Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Faust
Ciemna galeria
Mefistofeles pyta Fausta, dlaczego prowadzi go do ciemnej galerii, uciekając przed dworskim natłokiem. Faust zarzuca mu, że diabeł robi wszystko, byle nie dotrzymać danego mu słowa. Czuje się zmęczony, ponieważ wszyscy proszą go o coś. Cesarz pragnie ujrzeć Parysa i Helenę, należy więc wypełnić jego wolę. Chce by Mefistofeles zrealizował marzenie króla. Diabeł jest niezadowolony. Twierdzi, że zbyt wiele obiecali monarsze, gdyż pewne rzeczy pozostają poza jego diabelską mocą. Faust nie słucha jęków Mefistofelesa, przekonany, że diabeł z łatwością wskrzesi Helenę. Okazuje się, że Mefistofeles nie posiada władzy nad światem starożytnym, którym rządzą Matki – boginie tak straszne i obce śmiertelnym, że nawet mieszkańcy piekieł drżą na dźwięk ich imienia. Radzi, aby Faust sam wybrał się do miejsca, w którym przebywają boginie, ponieważ jest to jedyny sposób na to, aby cesarz ujrzał Helenę. Wiedzie tam droga prowadząca przez bezkresną pustkę, w której nie słychać własnych kroków ani nie ma gdzie spocząć. Wręcza Faustowi mały kluczyk, który w dłoni uczonego zaczyna rosnąć, lśni i świeci się. Kluczyk ma wskazać mu drogę do Matek. Faust czuje moc i natchnienie, które pcha go ku wielkim dziełom. Mefistofeles wyjaśnia, że kiedy odnajdzie żarzący trójnóg to w jego blasku ujrzy boginie, które nie zobaczą go, ponieważ widzą jedynie cienie. Wtedy musi podejść i dotknąć kluczem trójnóg. Będzie mógł wówczas wrócić na ziemię, a trójnóg ruszy za nim. Jeśli zdoła wyciągnąć go na brzeg, będzie mógł wywołać z mroków Helenę i Parysa. Faust, zgodnie z poleceniem diabła, zaczyna stąpać w miejscu i nagle zapada się. Mefistofeles zastanawia się, czy uczony zdoła powrócić na ziemię.
Jasno oświetlone sale
Cesarz i książęta czekają na przedstawienie. Szambelan każe dworzanom pospieszyć się, gdyż władca jest niecierpliwy. Mefistofeles wyjaśnia, że Faust jest w drugiej komnacie i pracuje nad przywołaniem Heleny. Marszałek rozkazuje jak najszybciej wypełnić wolę władcy. Blondynka zwraca się do diabła z prośbą, by znalazł lekarstwo na jej cerę, która latem pokrywa się piegami. Mefistofeles radzi jej zagotować żabi skrzek z językami ropuch i smarować się otrzymaną mazią. Brunetka błaga, by pomógł jej wyleczyć odmrożoną nogę, która przeszkadza jej w tańcach. Diabeł kopie ją w chorą nogę i przekonuje kobietę, że dzięki temu wyleczył ją. Zbliża się jakaś dama ze skargą, że jej ukochany nie zwraca na nią uwagi, rozmawiając z inną. Mefistofeles mówi, aby narysowała na mężczyźnie węglem kreskę, a wtedy odwzajemni jej uczucia. Paź żali się, że jest zakochany, lecz nikt tego nie dostrzega. Diabeł nie wie już, czyich skarg ma słuchać, doradza paziowi, by uwodził dojrzałe kobiety. Napierający tłum sprawia, że Mefistofeles marzy o powrocie Fausta. W międzyczasie w sali rycerskiej gromadzi się dwór.
Sala rycerska „Faust” – streszczenie szczegółowe
Autor: Dorota BlednickaCiemna galeria
Mefistofeles pyta Fausta, dlaczego prowadzi go do ciemnej galerii, uciekając przed dworskim natłokiem. Faust zarzuca mu, że diabeł robi wszystko, byle nie dotrzymać danego mu słowa. Czuje się zmęczony, ponieważ wszyscy proszą go o coś. Cesarz pragnie ujrzeć Parysa i Helenę, należy więc wypełnić jego wolę. Chce by Mefistofeles zrealizował marzenie króla. Diabeł jest niezadowolony. Twierdzi, że zbyt wiele obiecali monarsze, gdyż pewne rzeczy pozostają poza jego diabelską mocą. Faust nie słucha jęków Mefistofelesa, przekonany, że diabeł z łatwością wskrzesi Helenę. Okazuje się, że Mefistofeles nie posiada władzy nad światem starożytnym, którym rządzą Matki – boginie tak straszne i obce śmiertelnym, że nawet mieszkańcy piekieł drżą na dźwięk ich imienia. Radzi, aby Faust sam wybrał się do miejsca, w którym przebywają boginie, ponieważ jest to jedyny sposób na to, aby cesarz ujrzał Helenę. Wiedzie tam droga prowadząca przez bezkresną pustkę, w której nie słychać własnych kroków ani nie ma gdzie spocząć. Wręcza Faustowi mały kluczyk, który w dłoni uczonego zaczyna rosnąć, lśni i świeci się. Kluczyk ma wskazać mu drogę do Matek. Faust czuje moc i natchnienie, które pcha go ku wielkim dziełom. Mefistofeles wyjaśnia, że kiedy odnajdzie żarzący trójnóg to w jego blasku ujrzy boginie, które nie zobaczą go, ponieważ widzą jedynie cienie. Wtedy musi podejść i dotknąć kluczem trójnóg. Będzie mógł wówczas wrócić na ziemię, a trójnóg ruszy za nim. Jeśli zdoła wyciągnąć go na brzeg, będzie mógł wywołać z mroków Helenę i Parysa. Faust, zgodnie z poleceniem diabła, zaczyna stąpać w miejscu i nagle zapada się. Mefistofeles zastanawia się, czy uczony zdoła powrócić na ziemię.
Jasno oświetlone sale
Cesarz i książęta czekają na przedstawienie. Szambelan każe dworzanom pospieszyć się, gdyż władca jest niecierpliwy. Mefistofeles wyjaśnia, że Faust jest w drugiej komnacie i pracuje nad przywołaniem Heleny. Marszałek rozkazuje jak najszybciej wypełnić wolę władcy. Blondynka zwraca się do diabła z prośbą, by znalazł lekarstwo na jej cerę, która latem pokrywa się piegami. Mefistofeles radzi jej zagotować żabi skrzek z językami ropuch i smarować się otrzymaną mazią. Brunetka błaga, by pomógł jej wyleczyć odmrożoną nogę, która przeszkadza jej w tańcach. Diabeł kopie ją w chorą nogę i przekonuje kobietę, że dzięki temu wyleczył ją. Zbliża się jakaś dama ze skargą, że jej ukochany nie zwraca na nią uwagi, rozmawiając z inną. Mefistofeles mówi, aby narysowała na mężczyźnie węglem kreskę, a wtedy odwzajemni jej uczucia. Paź żali się, że jest zakochany, lecz nikt tego nie dostrzega. Diabeł nie wie już, czyich skarg ma słuchać, doradza paziowi, by uwodził dojrzałe kobiety. Napierający tłum sprawia, że Mefistofeles marzy o powrocie Fausta. W międzyczasie w sali rycerskiej gromadzi się dwór.
Do sali wchodzi cesarz. Herold zapowiada przyjście duchów, rozlega się dźwięk trąb. Astrolog wstępuje na proscenium. Mefistofeles, ukryty w budce suflera, podpowiada mu, co ma mówić. Pojawia się gmach starej świątyni, którą krytykuje architekt, twierdząc, że budowla w niczym nie przypomina antycznych. Z przeciwnej strony na proscenium wchodzi Faust. Ubrany jest w kapłańskie szaty, za nim kroczy trójnóg. Faust zaczyna palić kadzidło, by w dymie pojawili się Helena i Parys. Faust przyzywa Matki, prosząc je o pomoc, dotyka magicznym kluczem czary, spowija go mgła. Powoli opary opadają i wyłania się z nich piękny młodzieniec. Na przód sceny wychodzi Parys. Siedzące damy zachwycają się jego urodą, mężczyźni krytykują jego pochodzenie i prostactwo. Kobiety czują dziwną, odurzającą woń. Ukazuje się Helena. Mefistofeles stwierdza, że nie wzbudza ona w nim podziwu. Faust nie wierzy, że Helena stoi na scenie. Jest oczarowany urodą kobiety, pragnie być zawsze przy niej. Uświadamia sobie, że postać z lustra, która niegdyś oczarowała go w chacie czarownicy, była jedynie mdłym odbiciem Heleny. Damy krytykują zachowanie zjawy, mężczyźni są zachwyceni jej pięknem. Tymczasem Helena pochyla się nad śpiącym Parysem i całuje go. Po chwili odchodzi, a młodzieniec budzi się. Parys porywa dziewczynę i ucieka z nią, Faust próbuje go zatrzymać. Uczony sądzi, że ma władzę, ponieważ posiada magiczny klucz. Pragnie ocalić Helenę, by zachować ją dla siebie. Rusza z kluczem na Parysa i uderza go. Zjawy znikają, słychać eksplozję, Faust leży na podłodze. Mefistofeles wynosi mężczyznę, zapadają ciemności.
strona: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22
Szybki test:
Faust mówi, że odda swą duszę i będzie mógł umrzeć, jeśli: przeżyje chwilę, którą się zachwycia) zdobędzie wszystkie bogactwa świata
b) przeżyje chwilę, którą się zachwyci
c) zgłębi tajemnicę istnienia Boga
d) będzie najmędrszym z ludzi
Rozwiązanie
W ozdobnej szkatułce, prezencie dla Małgorzaty:
a) znajduje się złota broszka
b) znajdują się srebrne monety
c) znajdują się klejnoty
d) znajduje się naszyjnik z pereł
Rozwiązanie
Zakładu diabła z Bogiem o duszę Fausta zaczerpnięty jest z:
a) Księgi Koheleta
b) Księgi Hioba
c) Księgi Rodzaju
d) Księgi Mądrości
Rozwiązanie
Więcej pytań
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies