JesteÅ› w: Ostatni dzwonek -> Barok
„I czegóż siÄ™ tedy, z czego, gÅ‚upi, pysznisz, czÅ‚ecze?
I stąd cię śmierć do grobu leda w dzień wywlecze,
gdzie dognijesz do ostatka. Ani z tobÄ… dary
I tytuły fortuny nie pójdą na mary.
Inszy się rozpościerać w tym będzie* po tobie,
a ty, jakoÅ› byÅ‚ ziemiÄ…, ziemiÄ… bÄ™dziesz w grobie”.
Podmiot liryczny nie waha siÄ™ użyć obraźliwych i dosadnych sformuÅ‚owaÅ„, co widać zwÅ‚aszcza w pierwszej linijce. Ale z drugiej strony jak można skutecznie uÅ›wiadomić ludziom ulotność życia, jak można uzmysÅ‚owić im, iż nie powinni skupiać siÄ™ tak bardzo na rzeczach materialnych czy statusie spoÅ‚ecznym („Ani z tobÄ… dary / I tytuÅ‚y fortuny nie pójdÄ… na mary”).
Końcowy wers utworu pełni rodzaj wstrząsającej i wypowiedzianej wprost puenty:
„a ty, jakoÅ› byÅ‚ ziemiÄ…, ziemiÄ… bÄ™dziesz w grobie”.
Jest to Å›wiadome nawiÄ…zanie Potockiego do biblijnego cytatu : „bo prochem jesteÅ› i w proch siÄ™ obrócisz!” (Rdz. 3, 19). Choć barokowy twórca, uważany za jednego z wiÄ™kszych moralistów epoki, nie podaje recepty na udane życie doczesne, to wprowadza w parafrazie katolickiego zwrotu optymistycznÄ… perspektywÄ™ życia po Å›mierci, pozbawione Å›ladów marnoÅ›ci i bezcelowoÅ›ci tego ziemskiego.
BÄ™dÄ…cy przykÅ‚adem liryki inwokacyjnej wiersz „CzÅ‚owiek” zostaÅ‚ napisany tradycyjnym trzynastozgÅ‚oskowcem (7+6), wersy sÄ… scalone rymami parzystymi, żeÅ„skimi, dokÅ‚adnymi.
strona: 1 2
Partner serwisu: 
kontakt | polityka cookies
Człowiek - interpretacja i analiza
Autor: Karolina Marlêga„I czegóż siÄ™ tedy, z czego, gÅ‚upi, pysznisz, czÅ‚ecze?
I stąd cię śmierć do grobu leda w dzień wywlecze,
gdzie dognijesz do ostatka. Ani z tobÄ… dary
I tytuły fortuny nie pójdą na mary.
Inszy się rozpościerać w tym będzie* po tobie,
a ty, jakoÅ› byÅ‚ ziemiÄ…, ziemiÄ… bÄ™dziesz w grobie”.
Podmiot liryczny nie waha siÄ™ użyć obraźliwych i dosadnych sformuÅ‚owaÅ„, co widać zwÅ‚aszcza w pierwszej linijce. Ale z drugiej strony jak można skutecznie uÅ›wiadomić ludziom ulotność życia, jak można uzmysÅ‚owić im, iż nie powinni skupiać siÄ™ tak bardzo na rzeczach materialnych czy statusie spoÅ‚ecznym („Ani z tobÄ… dary / I tytuÅ‚y fortuny nie pójdÄ… na mary”).
Końcowy wers utworu pełni rodzaj wstrząsającej i wypowiedzianej wprost puenty:
„a ty, jakoÅ› byÅ‚ ziemiÄ…, ziemiÄ… bÄ™dziesz w grobie”.
Jest to Å›wiadome nawiÄ…zanie Potockiego do biblijnego cytatu : „bo prochem jesteÅ› i w proch siÄ™ obrócisz!” (Rdz. 3, 19). Choć barokowy twórca, uważany za jednego z wiÄ™kszych moralistów epoki, nie podaje recepty na udane życie doczesne, to wprowadza w parafrazie katolickiego zwrotu optymistycznÄ… perspektywÄ™ życia po Å›mierci, pozbawione Å›ladów marnoÅ›ci i bezcelowoÅ›ci tego ziemskiego.
BÄ™dÄ…cy przykÅ‚adem liryki inwokacyjnej wiersz „CzÅ‚owiek” zostaÅ‚ napisany tradycyjnym trzynastozgÅ‚oskowcem (7+6), wersy sÄ… scalone rymami parzystymi, żeÅ„skimi, dokÅ‚adnymi.
strona: 1 2
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies