Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Romeo i Julia

„Romeo i Julia” - streszczenie szczegółowe

Autor: Karolina Marl�ga

W tym czasie Romeo zapytał jednego ze sług o imię damy, która zachwyciła go swym tańcem. Nie dowiedziawszy się o jej personalia, powiedział: „Ona zawstydza świec jarzących blaski; / Piękność jej wisi u nocnej opaski / Jak drogi klejnot u uszu Etiopa. / Nie tknęła ziemi wytworniejsza stopa. Jak śnieżny gołąb wśród kawek, tak ona / Świeci wśród swoich towarzyszek grona”. Obiecał sobie, że zaraz po zakończeniu tańca zbliży się do niej i postara się dotknąć jej dłoni. Mówił: „Kochałżem dotąd? O! zaprzecz, mój wzroku! Boś jeszcze nie znał równego uroku”.

W tym czasie krewny Kapuletów – Tybalt – usłyszawszy głos młodzieńca, od razu rozpoznał po nim Romea: „Na krew szlachetną, co mi wzdyma serce, / Nie będzie grzechu, jeśli go uśmiercę”. O swym odkryciu powiadomił od razu pana domu („Ujmy tej, stryju, pewno nie wytrzymasz: / Jeden z Montekich, twych śmiertelnych wrogów, Śmie tu znieważać gościnność twych progów”), który nie pozwolił mu na wszczęcie awantury. Wiedząc, iż Romeo uchodzi za „młodzieńca pełnego przymiotów”, nie chciał mu w swym domu czynić krzywdy. Przykazał Tybaltowi okazanie gościowi uprzejmości. Ten jednak nie chciał spełnić woli stryja, co starszy pan skwitował stwierdzeniem: „Cicho! burdą jesteś. / Z tą porywczością doigrasz się waszmość”. Niezadowolony Tybalt ustąpił w końcu i oddalił się.

Wtedy Romeo zrealizował swój zamiar. Trzymając w swej dłoni dłoń Julii, mówił: „Jeśli dłoń moja, co tę świętość trzyma, / Bluźni dotknięciem: zuchwalstwo takowe / Odpokutować usta me gotowe / Pocałowaniem pobożnym pielgrzyma”. Gdy tak rozmawiali, nieświadomi swej tożsamości, doszło między nimi do pierwszego pocałunku, co Julia podsumowała: „Jak z książki całujesz, pielgrzymie”. Te chwile przerwała im Marta, która przyszła po dziewczynę. Gdy powiedziała: „Panienko, jejmość pani matka prosi”, Romeo zapytał się, kto jest jej matką. Zamarł ze zgrozy, mówiąc: „Julia Kapulet! O dolo zbyt sroga! / Życie me jest więc w ręku mego wroga”. Po chwili zawołał go Benwolio i zakomunikował, że czas już opuścić przyjęcie.

„Romeo i Julia” - streszczenie szczegółowe

Szybki test:

Zobacz inne artykuły: