JesteÅ› w: Ostatni dzwonek -> Barok
Pod wzglÄ™dem gatunkowym utwór Morsztyna zaliczamy, jak wskazuje jego tytuÅ‚, do sonetu. SkÅ‚ada siÄ™ z czterech strof, z czego dwie pierwsze liczÄ… cztery linijki, a dwie kolejne – trzy. Strofy czterowersowe rymujÄ… siÄ™ wedÅ‚ug schematu ABBA ABBA, czyli sÄ… to rymy okalajÄ…ce:
„...zabity,
...miłości,
...rumianości,
...skryty”.
Z kolei dwie końcowe części zostały zorganizowane w całość za pomocą rymów o układzie CDD CEE:
„...kwili,
...srodze,
...Å›rzeżodze”.
Zróżnicowane rymy sÄ… dokÅ‚adne (identyczność brzmienia koÅ„cowych części wyrazów), żeÅ„skie (akcent paroksytoniczny), na przykÅ‚ad: „miÅ‚oÅ›ci” – „rumianoÅ›ci”, „kwili” – „chwili”.
Każdy wers tekstu liczy jedenaście sylab, ze stałą średniówką po piątej zgłosce.
WÅ›ród Å›rodków poetyckich, użytych przez Morsztyna w tym zaskakujÄ…cym porównaniu osoby zmarÅ‚ej z nieszczęśliwie zakochanÄ…, na pierwszy plan wysuwajÄ… siÄ™ antytezy (np. „ty- strzaÅ‚Ä… Å›mierci, ja – strzaÅ‚Ä… miÅ‚oÅ›ci”). Obok nich wystÄ™pujÄ… oryginalne epitety („pÅ‚omieÅ„ skryty”, „okropna ciemność”), porównanie („tyÅ› jak lód”), hiperbola („cierpiÄ™ ból srodze”), anafory (powtórzenie na poczÄ…tku wersu tego samego sÅ‚owa, w tym wypadku „ty” oraz „tyÅ›”), wyliczenia („ty...”, „ja...”) oraz przerzutnia: „Ty masz zwiÄ…zane rÄ™ce, ja, wolnoÅ›ci / Zbywszy (...)”.
strona: 1 2
Partner serwisu: 
kontakt | polityka cookies
Do trupa. Sonet - interpretacja i analiza
Autor: Karolina MarlêgaPod wzglÄ™dem gatunkowym utwór Morsztyna zaliczamy, jak wskazuje jego tytuÅ‚, do sonetu. SkÅ‚ada siÄ™ z czterech strof, z czego dwie pierwsze liczÄ… cztery linijki, a dwie kolejne – trzy. Strofy czterowersowe rymujÄ… siÄ™ wedÅ‚ug schematu ABBA ABBA, czyli sÄ… to rymy okalajÄ…ce:
„...zabity,
...miłości,
...rumianości,
...skryty”.
Z kolei dwie końcowe części zostały zorganizowane w całość za pomocą rymów o układzie CDD CEE:
„...kwili,
...srodze,
...Å›rzeżodze”.
Zróżnicowane rymy sÄ… dokÅ‚adne (identyczność brzmienia koÅ„cowych części wyrazów), żeÅ„skie (akcent paroksytoniczny), na przykÅ‚ad: „miÅ‚oÅ›ci” – „rumianoÅ›ci”, „kwili” – „chwili”.
Każdy wers tekstu liczy jedenaście sylab, ze stałą średniówką po piątej zgłosce.
WÅ›ród Å›rodków poetyckich, użytych przez Morsztyna w tym zaskakujÄ…cym porównaniu osoby zmarÅ‚ej z nieszczęśliwie zakochanÄ…, na pierwszy plan wysuwajÄ… siÄ™ antytezy (np. „ty- strzaÅ‚Ä… Å›mierci, ja – strzaÅ‚Ä… miÅ‚oÅ›ci”). Obok nich wystÄ™pujÄ… oryginalne epitety („pÅ‚omieÅ„ skryty”, „okropna ciemność”), porównanie („tyÅ› jak lód”), hiperbola („cierpiÄ™ ból srodze”), anafory (powtórzenie na poczÄ…tku wersu tego samego sÅ‚owa, w tym wypadku „ty” oraz „tyÅ›”), wyliczenia („ty...”, „ja...”) oraz przerzutnia: „Ty masz zwiÄ…zane rÄ™ce, ja, wolnoÅ›ci / Zbywszy (...)”.
strona: 1 2
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies