JesteÅ› w: Ostatni dzwonek -> Barok
„Krótkość żywota” Daniela Naborowskiego jest czoÅ‚owym tekstem polskiego baroku, jednym z ważniejszych z punktu widzenia motywu przemijania (vanitas). Autor wpisaÅ‚ siÄ™ nim do grona twórców, podejmujÄ…cych ten jakże popularny, ale i frapujÄ…cy niemal każdego czÅ‚owieka wÄ…tek.
Prócz Daniela Naborowskiego, motyw przemijania realizowali w swoich literackich dziełach między innymi:
Adam Mickiewicz w „Panu Tadeuszu”, a dokÅ‚adniej w stworzeniu w dziele Soplicowa – ostoi polskoÅ›ci oraz symbolu tradycji:
„DziÅ› dla nas, w Å›wiecie nieproszonych goÅ›ci,
W całej przeszłości i w całej przyszłości
Jedna już tylko jest kraina taka,
W której jest trochę szczęścia dla Polaka,
Kraj lat dziecinnych! On zawsze zostanie
Święty i czysty, jak pierwsze kochanie,
Nie zaburzony błędów przypomnieniem,
Nie podkopany nadziei złudzeniem,
Ani zmieniony wypadków strumieniem”;
Adam Naruszewicz „Staruszek”:
„Åšmiesznym siÄ™ ludzki wiek obraca szykiem:
Z rana półgłówkiem jest i rozrzutnikiem,
Pysznym w południe a za dnia upadem
KutwÄ… Å‚akomym i kłótliwym dziadem...”;
Agnieszka Osiecka „Niech żyje bal!”:
„Bal to najdÅ‚uższy na jaki nas proszÄ…,
nie grają na bis, chociaż żal,
zanim wiec serca upadłość ogłoszą
na bal, marsz na bal
(…)
Niech żyje bal!
Bo to życie to bal jest nad bale!
Niech żyje bal!
Drugi raz nie zaproszÄ… nas wcale!
Orkiestra gra!
Jeszcze tańczą i drzwi są otwarte!
Dzień warty dnia!
A to życie zachodu jest warte!”;
BolesÅ‚aw Prus „Lalka”:
„Wiesz co — dodaÅ‚a staruszka wzdychajÄ…c — namyÅ›liÅ‚am siÄ™… Nie trzeba rozbijać kamienia pod zamkiem. Zostaw go tam i tylko każ wyryć na nim te wiersze: „Na każdym miejscu i o każdej dobie…” Znasz to?…
— O tak, znam…
— Pod zamkiem wiÄ™cej bywa ludzi niż na cmentarzu, prÄ™dzej przeczytajÄ… i może zamyÅ›lÄ… siÄ™ nad ostatecznym kresem wszystkiego na tym Å›wiecie, nawet miÅ‚oÅ›ci…”;
Charles Baudelaire „Padlina”:Krótkość żywota - wiadomosci wstÄ™pne
Autor: Karolina Marlêga„Krótkość żywota” Daniela Naborowskiego jest czoÅ‚owym tekstem polskiego baroku, jednym z ważniejszych z punktu widzenia motywu przemijania (vanitas). Autor wpisaÅ‚ siÄ™ nim do grona twórców, podejmujÄ…cych ten jakże popularny, ale i frapujÄ…cy niemal każdego czÅ‚owieka wÄ…tek.
Prócz Daniela Naborowskiego, motyw przemijania realizowali w swoich literackich dziełach między innymi:
Adam Mickiewicz w „Panu Tadeuszu”, a dokÅ‚adniej w stworzeniu w dziele Soplicowa – ostoi polskoÅ›ci oraz symbolu tradycji:
„DziÅ› dla nas, w Å›wiecie nieproszonych goÅ›ci,
W całej przeszłości i w całej przyszłości
Jedna już tylko jest kraina taka,
W której jest trochę szczęścia dla Polaka,
Kraj lat dziecinnych! On zawsze zostanie
Święty i czysty, jak pierwsze kochanie,
Nie zaburzony błędów przypomnieniem,
Nie podkopany nadziei złudzeniem,
Ani zmieniony wypadków strumieniem”;
Adam Naruszewicz „Staruszek”:
„Åšmiesznym siÄ™ ludzki wiek obraca szykiem:
Z rana półgłówkiem jest i rozrzutnikiem,
Pysznym w południe a za dnia upadem
KutwÄ… Å‚akomym i kłótliwym dziadem...”;
Agnieszka Osiecka „Niech żyje bal!”:
„Bal to najdÅ‚uższy na jaki nas proszÄ…,
nie grają na bis, chociaż żal,
zanim wiec serca upadłość ogłoszą
na bal, marsz na bal
(…)
Niech żyje bal!
Bo to życie to bal jest nad bale!
Niech żyje bal!
Drugi raz nie zaproszÄ… nas wcale!
Orkiestra gra!
Jeszcze tańczą i drzwi są otwarte!
Dzień warty dnia!
A to życie zachodu jest warte!”;
BolesÅ‚aw Prus „Lalka”:
„Wiesz co — dodaÅ‚a staruszka wzdychajÄ…c — namyÅ›liÅ‚am siÄ™… Nie trzeba rozbijać kamienia pod zamkiem. Zostaw go tam i tylko każ wyryć na nim te wiersze: „Na każdym miejscu i o każdej dobie…” Znasz to?…
— O tak, znam…
— Pod zamkiem wiÄ™cej bywa ludzi niż na cmentarzu, prÄ™dzej przeczytajÄ… i może zamyÅ›lÄ… siÄ™ nad ostatecznym kresem wszystkiego na tym Å›wiecie, nawet miÅ‚oÅ›ci…”;
„A jednak upodobnisz siÄ™ do tego bÅ‚ota,
Co tchem zaraźliwym zieje,
Gwiazdo mych oczu, słońce mojego żywota,
Pasjo moja i mój aniele!
Tak! Taka będziesz kiedyś, o wdzięków królowo,
Po sakramentch ostatnich,
Gdy zejdziesz pod ziół żyznych urodę kwietniowa,
By gnić wÅ›ród koÅ›ci bratnich”;
CzesÅ‚aw MiÅ‚osz „Dolina Issy”:
François Villon „Wielki Testament”;
Halina PoÅ›wiatowska „Ja minÄ™...”:
„Mijasz, mijam, mija... każdy tak samotnie.
MinęłaÅ›, minÄ…Å‚em, już nas nie ma...”;
Hieronim Morsztyn „Åšwiatowa rozkosz”;
Jan Kochanowski „O żywocie ludzkim”:
„WierzÄ™, że tam na niebie masz miÄ™sopust prawy
Patrząc na rozmaite świata tego sprawy.
Bo leda co wyrzucisz, to my, jako dzieci,
W taki treter, że z sobÄ… wyniesieni i Å›mieci”;
Jan LechoÅ„ „Toast”;
Jan Twardowski „Åšpieszmy siÄ™...”:
„Åšpieszmy siÄ™ kochać ludzi tak szybko odchodzÄ…
zostaną po nich buty i telefon głuchy
tylko co nieważne jak krowa się wlecze
najważniejsze tak prędkie że nagle się staje
potem cisza normalna więc całkiem nieznośna
jak czystość urodzona najprościej z rozpaczy
kiedy myÅ›limy o kimÅ› zostajÄ…c bez niego”;
JarosÅ‚aw Iwaszkiewicz „Panny z Wilka”;
Johann Wolfgang Goethe „Faust”:
„Chwilo trwaj, jesteÅ› taka piÄ™kna”;
strona: 1 2
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies