Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Barok
Poświęcony jednemu z najważniejszych szlacheckich przywilejów, będący przykładem poezji moralistycznej krótki wiersz Wacława Potockiego „Veto albo nie pozwalam” został opublikowany w zbiorze „Moralia”, uważanym – obok „Ogrodu fraszek”, za kluczowy w dorobku barokowego twórcy.
Poeta pracował nad tym tomem wiele lat, bo od 1688 do 1695 roku. Wydaje się to zrozumiałe, jeśli weźmiemy pod uwagę liczebność zamieszczonych tam utworów – ponad 2000. Podejmują one aktualne z XVII-wiecznej perspektywy problemy: religijną nietolerancję, szlacheckie przywileje, niebezpieczeństwa sarmatyzmu, wykorzystywanie chłopskiej warstwy społecznej, zalety i wady życia ziemiańskiego. Szerzej o tematyce „Moraliów”, opierających się na dziele Erazma z Rotterdamu „Adagia” (zbiór przysłów i sentencji).
Znawca literatury baroku, autor monografii „Barok” i „Literatura baroku”, Czesław Hernas, nazywa autora „Veta” poetą samotnym, indywidualistą, który nigdy do końca nie rozstał się z przekonaniem o wartości pierwotnego ustroju szlacheckiej Rzeczypospolitej. Do sformułowania postulatu dziedziczności tronu oraz wzmocnienia władzy króla zdeterminowała go świadomość powszechnych zaniedbań obywatelskich. Właśnie z takich przekonań narodził się jeden z istotniejszych wierszy dydaktyczno-moralizatorskich XVII wieku.
Partner serwisu: 
kontakt | polityka cookies
Veto albo nie pozwalam - geneza
Poświęcony jednemu z najważniejszych szlacheckich przywilejów, będący przykładem poezji moralistycznej krótki wiersz Wacława Potockiego „Veto albo nie pozwalam” został opublikowany w zbiorze „Moralia”, uważanym – obok „Ogrodu fraszek”, za kluczowy w dorobku barokowego twórcy.
Poeta pracował nad tym tomem wiele lat, bo od 1688 do 1695 roku. Wydaje się to zrozumiałe, jeśli weźmiemy pod uwagę liczebność zamieszczonych tam utworów – ponad 2000. Podejmują one aktualne z XVII-wiecznej perspektywy problemy: religijną nietolerancję, szlacheckie przywileje, niebezpieczeństwa sarmatyzmu, wykorzystywanie chłopskiej warstwy społecznej, zalety i wady życia ziemiańskiego. Szerzej o tematyce „Moraliów”, opierających się na dziele Erazma z Rotterdamu „Adagia” (zbiór przysłów i sentencji).
Znawca literatury baroku, autor monografii „Barok” i „Literatura baroku”, Czesław Hernas, nazywa autora „Veta” poetą samotnym, indywidualistą, który nigdy do końca nie rozstał się z przekonaniem o wartości pierwotnego ustroju szlacheckiej Rzeczypospolitej. Do sformułowania postulatu dziedziczności tronu oraz wzmocnienia władzy króla zdeterminowała go świadomość powszechnych zaniedbań obywatelskich. Właśnie z takich przekonań narodził się jeden z istotniejszych wierszy dydaktyczno-moralizatorskich XVII wieku.
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies