Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Faust
Akt czwarty
W górach
Nad szczytami gór pojawia się obłok i rozdwaja się. Wychodzi z niego Faust. Patrzy na odlatującą chmurę, która przybiera różne kształty. Nadchodzą siedmiomilowe buty, z jednego z nich wysiada Mefistofeles. Diabeł mówi doktorowi, że siedzi w miejscu, w którym niegdyś było dno piekła. Faust odpowiada, że Mefistofeles znów zamierza szafować swoimi opowieściami. Nie interesuje go opowieść, w jaki sposób postały góry. Diabeł pyta go, czy nic już go nie cieszy, choć zwiedził wszystkich królestw świata wspaniałości i nadal jest nienasycony. Mężczyzna odpowiada, że ma ochotę na coś wielkiego, lecz Mefistofeles musi sam odgadnąć, co ma na myśli. Diabeł odpowiada, że na jego miejscu znalazłby dla siebie miejsce w jakiejś stolicy i cieszyłby się obserwowaniem życia. Później zamieszkałby na wspaniałym dworze, gdzie żyłby otoczony pięknymi kobietami. Faust nie chce tego. Czuje, że na ziemi ma możliwość czynienia wielkich rzeczy, a jego myśli nabierają mocy. Diabeł pyta go, czy chce sławy. Mędrzec chce władzy i mienia, ponieważ wszystkim jest czyn a nie sława. Jego wzrok podążał przez bezkresy mórz, widział pęd żywiołów, które chciałby zwyciężyć. Nakazuje diabłu, aby oddzielił morze od brzegów i odepchnął wody w głąb, ponieważ taki właśnie jest jego cel. W oddali słychać odgłos bębnów i muzyki wojennej. Faust mówi, że wojna razi słuch mądrych, lecz Mefistofeles namawia go, by wykorzystał tę sposobność i uzyskał władzę, o której marzy. Cesarz, któremu niegdyś służyli, spełniając jego kaprysy, znalazł się w opresji, nie poświęcając się panowaniu, lecz zabawie. Pod jego nieudolnymi rządami kraj popadł w anarchię, ludzie zaczęli walczyć między sobą. W końcu najmocniejszy klan uznał, że władcą zostanie ten, kto zaprowadzi pokój w państwie. Cesarz wyruszył, by uciszyć bunt poddanych. Faust i diabeł patrzą ze wzgórza na rozmieszczone w dolinie wojska. Mefistofeles stwierdza, że cesarz przyjął dobre pozycje i dzięki ich pomocy zwycięży. Za udzielone wsparcie mędrzec otrzyma w lenno ogromne ziemie. Faust odpowiada, by diabeł wygrał bitwę, lecz demon wyjaśnia, że tym razem sam musi pokonać wojsko i mianuje go naczelnym wodzem, zapewniając, że jeśli zda się na decyzje sztabu, to pokona buntowników. Na szczyt wchodzą trzej Gwałtownicy: młody Bitnik, dobrze uzbrojony Rabuś i stary Twardodzierż. Obiecują Faustowi, że wesprą jego działania i wszyscy razem zstępują ku dolinie.
Na przylądku„Faust” – streszczenie szczegółowe
Autor: Dorota BlednickaAkt czwarty
W górach
Nad szczytami gór pojawia się obłok i rozdwaja się. Wychodzi z niego Faust. Patrzy na odlatującą chmurę, która przybiera różne kształty. Nadchodzą siedmiomilowe buty, z jednego z nich wysiada Mefistofeles. Diabeł mówi doktorowi, że siedzi w miejscu, w którym niegdyś było dno piekła. Faust odpowiada, że Mefistofeles znów zamierza szafować swoimi opowieściami. Nie interesuje go opowieść, w jaki sposób postały góry. Diabeł pyta go, czy nic już go nie cieszy, choć zwiedził wszystkich królestw świata wspaniałości i nadal jest nienasycony. Mężczyzna odpowiada, że ma ochotę na coś wielkiego, lecz Mefistofeles musi sam odgadnąć, co ma na myśli. Diabeł odpowiada, że na jego miejscu znalazłby dla siebie miejsce w jakiejś stolicy i cieszyłby się obserwowaniem życia. Później zamieszkałby na wspaniałym dworze, gdzie żyłby otoczony pięknymi kobietami. Faust nie chce tego. Czuje, że na ziemi ma możliwość czynienia wielkich rzeczy, a jego myśli nabierają mocy. Diabeł pyta go, czy chce sławy. Mędrzec chce władzy i mienia, ponieważ wszystkim jest czyn a nie sława. Jego wzrok podążał przez bezkresy mórz, widział pęd żywiołów, które chciałby zwyciężyć. Nakazuje diabłu, aby oddzielił morze od brzegów i odepchnął wody w głąb, ponieważ taki właśnie jest jego cel. W oddali słychać odgłos bębnów i muzyki wojennej. Faust mówi, że wojna razi słuch mądrych, lecz Mefistofeles namawia go, by wykorzystał tę sposobność i uzyskał władzę, o której marzy. Cesarz, któremu niegdyś służyli, spełniając jego kaprysy, znalazł się w opresji, nie poświęcając się panowaniu, lecz zabawie. Pod jego nieudolnymi rządami kraj popadł w anarchię, ludzie zaczęli walczyć między sobą. W końcu najmocniejszy klan uznał, że władcą zostanie ten, kto zaprowadzi pokój w państwie. Cesarz wyruszył, by uciszyć bunt poddanych. Faust i diabeł patrzą ze wzgórza na rozmieszczone w dolinie wojska. Mefistofeles stwierdza, że cesarz przyjął dobre pozycje i dzięki ich pomocy zwycięży. Za udzielone wsparcie mędrzec otrzyma w lenno ogromne ziemie. Faust odpowiada, by diabeł wygrał bitwę, lecz demon wyjaśnia, że tym razem sam musi pokonać wojsko i mianuje go naczelnym wodzem, zapewniając, że jeśli zda się na decyzje sztabu, to pokona buntowników. Na szczyt wchodzą trzej Gwałtownicy: młody Bitnik, dobrze uzbrojony Rabuś i stary Twardodzierż. Obiecują Faustowi, że wesprą jego działania i wszyscy razem zstępują ku dolinie.
W namiocie cesarskim spotykają się Cesarz, Naczelny Wódz i Trabanci. Naczelny Wódz zapewnia władcę, że ich plan jest dobry, aczkolwiek obawia się o cofające się wojska. Rozstawienie żołnierzy zadowala Cesarza. Nadbiega wysłany na zwiady człowiek z wiadomością, że większość buntowników pragnie złożyć hołd królowi, lecz nie wszyscy chcą na to przystać i dochodzi do wewnętrznych sporów. Po chwili pojawia się drugi wysłannik. Przynosi wieści, że na pomoc powstańcom nadciąga nowy cesarz, za którym podążyli inni. Informacja ta cieszy Cesarza, który dopiero teraz odczuwa potęgę swej władzy. Ucztując, odczuwał potrzebę niebezpieczeństwa i walki, pragnął sławy rycerskiej. Wysyła heroldów z wyzwaniem do antycesarza. Nadchodzi Faust, ubrany w zbroję i hełm. Za nim idą trzej uzbrojeni Gwałtownicy. Mędrzec staje przed władcą i podaje się za wysłannika Nekromanty z Sabińskich Gór, którego niegdyś Cesarz ocalił. Nekromanta w ramach wdzięczności przesyłał radę, by władca skorzystał z pomocy ludzi, którzy zamieszkują góry. Prosi, aby władca nie narażał swojej osoby. Wracają heroldowie z odpowiedzią antycesarza, który wykpił wyzwanie Cesarza. Faust prosi, aby król wydał rozkaz uderzenia na wojsko przeciwnika. Cesarz zrzeka się komendy i oddaje kontrolę nad armią Naczelnemu Wodzowi, który zaczyna wydawać rozkazy. Z góry zstępuje Mefistofeles. Dzięki jego czarom wojska Cesarza stają się liczniejsze i powoli zaczynają gromić nieprzyjaciela. Faust pokazuje władcy znaki na niebie, zwiastujące jego zwycięstwo. Zdziwiony król widzi gryfa walczącego z orłem. Po chwili Cesarz widzi, że jego hufiec przegrywa. Pojawiają się dw! kruki Mefistofelesa, które przynoszą wieści z pola walki. Cesarz zarzuca przybyszom, że go oszukali sztuczkami, lecz diabeł nakazuje mu cierpliwość i prosi, aby dał mu dowództwo nad armią. Nadchodzi Naczelny Wódz i widząc Cesarza w towarzystwie Fausta i Mefistofelesa, oddaje dowództwo, nie wierząc w moc guseł. Władca oświadcza, że diabeł nie jest godzien buławy naczelnego wodza i rozkazuje, aby ocalił jego wojsko. Odchodzi z Naczelnym Wodzem, a rozgniewany Mefistofeles wysyła kruki, aby wezwały do walki Undyny, rusałki wodne. Na rozkaz rusałek ze strumieni zaczyna wypływać woda, która zalewa przeciwników. Wojska Cesarza zwyciężają.
strona: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22
Szybki test:
Mąż Baucis to:a) Bonifacy
b) Hilary
c) Filemon
d) Eustachiusz
Rozwiązanie
Córka Eskulapa, Manto, mogła:
a) rozkochać wybraną dziewczynę w dowolnym mężczyźnie
b) uwieźć dla mężczyzny wybrankę
c) wyleczyć mężczyznę z nieszczęśliwej miłości
d) sporządzić miłosny napój
Rozwiązanie
Flakonik ze środkiem nasennym ma służyć do uśpienia:
a) przyjaciółki Małgorzaty
b) matki Małgorzaty
c) brata Małgorzaty
d) Małgorzaty
Rozwiązanie
Więcej pytań
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies