Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Faust
W Prologu w teatrze Goethe zestawia ze sobą trzy koncepcje sztuki i wynikające z niej zadania artysty.
Dyrektor teatru reprezentuje koncepcję oświeceniową. Uważa, że sztuka powinna być przede wszystkim tworzona dla ludzi, musi być interesująca dla widza i zaskakiwać nowymi elementami. Dobra sztuka to taka, która przyciąga do teatru tłumy widzów i daje im poczucie zadowolenia. Dyrektor nie rozumie wzniosłych ideałów Poety, który według niego jest jedynie sługą widowni, odpowiedzialnym za odczucia widza. Sztuka powinna również posiadać właściwości dydaktyczne.
Innego zdania jest Poeta, który jest przedstawicielem stanowiska romantyków. W jego ujęciu sztuka powstaje nie dla tłumów, lecz dla potomnych, nie może być więc źródłem poklasku. Sztuka powstaje dzięki natchnieniu, a artysta to jednostka wybitna, obdarzona mocą tworzenia. Poeta jest przeciwnikiem teorii Dyrektora, którą określa mianem „lichego rzemiosła”.
Komik jest zwolennikiem koncepcji ludycznej. Dla niego sztuka ma bawić, cieszyć i wzbudzać ciekawość – ma być przede wszystkim rozrywką, ponieważ młodzi wolą śmiech od melancholii.
Bohaterowie Prologu w teatrze reprezentują różne koncepcje poezji i roli artysty. Dyrektor wygłasza poglądy, charakterystyczne dla doby oświecenia. Poeta zapowiada nadejście nowej epoki – romantyzmu. Z kolei Komik wygłasza koncepcję ludyczną, która powracała we wszystkich epokach w duchu nurtu dionizyjskiego.
Partner serwisu: 
kontakt | polityka cookies
Sztuka i zadania artysty – trzy koncepcje poezji w „Fauście”
Autor: Dorota BlednickaW Prologu w teatrze Goethe zestawia ze sobą trzy koncepcje sztuki i wynikające z niej zadania artysty.
Dyrektor teatru reprezentuje koncepcję oświeceniową. Uważa, że sztuka powinna być przede wszystkim tworzona dla ludzi, musi być interesująca dla widza i zaskakiwać nowymi elementami. Dobra sztuka to taka, która przyciąga do teatru tłumy widzów i daje im poczucie zadowolenia. Dyrektor nie rozumie wzniosłych ideałów Poety, który według niego jest jedynie sługą widowni, odpowiedzialnym za odczucia widza. Sztuka powinna również posiadać właściwości dydaktyczne.
Innego zdania jest Poeta, który jest przedstawicielem stanowiska romantyków. W jego ujęciu sztuka powstaje nie dla tłumów, lecz dla potomnych, nie może być więc źródłem poklasku. Sztuka powstaje dzięki natchnieniu, a artysta to jednostka wybitna, obdarzona mocą tworzenia. Poeta jest przeciwnikiem teorii Dyrektora, którą określa mianem „lichego rzemiosła”.
Komik jest zwolennikiem koncepcji ludycznej. Dla niego sztuka ma bawić, cieszyć i wzbudzać ciekawość – ma być przede wszystkim rozrywką, ponieważ młodzi wolą śmiech od melancholii.
Bohaterowie Prologu w teatrze reprezentują różne koncepcje poezji i roli artysty. Dyrektor wygłasza poglądy, charakterystyczne dla doby oświecenia. Poeta zapowiada nadejście nowej epoki – romantyzmu. Z kolei Komik wygłasza koncepcję ludyczną, która powracała we wszystkich epokach w duchu nurtu dionizyjskiego.
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies