Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Faust
Dziedziniec zamkowy otoczony fantastycznymi budynkami średniowiecza
Przodownica chóru uspokaja branki, nakazując, aby zachowały ciszę. Helena wzywa jasnowidzącą, by wyszła ku nim z zamku. Chce być jak najszybciej zaprowadzoną do władcy zamczyska, ponieważ pragnie końca tej błędnej wędrówki i chwili spoczynku. Przodownica chóru informuje królową, że starucha zniknęła we mgle, która przeniosła je go grodu. Dostrzegają służbę, przygotowującą wielkie przyjęcie. Chór z podziwem patrzy na gromadę pięknych pacholąt, która pojawia się na dziedzińcu, niosąc różne kosztowne przedmioty, z których budują tron przed Heleną. Królowa zasiada na nim. Na szczycie schodów pojawia się Faust, ubrany w rycerski strój średniowieczny i wolnym krokiem zbliża się do Heleny. Przodownica chóru przygląda mu się uważnie, podziwiając godność i niezwykły urok. Faust podchodzi, wiodąc za sobą człowieka w więzach. Odzywa się do Heleny, prosząc, aby zamiast należnych jej pokłonów i pełnych czci powitań, przyjęła od niego więźnia, który zapomniał o swojej służbie i odwiódł od niej również Fausta. Ukarany został za to, że nie poinformował swego pana o przybyciu królowej. Decyzji kobiety pozostawia, czy mężczyzna zostanie skazany czy uwolniony. Helena postanawia najpierw przesłuchać winnego. Strażnik Lynceusz zapewnia ją o swoim oddaniu i opowiada, że nagle pojawiła się mgła, z której wyłoniła się piękna postać królowej, a on – oczarowany – zapomniał zadąć w odpowiedniej chwili w róg. Helena jest przekonana, że po raz kolejny niesie ze sobą zło i otumaniła kolejne męskie serce. Zwraca wolność strażnikowi. Faust powierza jej swój dwór i tron. Pojawia się Lynceusz ze skrzynką, za nim idą ludzie niosące pozostałe skrzynki i składają zdobyczne łupy przed Heleną. Faust nakazuje swym poddanym wybudować dla królowej wspaniały gmach i uprzedzać każdy jej krok, rozwijając przed nią kwieciste dywany. Strażnik odchodzi, a Helena prosi Fausta, aby zasiadł na tronie obok niej. Mężczyzna klęka przed nią i składa hołd, całując jej dłoń. Królowa okazuje swe względy Faustowi. Oboje zasiadają na tronie, kiedy na dziedziniec wchodzi Forkiada, ostrzegając ich, że właśnie nadciągają wojska Menelaosa. Przepowiada śmierć Fausta i Heleny, która zginie pod ofiarnym toporem. Faust jest przekonany, że nic im nie grozi, a jego wojownicy obronią zamek. W oddali słychać eksplozje z wież, muzykę wojenną i przemarsz potężnych wojsk. Władca nakazuje odpędzić wojska Menelaosa od wrót zamku. Zstępuje z tronu i natychmiast otaczają go książęta, którym wydaje rozkazy. Faust prosi Helenę, aby jego państwo stało się również jej ojczyzną. Zasiada ponownie obok królowej, obiecując jej życie w szczęśliwej, arkadyjskiej krainie.
Cienisty gaj„Faust” – streszczenie szczegółowe
Autor: Dorota BlednickaDziedziniec zamkowy otoczony fantastycznymi budynkami średniowiecza
Przodownica chóru uspokaja branki, nakazując, aby zachowały ciszę. Helena wzywa jasnowidzącą, by wyszła ku nim z zamku. Chce być jak najszybciej zaprowadzoną do władcy zamczyska, ponieważ pragnie końca tej błędnej wędrówki i chwili spoczynku. Przodownica chóru informuje królową, że starucha zniknęła we mgle, która przeniosła je go grodu. Dostrzegają służbę, przygotowującą wielkie przyjęcie. Chór z podziwem patrzy na gromadę pięknych pacholąt, która pojawia się na dziedzińcu, niosąc różne kosztowne przedmioty, z których budują tron przed Heleną. Królowa zasiada na nim. Na szczycie schodów pojawia się Faust, ubrany w rycerski strój średniowieczny i wolnym krokiem zbliża się do Heleny. Przodownica chóru przygląda mu się uważnie, podziwiając godność i niezwykły urok. Faust podchodzi, wiodąc za sobą człowieka w więzach. Odzywa się do Heleny, prosząc, aby zamiast należnych jej pokłonów i pełnych czci powitań, przyjęła od niego więźnia, który zapomniał o swojej służbie i odwiódł od niej również Fausta. Ukarany został za to, że nie poinformował swego pana o przybyciu królowej. Decyzji kobiety pozostawia, czy mężczyzna zostanie skazany czy uwolniony. Helena postanawia najpierw przesłuchać winnego. Strażnik Lynceusz zapewnia ją o swoim oddaniu i opowiada, że nagle pojawiła się mgła, z której wyłoniła się piękna postać królowej, a on – oczarowany – zapomniał zadąć w odpowiedniej chwili w róg. Helena jest przekonana, że po raz kolejny niesie ze sobą zło i otumaniła kolejne męskie serce. Zwraca wolność strażnikowi. Faust powierza jej swój dwór i tron. Pojawia się Lynceusz ze skrzynką, za nim idą ludzie niosące pozostałe skrzynki i składają zdobyczne łupy przed Heleną. Faust nakazuje swym poddanym wybudować dla królowej wspaniały gmach i uprzedzać każdy jej krok, rozwijając przed nią kwieciste dywany. Strażnik odchodzi, a Helena prosi Fausta, aby zasiadł na tronie obok niej. Mężczyzna klęka przed nią i składa hołd, całując jej dłoń. Królowa okazuje swe względy Faustowi. Oboje zasiadają na tronie, kiedy na dziedziniec wchodzi Forkiada, ostrzegając ich, że właśnie nadciągają wojska Menelaosa. Przepowiada śmierć Fausta i Heleny, która zginie pod ofiarnym toporem. Faust jest przekonany, że nic im nie grozi, a jego wojownicy obronią zamek. W oddali słychać eksplozje z wież, muzykę wojenną i przemarsz potężnych wojsk. Władca nakazuje odpędzić wojska Menelaosa od wrót zamku. Zstępuje z tronu i natychmiast otaczają go książęta, którym wydaje rozkazy. Faust prosi Helenę, aby jego państwo stało się również jej ojczyzną. Zasiada ponownie obok królowej, obiecując jej życie w szczęśliwej, arkadyjskiej krainie.
Dookoła skalnych grot, w których spoczywa uśpiony chór, ciągnie się cienisty gaj. Faust i Helena są niewidzialni. Pojawia się Forkiada, która budzi branki, by zobaczyły cud, dzięki któremu znaleźli się w innym miejscu. Dziewczęta pytają jasnowidzącej, co się stało. Forkiada odpowiada, że w ukrytych grotach i altanach znaleźli schronienie kochankowie – Faust i Helena. Żyją w odosobnieniu od świata, a jedyną ich służką jest Forkiada. W grotach mieszczą się ogromne sale i dziedzińce. Starucha odnalazła tajemną komnatę, w której zamieszkali kochankowie i ujrzała małego chłopca, syna Fausta i Heleny. Dziecko jest niezwykle kochane i rozpieszczane przez rodziców. Pewnego dnia malec skakał radośnie po jaskini i niespodziewanie zniknął w jakiejś szczelinie. Faust pocieszał zrozpaczoną ukochaną, lecz po chwili chłopiec pojawił się przystrojony w bogate szaty.
Z jaskini rozległ się piękny, melodyjny dźwięk strun. Fortiada odchodzi w stronę skał. Pojawiają się Helena, Faust i Euforion, ich syn. Kochankowie są niezwykle szczęśliwi, z radością patrzą na malca. Eurofion prosi rodziców, by pozwolili mu skakać, ponieważ jest to jego szczęściem. Podbiega do branek z chóru i zaczyna z nimi radośnie tańczyć. Z gromady dziewcząt wyciąga jedną i chce zmusić ją do pocałunku. Dziewczyna wyrywa mu się, wybucha płomieniem i wzlatuje w powietrze. Eurofion zaczyna skakać po skałach, wzbudzając przerażenie rodziców, którzy próbują go powstrzymać. Chłopiec zmienia się w pięknego młodzieńca, pragnie zaznać szaleństwa miłości. Wspina się na szczyty skał, by widzieć cały świat. W oddali dostrzega Greków, walczących o wolność. Pragnie im pomóc, by dzięki temu zostać bohaterem, rozwija skrzydła i wznosi się w górę. Po chwili upada u stóp rodziców, a jego cielesna powłoka znika. Aureola wznosi się ku niebu jak kometa. Muzyka cichnie. Helena zwraca się do Fausta, mówiąc, że stare przysłowie sprawdziło się również na niej i piękność nigdy nie wiąże się na stałe ze szczęściem. Z odejściem syna zerwała się więź, łącząca ją z życiem i miłością. Żegna mężczyznę i prosi, by Persefona zabrała także ją. Obejmuje Fausta i po chwili znika jej cielesna powłoka, a w ramionach mędrca pozostaje jej suknia i welon. Forkiada radzi, aby Faust mocno trzymał szaty ukochanej, ponieważ uchroni ją to przed demonami. Suknia zamienia się w obłoki, które unoszą mężczyznę i odlatują z nim. Starucha podnosi z ziemi suknię, płaszcz i lirę Euforiona. Pantalis wzywa branki do wejścia w głąb Hadesu, by wiernie podążyły za swoją królową. Dziewczęta chcą jednak pozostać na łąkach, więc Pantalis, która pragnie być u boku Heleny, odchodzi. Kurtyna opada, a Forkiada, stojąca na Proscenium, olbrzymieje i ukazuje się jako Mefistofeles.
strona: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22
Szybki test:
Zakładu diabła z Bogiem o duszę Fausta zaczerpnięty jest z:a) Księgi Mądrości
b) Księgi Koheleta
c) Księgi Rodzaju
d) Księgi Hioba
Rozwiązanie
Faust rozmawia z Wagnerem w swej pracowni:
a) w wigilię Wielkanocy
b) w Wielkanoc
c) w wigilię Bożego Narodzenia
d) w Boże Narodzenie
Rozwiązanie
Mefistofeles:
a) zakochuje się w Małgorzacie
b) uwodzi Małgorzatę
c) budzi odrazę w Małgorzacie
d) zachwyca Małgorztę
Rozwiązanie
Więcej pytań
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies