Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Faust

„Faust” – streszczenie szczegółowe

Autor: Dorota Blednicka

Plutus chwali jego służbę, którą ceni bardzo wysoko. Kobiety dostrzegają siedzącego na wozie wychudzonego błazna. Błazen przepędza je, mówiąc, że nazywa się Skąpstwo i opowiada, że wszystkie kobiety nie chcą już oszczędzać, mają więcej pragnień niż pieniędzy. Kobiety próbują dosięgnąć straszydła, lecz Herold uspokaja je. Pojawiają się smoki, przed którymi uciekają spłoszeni ludzie. Plutus zsiada z wozu i na dany przez niego znak smoki znoszą z pojazdu skrzynię, wypełnioną złotem i skąpstwem. Rozkazuje chłopcu odejść, ponieważ wypełnił on już swoje zadanie. Ma teraz tworzyć swój własny świat w samotności, z dala od tłumu, który napiera na wóz. Chłopiec dziękuje mu za szczęście, które otrzymał od niego w darze i odchodzi, obiecując, że wróci na każde żądanie króla. Plutus pokazuje skrzynię, w której warzy złoto pochłaniające kosztowne brosze, kolce i koronę. Tłum próbuje odebrać skrzynię, choć Herold mówi, że jest to jedynie żart, a klejnoty są fałszywe. Plutus chwyta laskę Helorda i przepędza tłum. Wokół skrzyni, siebie, Herolda i Skąpstwa rysuje magiczny krąg, który ma przywrócić porządek. Skąpstwo zaczyna formować w dłoniach złoto niczym glinę, pragnąc uwieść wszystkie kobiety. Herold chce go wygnać, lecz Plutus powstrzymuje go.

Z łąk zbliżają się fauny i satyry, które składają pokłony przed swoim Panem i wchodzą w krąg. Pierwsze zbliżają się fauny, przekonane, że z łatwością potrafią pozyskać względy każdej niewiasty. Za nimi kroczy Satyr, kpiący ze wszystkich. Dalej biegnie gromadka gnomów, które wyszukują złóż złota i nazywają się przyjaciółmi ludzkości. Następnie nadchodzą olbrzymy, niosące pnie sosen w prawej dłoni – straż, jakiej nie ma sam papież. Wokół Pana zaczynają tańczyć Nimfy, wychwalając jego dobroć i miłość, jaką darzą go wszystkie zwierzęta i rośliny. Deputacja Gnomów zwraca się do wielkiego Pana, wskazując mu skarb w skrzyni Plautusa, który od tej pory sprawi, że w jego rękach znajdzie się bogactwo całego świata. Plautus każe Heroldowi, aby opisał to, co za chwilę ujrzy, w swoim protokole, ponieważ wszyscy będą zaprzeczać tym zdarzeniom. Herold ujmuje laskę, którą trzyma w dłoni Plautus i widzi, jak wielki Pan zostaje podprowadzony przez karły do źródła ognia. Wielki Pan z uśmiechem zadowolenia pochyla się nad dołem i broda wpada mu do ognia. Zaczynają płonąć jego szaty, a tłum masek stara się ugasić żar, lecz wszystkie giną w płomieniach. Tłum zaczyna krzyczeć, że to cesarz doznaje tych mąk. Zaczyna płonąć dekoracja sali. Plautus stwierdza, że nadeszła chwila, w której należy udzielić pomocy i dzięki magicznym zaklęciom przywołuje burzę.
Ogród zamkowy
Przed Cesarzem, otoczonym dworzanami, klęczą Faust i Mefistofeles, obaj skromnie odziani. Faust pyta władcę, czy przebacza mu kuglarskie sztuczki na balu. Cesarz jest zadowolony z przedstawienia, które wydawało mu się tak realne, iż uwierzył, że Faust jest Plutonem, a on – księciem duchów ognia. Mefistofeles twierdzi pochlebnie, że każdy żywioł uznaje majestat cesarza i jest mu posłusznym. Na balu przekonał się, że ogień jest mu posłusznym, teraz może sprawdzić, czy ma podobną władzę nad morzami i ziemią. Cesarz dopytuje diabła, skąd przybył i obiecuje mu wszelkie łaski. Nadchodzi Marszałek, przynosząc dobre wieści – wszystkie długi państwa zostały spłacone. Po chwili zjawia się Naczelny Wódz z wiadomością, że żołnierze otrzymali żołd i armia podpisała nową ugodę z cesarzem. Za nim wchodzi Kanclerz, niosąc dokument, podpisany przez cesarza, który wart jest tysiąc koron i ma pokrycie w dobrach zakopanych na ziemiach władcy. Cesarz jest zaskoczony. Uważa, że ktoś sfałszował jego podpis. Skarbnik przypomina mu, że ubiegłej nocy, kiedy był przebrany za Wielkiego Pana, Kanclerz wręczył mu do podpisania akt, który miał zadowolić wszystkich poddanych. Dzięki temu monarcha zyskał miłość całego narodu. Słowa te nieco uspokajają Cesarza. Marszałek wyjaśnia, że papiery szybko obiegły cały świat i za nie każdy bank udziela pożyczek. Szczęśliwy lud wznosi wiwaty na cześć władcy i ucztuje. Mefistofeles chwali czyn władcy, wyjaśniając, że czek jest poręczniejszy niż ciężka sakwa, a Faust potwierdza jego słowa. Cesarz wyraża swą wdzięczność dla przybyszów i czyni z nich kustoszy skarbów, gdyż wiedzą, gdzie są ukryte w ziemi skarby. Skarbnik odchodzi z Faustem. Cesarz rozdaje różne dary swoim dworzanom. Paź oznajmia, że od tej pory zamierza żyć wesoło wśród biesiad i tańców. Inny dworzanin pragnie obdarować klejnotami swą kochankę. Szambelan postanawia od dziś pić jedynie najdroższe wina. Chorąży chce wykupić zadłużony zamek. Cesarz stwierdza, że jego dworzanie nie zmienili się wcale. Nadchodzi błazen i pyta, czy również zostanie obdarowany przez władcę. Nie wie jednak, jaki zrobi użytek z papierowych pieniędzy. Cesarz daje mu pieniądze i odchodzi. Błazen z trudem wierzy, że właśnie otrzymał pięć tysięcy koron. Dopytuje się diabła, czy może za nie kupić dom, bydło i pola. Mefistofeles potwierdza to. Zadowolony błazen stwierdza, że zaśnie jako dziedzic pięknych włości i oddala się. Mefistofeles stwierdza, że nikt już nie powinien wątpić w mądrość błazna.

strona:    1    2    3    4    5    6    7    8    9    10    11    12    13    14    15    16    17    18    19    20    21    22  

Szybki test:

Mefistofeles miał usunąć staruszków i podarować im:
a) wieczną młodość
b) folwark
c) pałacyk
d) skrzynię złota
Rozwiązanie

W ozdobnej szkatułce, prezencie dla Małgorzaty:
a) znajdują się klejnoty
b) znajduje się naszyjnik z pereł
c) znajduje się złota broszka
d) znajdują się srebrne monety
Rozwiązanie

Piwnica Auerbacha znajduje się w:
a) Koblencji
b) Brnie
c) Lipsku
d) Dreźnie
Rozwiązanie

Więcej pytań

Zobacz inne artykuły:

StreszczeniaOpracowanie
„Faust” – streszczenie szczegółowe
Geneza „Fausta”
Johann Wolfgang Goethe – biografia
Czas i miejsce akcji „Fausta”
Problematyka i uniwersalizm dzieła Goethego
Główne wątki w „Fauście”
Faust jako bohater romantyczny
„Faust” jako dramat romantyczny. Kompozycja
Symbole w „Fauście”
Plan wydarzeń „Fausta”
Johann Wolfgang Goethe – kalendarium życia i twórczości
Sztuka i zadania artysty – trzy koncepcje poezji w „Fauście”
„Faust” – najważniejsze cytaty
Bibliografia




Bohaterowie
Faust – charakterystyka bohatera
Mefistofeles - charakterystyka bohatera
Małgorzata - charakterystyka bohaterki



Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies