Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Romeo i Julia

„Romeo i Julia” - streszczenie szczegółowe

Autor: Karolina Marl�ga

Choć Benwolio bronił Romea, mówiąc, że bójkę rozpoczął Tybalt („Romeo darmo przekładał, jak próżną / Była ta kłótnia, przypominał zakaz / Waszej książęcej mości, ale wszystkie / Te przedstawienia, uczynione grzecznie, / Spokojnym głosem, nawet w korny sposób, / Nie mogły wpłynąć na zawzięty umysł / Tybalta. Zamiast skłonić się do zgody / Zwraca morderczą stal w Merkucja piersi, (…) Romeo woła: "Hola! przyjaciele! / Stójcie! odstąpcie!", i ramieniem szybszym / Od słów rozdziela skrzyżowane klingi, / Wpadając między nich; lecz w tejże chwili / Cios wymierzony z boku przez Tybalta / Przeciął Merkucja życie. Tybalt zniknął; / Wkrótce atoli ukazał się znowu, / Kiedy Romeo już był zemstą zawrzał”), Pani Kapulet zawrzała, że Książe nie może mu wierzyć, ponieważ nie jest obiektywny. Przedstawiła jednocześnie swoją wersję wydarzeń (choć nie widziała starcia): „Ich tu przynajmniej ze dwudziestu było; / Dwudziestu przeciw jednemu walczyło”.

Książe, wysłuchawszy wszystkich opinii, skazał Romea na banicję: „Uprzedzam! Niechaj Romeo ucieka, / Bo gdy schwytany będzie, śmierć go czeka”.

SCENA DRUGA

Julia (nieświadoma ostatnich wydarzeń) siedziała samotnie w swym pokoju, prosząc dobre duchy o sprowadzenie Romea. W momencie wejścia Marty, niosącej w dłoniach drabinkę sznurkową, dziewczyna zaczęła się domagać nowych wieści o ukochanym. Niania machinalnie powtarzała: „Ach! on nie żyje, nie żyje! nie żyje! / Biada nam! biada nam! wszystko stracone! / On zginął! on nie żyje! on zabity!”, nazywając Romea okrutnikiem. Julia, myśląc, że ukochany popełnił samobójstwo, prosiła o bolesne szczegóły. Usłyszała: „Widziałam ranę na me własne oczy. / Boże, zmiłuj się nad nim, tu, tu oto, / Tu w samym środku mężnej jego piersi. / Straszny trup! straszny trup! blady jak popiół; / Cały zbroczony, cały krwią zbryzgany, / Zgęstłą krwią: ażem wzdrygnęła się patrząc”.

W końcu jednak Marta się opamiętała i wyjawiła imię zabitego, mówiąc, że Ukochany Julii zastał wygnany: „Tybalt nie żyje, Romeo wygnany, / Romeo zabił go, jest więc wygnany”. Przerażona dziewczyna nie umiała ukryć lęku i bólu, które wywołały te słowa. Gdy Marta przeklęła Romea, Julia natychmiast stanęła w obronie męża, tłumacząc niani, że on nie byłby w stanie zabić Tybalta z zimną krwią („O, jakże mogłam mu złorzeczyć!”). Nie mogła uwierzyć, że w trzy godzinie po ślubie, jej małżonek został skazany na banicję: „(…) Romeo wygnany! / Z zbójczego tego wyrazu płynąca / Śmierć nie ma granic ni miary, ni końca / I żaden język nie odda boleści, / Jaką to straszne słowo w sobie mieści”.

„Romeo i Julia” - streszczenie szczegółowe

Szybki test:

Zobacz inne artykuły: