młodych ludzi, którzy zakochali się miłością romantyczną „od pierwszego wejrzenia”. Nie zwracając uwagi na konsekwencje tego uczucia, prawie od razu wyznali sobie uczucia i zaplanowali małżeństwo. Ani przez chwilę nie brali pod uwagę możliwości poinformowania o wszystkim swych rodziców, ich miłość była tajemnicą, której pomagali strzec Ojciec Laurenty i Marta.
Gdy nadszedł tragiczny moment wygnania Romea poza granice Werony, jego ukochana (czternastoletnia!) żona nie traciła wiary w połączenie ze swym ukochanym. Mimo gróźb i nalegań ojca na ślub z Parysem, obojętności matki, a nawet… Marty, mimo dylematu pomiędzy byciu posłuszną rodzicom, a nakazom wierności poślubionemu przed Bogiem mężowi – Julia cały czas dążyła do spotkania z Romeem. Śmierć kochanków była ostatnim wyznaniem miłości. Wyznaniem, które na zawsze wpisało się w kulturę światową jako odpowiedź kochających się ludzi na niesprawiedliwość rozdzielającego ich losu.
Romeo i Julia są ponadczasową parą, ponieważ jako pierwsi w historii dramatu odebrali sobie życie z miłości. Choć ich średniowieczni poprzednicy – Tristan i Izolda – również poszli za sobą do grobu – to jednak uczucie łączące szekspirowskich kochanków nie było wynikiem interwencji tajemniczego napoju, lecz… pierwszego porywu serca. Co pociąga współczesnych czytelników w tej szesnastowiecznej opowieści? Chyba czystość i tragizm uczucia, które od momentu pojawienia się między bohaterami na balu kostiumowym zmieniło ich życie i ich samych.
Analizując ponadczasowość tego dramatu, nie można zapomnieć o wypowiedział kochanków na temat miłości. Te wyrażenia, podobnie jak główni bohaterowie, na trwałe wpisały się w karty historii literatury i kultury. O uczuciu do Julii, miłości silniejszej niż przeciwności losu, niż konwenanse społeczne, o miłości ponad wszystko Romeo powiedział: „Bo miłość nie zna żadnych tam i granic; / A co potrafi, na to się i waży;”. Za te uniwersalne wypowiedzi powinniśmy być wdzięczni Szekspirowi najbardziej.
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies